ที่เกิดเหตุ

บทที่ 439 ที่เกิดเหตุ

“ลูกพี่เวเดอร์ บะ...แบบนี้จะดีหรือ” ไฟร์เฮดลูบชุดที่สวมอยู่อย่างไม่สบายใจ “ท่านหัวหน้าอัศวินบอกว่า เครื่องแบบคือเครื่องบอกฐานะของพวกเรา ระหว่างปฏิบัติหน้าที่จะต้องสวมใส่ให้เรียบร้อย”

“แล้วถ้าทำสกปรกก็ต้องโดนทำโทษด้วย แต่นี่พวกเราไม่แม้แต่จะใส่ด้วยซ้ำ” วิสเซิลมองซ้ายทีขวาที คล้ายกับกลัวเพื่อนร่วมงานจะเห็นเข้า

“ไม่ต้องพูดมากแล้ว เพราะมันบอกฐานะของพวกเราน่ะสิถึงได้ไม่ควรใส่ ขืนใส่ชุดดำยืนอยู่กลางหิมะล่ะก็ ต่อให้เป้าหมายอยู่ไกลเป็นร้อยก้าวก็เห็นพวกเราอยู่ดี แล้วพวกเราจะจับคนร้ายได้อย่างไร” เวเดอร์ถ่มน้ำลาย “พวกเจ้าเป็นชาวเมืองชายแดนใช่หรือไม่”

“ใช่” พอพูดถึงตรงนี้ คนทั้งสองก็กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที “พ่อข้าเป็นนายพราน เมื่อก่อนอยู่ที่ถนนเก่า ฝีมือไม่ธรรมดาเชียวล่ะ ขนาดจิ้งจอกวิ่งอยู่ในป่า เขาก็ยังยิงธนูถูกคอมันได้ในดอกเดียว”

“ข้าก็เหมือนกัน ท่านพ่อบอกว่าอาชีพนายพรานไม่มั่นคง สู้ขุดเหมืองไม่ได้ นี่เขาถึงกับเตรียมจอบให้ข้าแล้วนะ หากเจ้าชายไม่เสด็จมาปกครองที่นี่เสียก่อน ข้าก็คงต้องเป็นคนงานเหมืองไปตลอดชีวิต”