ต่อรอง (2)

บทที่ 152 ต่อรอง (2)

เสียงฝนนอกหน้าต่างเริ่มเบาลงแล้ว พระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้าย้อมหมู่เมฆจนเป็นสีแดง

โรแลนด์ผลักประตูห้องนอนแขกที่ชั้นหนึ่งออก มาร์เจอรีกำลังเดินไปมาอยู่หน้าเตาผิง สีหน้าดูกระวนกระวายย ฌอนซึ่งยืนอยู่อีกด้านเห็นเจ้าชายก็ยกมือขึ้นทำความเคารพแล้วเดินออกไป ส่วนมาร์เจอรีปราดมาถามเขาอย่างร้อนรน “ฝ่าบาท ไลต์นิ่งเป็นอย่างไรบ้างเพคะ”

โรแลนด์อึ้ง เขาเองก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าอีกฝ่ายจะมีท่าทีอย่างไร เธออาจจะสงบ โมโห หรือเย็นชา แต่ไม่นึกเลยว่าเธอจะถามเขาด้วยประโยคนี้

“นางไม่เป็นไร...นางแค่เหนื่อยเกินไปน่ะ”

“อย่างนั้นหรือเพคะ ค่อยยังชั่วหน่อย” เธอทำท่าเหมือนโล่งอก

“ดูเหมือนเจ้าจะเป็นห่วงนางมากนะ”

“นางเหมือนบิดานางมากเพคะ โดยเฉพาะจมูกแหลมๆ กับดวงตารีๆ คู่นั้น...หม่อมฉันเห็นแล้วรู้เลย นางเป็นบุตรสาวของท่านธันเดอร์แน่นอน”