ทดลองยา

บทที่ 128 ทดลองยา

“จากนั้นนางก็หยิบดาบของทหารพิพากษามาแทงฟรานตาย แล้วฟันร่างทหารพิพากษาอีกคนขาดเป็นสองท่อน ดาบที่นางถือก็หักเป็นท่อนๆ เหมือนกัน คนอื่นๆ ได้ยินเสียงนกหวีดเข้าก็คว้าตะเกียงวิ่งมาทางนี้ นางถอดเสื้อผ้าฟรานมาสวมเอง ฉวยอาวุธจากทหารที่ตาย แล้วเดินเข้าหากลุ่มคนพวกนั้น”

“ข้านั่งจมกองเลือดอยู่ในห้อง ตะลึงไปพักใหญ่ถึงได้สติ หนึ่งในคนตายพวกนั้นพกกุญแจไขประตูบานต่างๆ ในสำนักนางชีไว้ ข้าเลยรีบค้นกองเสื้อผ้าพวกเขาจนเจอ แล้วขโมยหินอาญาสิทธิ์พวกเขามาด้วย...

ตอนนั้นข้ายังไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร คิดแค่ว่าหินใสๆ สวยๆ น่าจะขายได้ราคาดี ตอนนั้นพวกศาสนบริกร ผู้คุม และทหารพิพากษาในสำนักนางชีพุ่งเป้าไปที่นางกันหมด ข้าเลยหนีไปที่ประตูเล็กในสวนด้านหลังได้ไม่ยาก ข้าลองไขกุญแจจนครบทุกดอกถึงเปิดประตูออก จากนั้นก็หนีออกจากสำนักนางชีมา”

“ต่อมา ข้าขายหินอาญาสิทธิ์ได้แค่ก้อนเดียว ที่เหลือถูกคนแย่งไปจนหมด ข้าอาศัยเงินสิบกว่าเหรียญเงินนั้นเดินทางเร่ร่อนมาจนถึงเขตซีวินด์ สองปีต่อมา ข้าก็ตื่นรู้ขึ้นในฤดูหนาว” เวนดี้หยุดไปเล็กน้อย “นี่ล่ะเรื่องราวทั้งหมดของข้า”