สำรวจหอคอยหินอีกครั้ง

บทที่ 316 สำรวจหอคอยหินอีกครั้ง

เมื่อเห็นเจ้าชายเดินออกไปแล้ว ไลต์นิ่งก็ลากเมซีมาที่มุมหนึ่งของโถงใหญ่

“เอ๋”

ผมของเมซียาวเกือบถึงพื้น เวลาเธอเคลื่อนไหวจึงดูคล้ายวิญญาณที่กำลังล่องลอย เมื่อแหวกผมสีขาวที่ปรกหน้าออก พวงแก้มของเมซีก็เผยออกมาอย่างเด่นชัด ปากเล็กๆ ของเธอยังคาบกระดูกซี่โครงหมูที่กินค้างไว้ครึ่งชิ้นด้วย

“ข้าไปเจอที่สนุกๆ มาล่ะ” ไลต์นิ่งพูดเสียงเบา “อยู่ในป่าเร้นลับ ข้าว่าจะไปสำรวจพรุ่งนี้ เจ้าจะไปกับข้าหรือไม่”

“เอื้อก” เมซีกลืนอาหารในปากก่อนจะพยักหน้ารัว “ไปสิๆ แล้วข้าต้องเตรียมอะไรไปบ้าง”

“ชุดอุปกรณ์ผจญภัยสามอย่าง...ไม่สิ ของที่ใช้บ่อยที่สุดสามอย่าง” ไลต์นิ่งสังเกตว่าเดี๋ยวนี้ เธอมักหลุดพูดคำศัพท์ประหลาดที่เจ้าชายชอบพูดติดปากเป็นระยะ “ชุดหินเหล็กไฟ เสบียงแห้ง แล้วก็กริช ระยะทางไม่ไกล เอาอาหารไปสำหรับหนึ่งวันก็พอ เจ้าอย่ายัดอาหารจนเต็มกระเป๋าเหมือนครั้งที่แล้วอีกเล่า”

“ตกลง” เมซีตบหน้าอกแล้วทำท่าจะผละไป ทว่าไลต์นิ่งเรียกเธอไว้ก่อน

“เจ้าจำไว้ การผจญภัยครั้งนี้เป็นความลับของพวกเรา เจ้าห้ามบอกใครเด็ดขาด” สาวน้อยกำชับอีกฝ่าย “พรุ่งนี้พวกเราจะออกเดินทางกันตั้งแต่เช้า”