webnovel

REALizations

Sh4k3speare · ไซไฟ
เรตติ้งไม่พอ
13 Chs

Chapter 11: Reunited

Qien Zxie Callahan

That was so close! But I still did it right, so there's nothing to worry about. Maybe I should go outside now to look for their leaders.

I know that man is not strong enough to be their leader here. I just think.

He's brainless. He didn't even saw those chemicals and didn't even realize that I can use those to defeat him. Ha! Ha!

I'm currently slowly walking through the dark paths of this place. Fudge. I don't know where I am! I can't even contact May, Xenon, and-oh, that one must be useless. Maybe I shouldn't care for who he is or whatever things about him.

Hawak-hawak 'ko ngayon ang Freeze gun 'ko. Nakita 'ko lang na nakasabit sa tabi ng pintuan do'n sa labas. Ang swerte 'ko naman, kung gano'n dahil papunta na ako ngayon sa lugar kung nasaan ang leader nila. I'll never let that creature do that to me. Fudge. I still remember how I am being neaten up by that robocop-man. Too embarassing!

As I walk by this dungeon-like place, a low-pitch foot steps starts to go toward my direction. Ni-ready 'ko agad ang armas 'ko at saka in-aim sa parte ng daan kung saan 'ko naririnig ang nga foor steps.

Habang tumatagal ay papalakas ng papalakas ang naririnig 'kong

Even though they are almost here, I still can't hear wether they are talking or not. Aish. How could I know what will be their next move? Or how couls I know where are their next operation? Fck!

Nang ilang metro na lang ang layo nila at halos magkikita na kami ay bigla na lamang may nagtakip sa may bibig 'ko at saka parang may humila sa akin pataas.

Pagpupumiglas pa sana ako ngunit hindi ko na tinuloy ng marinig 'ko kung sino ang nasa aking likuran.

"It's Clint."

Nang maka-rating kami sa taas ay sakto namang ang pagdaan ng mga misteryosong tao. I can't recognize their faces. Thay are keep on moving. Ngunut bigla naman akong kinabahan nang biglang tumigil ang isa sa mga miyembro nila.

Siya ang nasa unahan, kaya agad ding nagsi-tigilan ang tatlo pa niyang kasama. Napa-tingin silang lahat sa lalakeng nasa unahan.

"Did you hear that?" Tanong nito, napa-kibit balikat naman ang isa sa kanila.

"Here we go again, Drix. Bumabalik pa rin ba ang paranoia mo? Pang ilang beses mo ng paghinto at pagsabi niyan. Sabihin mo kung bumabalik ulit 'yang sakit mo. Para naman gumaling ka na." Dire-diretsong sabi ng taong nasa likuran nila. Napaka-suplada ng boses nito na kahit na ngayon mo lang narinig ay mapapatakip ka na lang sa tenga.

"No, I'm not joking this time. Swear, I really heard something above us. It sounds like a friction between wire and metal." Depensa naman ng nangunguna sa kanila.

Bago pa man makasabat ang isa sa kanilang miyembro ay bigla namang may umalingawngaw na malakas na tunog. Nakita 'kong biglang nilabas ng isa sa kanila ang isang umiilaw na pabilog na bagay. Para siyang disc, ngunit ang kaibahan nga lang nito ay mayroon itong ilaw at saka wala itong butas.

Pinindot ng isa ang malaking bilog na nasa gitna nito at saka biglang lumitaw ang isang holographic image. Isang lalakeng naka-upo sa floating chair (Upuang lumulutang sa hangin). At natatakpan ng madilim na anino ang kaniyang mukha. He should be their boss.

We aren't still sure.

Hindi na ako nagtaka pa kung sino a g nakausap 'ko. Walang iba kun'di ang taong nasa likuran 'ko ngayon at hawak-hawak ako sa may bandang bewang.

Hindi nagtagal ang holographic image dahil agad din itong namatay at sunod-sunod silang umalis at pumunta sa iisang direksyon. Maybe they already know my escapade. We should go out now, before they could find us.

'How can we escape now? Do you have any plans?' I ask Clint. But I hear no response.

"Hey, what we will do now?" I asked once again. But just like the first, he just ignore my question.

Tss. This man really sucks! Leader ba talaga 'to? If I just know how to get out'ta here, maybe I'm already inside the ship. Wait? I forgot to ask where May and Xenon is.

"Get ready, double two."

Napa-tigil ako sa aking pag-iisip dahil sa sinabi niya. I should be the one who'll tell him those words. He needs to be ready for punches and kotongs! Ha! Ha!

"You should be-

My words are cut off by the extreme pressure that I am crossing. Fudges! He's using his rocket booster! I'm not fucking prepared! Damn this man!

"Be ready later, leader." I warned and let him decide where we will go.

While we're still wandering and looking for the exit. I've saw hundreds of guards. Yet, they still didn't our escapade. Tss. Stupid guardians. They shouldn't be hired if they will just act like an idiot.

I just rolled my eyes. Neverthless, we should be thankful because of their stupidity, we easily get out of their base.

We're almost their front door. Kitang-kita 'ko ang ilang mga guwardiyang nagbabantay sa magkabilang tabi ng pintuan. Just like any other, they are using a high level type of helmet. That makes their face unseen! Ugh. Technology reallt sucks. It can be a hand to help you, and also a wall to be one of your hindrance.

Kagaya rin ng ibang gwardiya na aming nasalubong, hindi rin nila napansin ang aming pagdating. Useless.

Kinuha 'ko ang laser gun na nakasabit sa aking bewang, at saka binaril ang pintuan, nang mahigit labin limang metro na lang ang distansiya namin.

"You did well, darling." I heard Clint whispered. His monotone voice sent down a chill in my spine. Fudgy feeling.

Nagulat naman ang ilan sa mga gwardiyang nagbabantay at sabay-sabay silang napa-tingin sa amin saka itinutok ang hawal nilang baril-tho, I'm not sure if that is really a gun. May mga naka-kabit kasi ritong ibang mga hindi ko alam na parte.

"Rotate," sabi 'ko sa kaniya habang hinahanda ang freeze gun 'ko.

Pinag sa walang bahala 'ko na lamang ang sinabi ng taong nasa aking likuran. Sinunod naman niya ang sinabi 'ko at saka umikot. Kasabay ng pag-ikot namin ay ang pagputok ng kanilang baril. Dumaan sa gilid ng mukha 'ko ang isang bala nito at saka ang iba ay kung saan saan naman na napunta.

Napa-kunot ang mata 'ko ng makita ang bala ng kanilang mga hawak na baril. It isn't normal just like any other. Hindi lang normal na bala ang nakita 'ko, it's like a laser! Naka-ramdam ako ng init kanina ng dumaan sa gilid ng pisngi 'ko ang ibang bala.

Siguro kung natamaan ako no'n ay hindi na ako makaka-takas. Erase! That's impossible, I ain't a loser. I can fight just by my self!

I quickly aim my gun on our-no, they are my opponents! Dire-diretso 'kong kinalabit ang gatilyo. Bigla naman silang nagyelo at nanigas.

Matapos 'yon ay bigla na lang akong nakaramdam ng panggi-gigil. Hindi 'ko alam ngunit tila nag-eenjoy ako sa ginawa 'kong 'yon. It felt like I won in a death battle.

"Seems like you enjoy freezing their ass." He whisper once again. And just like what I felt a while ago, a chills sent down to my spine. Weird af.

"Yep. But I will more likely enjoy to freeze you, Asshole."

A smirk slowly form on my lips. What a nice day to destroy our so called leader's mood.

Nang maka-labas kami ay nakita 'ko ang sira-sirang imprastraktura ng lugar. May mga bangkay at sirang mga sasakyan ang nagkalat sa daan. Lastly, hundreds of crows are playing and flying through the sky. Someone would be really scared if it's their first time to come inside this city

"Where's our other members?" Tanong 'ko kay Clint. Sana naman sumagot na siya, dahil kung hindi. Nako, baka sakaniya 'ko na matutok ang freeze gun 'ko.

"They are now inside the ship."

Hindi na ako nagtanong pa at saka hinintay na lang na makarating kami sa ship.

Habang lumilipad ay nakita 'ko ang pinaka-sentro ng Metropolitant City. Mahigit ilang kilometro rin pala ang layo ng dungeon na 'yon sa hotel lung saan kami lumapag.

Wait. What?! How the hell did they put me inside that dungeon? That's strange. I think, there's something under the hotel. Something like a tunnel. Shoot! A tunnel that is connected to their place.

Hmm. Maybe I can use it tho. But not this time. Kailangan pa naming sabihin ang nalaman naming impormasyon sa nakata-taas. We cannot move as soon as possible. We're just four. And they are, hmm... I don't know.

Hindi 'ko na namalayan na andito na pala kami sa rooftop ng hotel. Nang maka-lapag ay agad din niyang tinanggal ang hawak niya sa bewang 'ko.

Open it now, Xen.

Agad ding bumukas ang pintuan ng ship matapos kausapin ni Clint si Xenon. Pumasok din naman ako agad sa loob saka sumunod si Clint.

Pagkapasok ay bigla na lang akong sinalubong ng yakap ni May.

"My god! Pinag alala mo kami sa ginawa mo, 022! Mahigit dalawang araw kang nawala! Kung saan-saang parte ng City ka namin hinanap, pero wala ka." Nag-aalalang singhal niya sa akin. Nakita 'kong napuno na ng tubig ang kaniyang mata.

Bigla naman akong nakaramdam ng bigat sa loob ko. I didn't know what is it or how can I remove it. Fudge. The more I see how her eyes scintillate, the heavier I feel.

Damn this feeling! How could I end this? Ugh.

I quickly averted my gaze from her eyes. I should not be affected by their emotions. They cannot be that type of person whom I could easily trust.

"I'm tired, I need to take a rest."

Tinanggal 'ko ang pagkakayakap niya sa akin saka dumiretso sa kwarto. Tinanggal ang kung ano anong mga armas na naka-kabit sa sa katawan 'ko. Matapos ay agad din akong tumalon sa kama.

Third Person's Pov

Nasa labas pa rin ang tatlo sa grupo. Sila May, Xenon, at Clint. They have their own ideas and something's really running inside their mind... And it was Agent 022

"I really don't know how can we cope up with her atittude." Malungkot na wika ni May. Hanggang ngayon ay iniisip niya pa rin kung paano ba nila makukuha ang tiwala sa kanila ng bago nilang kasama.

"We're already spend two years accomplishing tasks and missions together. We always got an Excellemt reviews from the Higher officials. But I don't think that we'll still get one." Singit naman ng lalakeng may makintab at malinis na buhok. Buhok na tila oras-oras mong kailangang suklayin para lang maging ganoon.

"Maybe we should wait for her first. She needs to take time to trust her new teammates, us. The only thing that we have to do is show forbearance." Tanging sagot ng kanilang leader na si Clint.

"I don not know. Yeah, we are already reunited. But I do not feel like that.

to be continued...

UNEDITED!