Chapter Nine-The End..?

SOMEONE'S POV

Dahil sa takot ay nag tatakbo sila papunta sa kakahuyan malapit sa tabing dagat,nag sisigawan umiiyak at huhumihing nang tawad sa namayapang kaibigan ngunit hindi ito ang kaibigan nila dahil eto ay ang puot sa puso ni Christine at hindi si Christine.

'KAHIT SAAN KAYO MAG TAGO AY HINDI KAYO MAKAKALIGTAS HAHAHAHAHAHA'

Kasabay ng malakas na tinig ay siyang pag sigaw ni Carla..

"Ahhhhh,bitawan mo ko please patawarin mo ko Tine kung hindi ko kaagad sinabi sayo na na~ackk"

Si Carla ay naka angat sa lupa ang mga paa at hawak sa leeg ng itim na anino,pag kakuwan ay kinalmot sya nito sa sintido at saka binitawang walang malay..

Lahat nang nangyari kay Carla ay nakikita ni Neon ngunit takot na tulungan ang kaibigan dahil sa itim na anino,matapos na matako para sa kaibigan ay naiyak naman ito ng ang itim na anino ay papunta sa direksyon nya.

Noong malapit na ito sakanya ay naalala ni Neon ang pang Bubully kay Christine ng mga kaklase nya pero wala syang ginawa,kahit na ang humingi ng tulong..

"Pakiusap wala akong magawa,sorry Tine sorry"

Wika nito na umiiyak at nag mamakaawa,ngunit ang itim na anino ay walang puwang ang awa kaya't hinawi sya nito ng malakas sapat para tumama ang batok nya sa ugat ng puno at mawalan ng malay.

Samantala sina Elaine at Norien ay napadpad sa madilim na bahagi ng kakahuyan na may matatas at naglalakihang mga puno,malamig ang hangin nang bigla itong lumakas at naging nakakatakot.

Nataranta at naiiyak ang dalawa dahil sa takot ..

Nang bigla silang dambahin ng isang malakas na hangin at tumilapon sa mga puno..

"Nasaan na kaya si Mar~ackkk,hindi ako makahinga.."

Napahinto si Mark sa paggalaw ng mapansin ang muka ni Christine na umiiyak..

"Mark.... pagod pagod na ko *sob* hindi ko na kaya *sob* bakit mo naman ako niloko Mark? *sob*Mark bakit?BAKITTTTTTTTTTTTTTTTT!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

Sigaw ni Christine sa mismong muka ni Mark....

And all went black....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Miss!miss naririnig mo ba ko?"

"ahmm aray,anong~nasaan ako?"

"Nasa ospital ka miss"

Agad kong inilibot ang paningin ko at doon ko nakita sila Norien at ang iba pa,habang pinagtatanto ko ang lahat nang nangyari ay ikiniwento saakin ng nurse na nag kasunog daw sa kalapit na cottage kung saan nakita kaming mga walang malay.

"Mother bukas na bukas po ay pwede nang ma discharge ang anak nyo."

"Salamat po doc"

After ko ma kauwi galing ng ospital napag desisyonan kong dalawin ang puntod ni Christine laking gulat ko ng makita ko sila Carla,Mark,Norien,Neon at ganun din sila..

"dapat siguro ay mag paalam tayo nang maayos at humingi ng tawad kay Tine" agad kong suhestion ng masindihan ang kandila

"At ipagdasal ang katahimikan nya"-Neon

Ganun lang at nagsiuwian na kami maliban kay Mark at nag paalamanan sa isa't isa.

"Hindi talaga natin masasabi kung ano ang tama at mali sa ginagawa nating until walang maka pag paparealize saatin neto,salamat sa alaala Christine sana mapatawad mo na kami"

Bulong ko sa kawalan..

At umihip ang hangin banayad at magaan sa pakiramdam na parang may yumakap sayong malapit na tao..

Doon ay inisip kong iyon ang sagot ni Christine sa paghingi ko nang tawad....

You'll never be forgotten.

[\AN: so ayan endinggggggggg na sorry sa pangit na estorya hahaha susunod try ko yung nakakaiyak baka sakaling mas okay ..Salamat po sa mga sumubok mag basa nang gawa ko kahit na ampangit talaga salamat po ng marami :-* muahhh