Chapter 20:' 7 days of love in Paris

Junah

The feeling of uncomfortable, nasa sala kami ngayon at nasa gitna ako ng apat na tao, at ang titig nila sa akin ay pinaghalong galit, takot, lungkot.

I know mali ako, dapat sinabi ko sa kanila pero natakot ako. Eh umorong ang dila ko,

"So! kailan mo balak sa sabihin sa amin na may sakit ka? pagsisimula ni mama na kita ko ang pagtitigil nitong pagiyak

"Sasa-

"Sasabihin kung kailan patay kana? pagpuputol ni Sky sa sasabihin ko at punas punas ang luhang tumotolo

"Sorry, yon nalamang ang nasabi ko

"Anu ang sinabi ng doctor? nagpasecond opinion ka ba? tanong na sabi ni Tiyo

Napatitig ako sa kanya at tumango lang pagkatapos ay yumokong nagsalita

" May nakita silang tumor sa aking utak, apektohan nito ang memorya ko kaya may mga pagkakataong hindi ko na aalala ang mga bagay. sabi ko

Tumingin ako sa kanila, pero nagsisi ako bakit ini-angat kopa ang aking ulo para tingnan ang reaction nila.

Kusang tumolo ang mga luhang pilit ikinokobli dahil sa di maiwasang pagkakataong makita ang mahal sa buhay na hindi rin maitago ang ang mga emosyong nila.

Linapitan ako ni mama at niyakap niya ako, at sa pagkakataong iyon ay tuloyan na akong humagolhol sa iyak.

After the emotional confrontation, my family decided not to ask more about my situation, okay na daw sila na malaman kung anu ang sakit ko at anu ang naapektohan nito sa akin. I even told them about the book that I use where I put some of my memories na hindi kona maalala ang iba.

"Haist!

Kinuha ko ang note book na nasa ibabaw ng mesa ko, Yeah nakakaweird nga bakit sa di nawawala sa memorya ko ang notebook nato,

Sinimolan kung isulat ang mga nangyari from cementery  sa confrontation at pag amin ko sa pamilya ko about my cnacer. After writing the whole process, isasara ko na sana ang notebook ng biglang napunta sa isang pahina ng notebook.

Memory of Tagaytay! S

Bagiou

Eddieson

"Eddieson? sino si Eddieson?

As i utter while I cant stop myself to remembering that name,

Pero wala ehh, Hindi ko siya ma alala,

Naramdaman ko ang pagkirot ng ulo ko, unting unting dumoble ang sakit, subrang sakit.

"WAAAAAA! ang SAKIT!! sigaw ko habang hawak hawak ng kamay ko ang ulo ko,

Hindi kona kaya parang binibiyak ang ulo ko sa subrang sakit.

Hanggang sa hindi kona makayanan at mapaluha na ako sa sakit.

BLAAG!

"Junah! Oh my god, sabi ng ina ni Junah ng makapasok ito sa kwarto niya.

"Kuya! sabi naman ni Sky at midnight

"Ma! ang sak...

Hindi paman natatapos ang sasabihin niya ay nawalan na siya ng malay.

Nagising ako sa isang maliwanag na silid, puti ang paligid at nakikita  sa gilid si mama at tiyo naka-upo sa dalawang upoan habang natutlog si mama sa balikat ni tiyo.

"Ma! tawag ko sa kanya na siyang ikinagising nito.

"Anak! okay kana ba? tanong nito ng makalapit na siya sa akin.

"Okay na ako ma, uwe na tayo ayaw ko dito, sabi konaman ng may pagmamaka-awa.

"Haist! oo nak kakausapin kolang ang doctor mo? sabi nito at umalis sa silid

Naiwan kaming dalawa ni Tiyo sa kwarto.

"Okay kalang ba talaga, tanong nito sa akin

"Oo naman tiyo, sagot ko sa kaniya

"Haist! sige sundan ko mama mo, magpahinga ka mona dito, sabi nito at umalis

Tumango lang ako bilang tugon.

"Nak magpa opera ka please! sabi ni mama ng maka- upo sa sala.

"haist! ma please wag mo ngayon. tugon ko sa kanya

"Junah please-

"Ma, alam mo yong consequences diba? pagpuputol ko sa sasabihin nito

"Junah! ayaw ko mawala kadin tulad sa nangyari sa kuya mo! sabi nito habang hinahawak ang kamay ko.

"Cge ma! gagawin ko ang gusto niyo, just give me time para magawa lahat ang nais ko puntahan, sabi ko habang hinawakan ang kamay nito .