พันธมิตรที่พึ่งพาได้

บทที่ 409 พันธมิตรที่พึ่งพาได้

“ท่านถามถูกคนแล้ว!” ฮู้ดแสยะปากว่า น้ำเสียงที่แหบแห้งเล็กน้อยทำให้อ็อตโตเดาอายุเขาไม่ถูก “ถึงข้าจะอยู่ที่เขตเมืองชั้นนอก แต่วันเกิดเหตุข้าบังเอิญอยู่ใกล้วังหลวงพอดี พอเสียงตูมดังขึ้น ข้าก็รีบวิ่งไปที่ประตูกำแพงวังอย่างรวดเร็ว ท่านคงไม่รู้หรอกว่าเสียงนั่นน่าตกใจแค่ไหน หากจะบอกว่าสายฟ้าฟาดลงบนดินก็ไม่เกินจริงเลย หน้าต่างบ้านแถวนั้น...ไม่ว่าจะเป็นกระดาษอัดหรือกระจกล้วนแตกเป็นเสี่ยงๆ ด้วยแรงที่มองไม่เห็น มิหนำซ้ำยังมีคนตกใจตายเพราะเสียงนั่นด้วย...”

นักเลงใต้ดินทุกคนล้วนอ้างว่าตัวเองบังเอิญอยู่ใกล้ที่เกิดเหตุ และเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดกับตาตัวเองทั้งนั้น แต่หากนำมาเทียบกันแล้วจะพบว่า คำพูดของแต่ละคนไม่เหมือนกันเลย “เอาล่ะ เลิกพล่ามเรื่องไม่เป็นเรื่องพวกนี้ได้แล้ว มันเกิดขึ้นได้อย่างไรกันแน่” อ็อตโตขัดอีกฝ่าย “เหตุการณ์นี้เกี่ยวข้องกับเจ้าชายลำดับที่สี่...โรแลนด์ วิมเบิลดันจริงๆ หรือ”

ฮู้ดกระแอมสองทีก่อนจะยื่นมือขวาออกไป “เรื่องนี้ข้าย่อมบอกท่านได้แน่ แต่ว่า...”

“ข้าต้องให้ของซึ่งมีค่าเทียบเท่ากับสรรพสิ่งก่อนกระมัง” อ็อตโตปลดกระเป๋าที่เอว “เท่าไร”