วันฉลองชัย

บทที่ 476 วันฉลองชัย

…

ฟ้ายังไม่สว่าง ประตูบ้านของกูกาซิมก็ถูกคนเคาะเสียงดังปังๆ เขาอ้าปากหาว จะหยิบเสื้อนอกมาสวมด้วยความเคยชิน แต่พอยื่นมือไปได้ครึ่งทางก็นึกขึ้นได้ว่า สิ่งแรกที่ต้องทำหลังจากตื่นนอนที่นี่ไม่ใช่การสวมเสื้อกันหนาว

กำแพงอิฐหนากันความหนาวไว้ด้านนอก เครื่องทำความร้อนอันแสนมหัศจรรย์ช่วยรักษาอุณหภูมิในบ้านไว้ให้อบอุ่นอยู่เสมอ ไม่ว่าพายุหิมะด้านนอกจะรุนแรงแค่ไหน ในบ้านก็จะไม่มีน้ำซึมหรือมีลมเล็ดลอดเข้ามาเหมือนในอดีต หากเป็นเมืองวาเลนเซียล่ะก็ คนที่จะอยู่บ้านคุณภาพดีแบบนี้ได้คงมีแค่ขุนนางเท่านั้น...แต่แน่นอนว่า พื้นที่ของมันยังถือว่าแคบอยู่มาก

เขาเปิดประตูออก เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านนอกก็คือซีไพค์ ผู้ช่วยของเขานั่นเอง “ท่านยังไม่ตื่นอีกหรือ พวกเราต้องรีบแล้วนะ ท่านกัปตัน! ถ้าไปช้า พวกเราจะไม่ได้ที่ดีๆ!”

“ต้องเช้าขนาดนี้เลยหรือ” กูกาซิมยื่นหน้าออกไปมองท้องฟ้า แสงแดดยามเช้าส่องทะลุชั้นเมฆลงมาแล้ว แสงอรุณที่อบอุ่นสาดกระทบขอบฟ้ามุมหนึ่งจนสว่าง