ผู้เก็บเกี่ยว

บทที่ 447 ผู้เก็บเกี่ยว

อาร์เธอร์ตกใจจนตัวแข็ง มองอีกฝ่ายที่หันมามองตัวเองอย่างอึ้งๆ เขาเห็นแม้กระทั่งของเหลวเหนียวๆ ที่หยดลงมาจากคมเขี้ยวสีน้ำตาลเทาของมัน

“วางใจได้ ข้าไม่กินเจ้าหรอก” สัตว์ประหลาดนั่นส่งเสียงแหบๆ ออกมา ทำเอาอาร์เธอร์แทบจะกรีดร้อง ให้ตายเถอะ เจ้านี่พูดได้ด้วย!

แต่ที่ทำให้เขาประหลาดใจยิ่งกว่าก็คือเหตุการณ์หลังจากนั้น ผู้หญิงคนหนึ่งกระโดดลงมาจากหลังสัตว์ประหลาด เธอก้าวฉับๆ มาที่ร่างของบรอนซ์ฮิลล์แล้วสำรวจตัวเขาอยู่สักครู่ “คนคนนี้ยังไม่ตาย เมซี รีบพาเขาไปหานาน่าเร็ว”

“อ้าก!” สัตว์ยักษ์ราวกับเข้าใจคำพูดของเธอ มันใช้กรงเล็บหน้าคว้าตัวหัวหน้ากลุ่มไว้ แล้วกระพือปีกบินขึ้นฟ้า กระแสลมจากปีกมันพัดใส่อาร์เธอร์จนลืมตาไม่ขึ้น หลังจากลมสงบแล้ว เขาจึงหยีตามองไปข้างหน้าอีกครั้ง บนกำแพงมีเพียงความว่างเปล่า ราวกับเหตุการณ์ทั้งหมดเมื่อครู่นี้เป็นแค่ความฝัน

ไม่สิ นี่ไม่ใช่ความฝัน...ผู้หญิงคนนั้นยังอยู่!

ความมืดมิดปกคลุมไปทั่วกำแพง เขามองเห็นแค่เงารางๆ ของอีกฝ่าย ทั้งๆ ที่บริเวณรอบๆ นี้ไม่มีแสงสว่างใดๆ แต่ลูกตาของเธอกลับสะท้อนประกายสีทองประหลาดออกมา ราวกับดวงดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืน