พลังที่พัฒนา

บทที่ 130 พลังที่พัฒนา

อันนากลับมาที่ห้องตัวเองแล้วก็เสกไฟสีเขียวใส่ถังไม้ที่บรรจุน้ำจนเต็ม ไม่นานนักก็มีไอร้อนผุดขึ้นมาจากผิวน้ำ

เธอถอดเสื้อผ้าแล้วก้าวลงถัง

เวลาที่พวกแม่มดอยากอาบน้ำ พวกเธอมักมาขอให้อันนาต้มน้ำเสมอ...เพราะการยกน้ำร้อนจากห้องครัวนั้นยุ่งยากไม่น้อย พอเจ้าชายรู้เรื่องนี้เข้าก็ผุดสีหน้าตกตะลึง ราวกับรับไม่ได้ที่พวกเธอนำน้ำใช้แล้วกลับมาใช้ใหม่

พอคิดถึงตรงนี้อันนาก็นึกขำ พวกชาวบ้านน่ะเดือนเดือนหนึ่งแทบไม่ได้อาบน้ำเลยด้วยซ้ำ การใช้น้ำซ้ำไม่ใช่เรื่องผิดแปลกอะไรเลย

เจ้าชายถึงขนาดไม่สังเกตเลยว่าแม่มดที่อยู่กับเขามีคุณภาพชีวิตเปลี่ยนไปอย่างไร อันนาส่ายหน้า เจ้าชายโรแลนด์ วิมเบิลดันเหมือนจะมีความรู้กว้างขวาง ทว่าบางเรื่องก็อาจเรียกได้ว่า...โง่จนน่าตกใจ

เท่าที่เธอเคยเห็นในนิทาน เจ้าชายจะต้องหมั่นออกงานเลี้ยงงานสังคม เดินเฉิดฉายอยู่ท่ามกลางชนชั้นสูงมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่ใช่หรือ เจ้าชายอาจจะขี้ขลาดตาขาวหรือไม่มีความรู้ติดตัวสักอย่าง แต่อย่างน้อยก็ต้องเจนสังคมในระดับหนึ่งแน่นอน

แต่ว่า ความรู้สึกนี้กลับทำให้เธอรู้สึกสบายใจอย่างประหลาด