Chapter 40

Please VOTE!

"Belle!" Tawag nito sa kanya. Bahagya pa siyang napa tigil sa paglalakad ngunit ipinagpa tuloy muli ang pag layo dito. At tinungo ang labas ng hotel. Na hagip ng kanyang mata ang pag harang ni Woodman dito ng tangkain nitong habulan siya.

"I just want to say something.. Can we talk?" May kalasan na sabi nito upang matinig niya kahit siya ay nasa malayo. Ginamit ni Woodman ang kamay nito upang pigilan ito.

"No." Tipid na sagot niya.

"She doesn't want to talk to you.." Harang nito dito.

"Please, just hear me.." Paki usap pa ng mokong sa kanya. Napa hinto naman siya sa pagla lakad. Ano ba kasi ang gusto nito? Hanngang kailan ba siya hahabulin ng kanyang nakaraan? Hindi ba halata na ayaw niyang makipag usap dito.

( I know that I am not the one who's been hurt. And I know that I will not understand how traumatized you are. And based on your appearance, alam ko na labis kang na saktan dahil minamahal mo siya. But, you know sometimes... Para makalimutan mo ang isang tao na nanakit sa'yo ang solusyon ay bagong pag ibig.) What the hell? Bakit bigla na lamang pumasok sa isip niya ang mga salitang sinabi sa kanya ni Clemen.

Huminga naman siya ng malalim. May be this is the time to put an end to this. After all, sabi nga niya naka move na siya?

(Am I?) Tanong naman niyansa sarili na ikina iling din niya. She might already move on but, the trauma and her ego, pride and self confidence are still shuttered. Thanks to the pain and self pity he gave her.

"Fine. Let's settle this." Pag payag na din niya ng makalapit siya sa mga ito. Kitang kita naman niya ang labis na pagka gulat sa mukha ni Woodman. And she gave her the "what the hell are you doing?" look.

"But--- Kontra pa sana nito ngunit hindi niya ito pina tapos.

"Rey.. " Banggit niya sa pangalan nito at tumango lamang dito na sinsabi na ipa ubaya na niya ito sa kanya dahil alam niya ang ginagawa niya.

Tinitigan pa siya nito sandali pagkatapos ay malungkot na din na umalis at iniwanan sila. Wala man lang itong sinabi bago ito umalis. Pero bakit tila na sasaktan ito. Tama ba ang nakita niya sa mukha nito? O guni guni lamang niya iyon. But, she can't be wrong what she saw in his eyes before he walks away was pain and sadness.

Bigla naman siya na konsensiya dito. She fekt that all of a sudden she just left him all alonepagkatapos niyang makuha ang gusto niya dito. And after everything he've done for her ay iniwan niya ito sa ere.

"Now, talk. Make it brief and short." She sounds as if she was commanding him.

Ngayon lang niya na pansin na ang suot nitong damit ay ang suot nito kanina. Hindi pa din ito nagpa palit. Marahil ay dito na ito dumiretso at kanina pa siya hinihintay. And why he'll do that?

Naka krus ang dalawang kamay niya habang hinihintay itong mag salita. Tila iniisip pa nito ang sa sabihin nito o marahil ang tamang chioce of words na daoat gamitin sa kanya. Well, whatever he says will not work on her. Sa itsura nito ngayon ay may gusto itong sabihin na parang hindi nito ma sabi.

"You are just waiting my time. Are you going to talk or what?" Na iinip niyang tanong dito. Hindi pa din ito nag salita. Puwes kung ayaw nitong mag salita ay huwag. Marami pa siyang gagawin kaya hindi niya hahayain na sayangin nito ang kanyang oras.

"It looks like you can't say anything.. Well, who can still say something to the woman in front of his eyes after what he did to her?" Hindi niya ma pigilan na sarcastically na sabi dito. Napa yuko naman ito sa guiltness.

"Let's just stop this, I am so busy about the company and you know that. So, I think I should go--- Pa alam niya dito sana ngunit hinawakan nito ang kanyang kamay upang pigilan siya nitong umalis sa kanyang inuupuan.

"Don't touch me!" Bulyaw niya dito ng malakas dahil sa galit. She can't control all of her emotions right now.

Sino ba naman ang makaka pigil ng kanyang galit kapag naka harap mo ng malapitan ang ka isa isang tao na inaasahan mo na sana ay masasandalan mo ngunit sa oras na kailangan mo siya ay siya pa itong nang iwan sa iyo.

Gusto niyang pulbusin ang mukha nito ng suntok at sipa dahil sa hirap at sakit na dinulot nito sa kanya. And she can't even get back to what she was before kahit gustuhin niya dahil she was so, damn afraid na lokohin at iwan siyang muli ng mga tao na kilala niya at mga taong importante sa kanya.

Sino ba namang tao ang ayaw sumaya? May tao din ba na ayaw ng magaan na araw na puno ng positivity. At hindi iyong puro negativity ang ini isip mo sa araw araw, 24 hours a day and 7 days a week.

Iyong tipong akala mo ayos ka na ngunit pag pikit mo ay pa ulit ulit pa din na sumasariwa sa iyo ang katangahan at sakit na ginawa niya. Hindi tuloy na pigilan ng mga tao sa restaurant na tignan sila. Agad naman siyang binitiwan nito.

"I.. I don't know wh..where to start. I really don't know what to say." Tila hindi malaman ang sa sabihin nito na sabi sa kanya.

"Then don't say anything." She hissed at him. Mukha naman lalo itong na depressed.

"A lot happened this day. We are both tired. May be you should just go back to Sandra--

"Let's not talk about her right now.." Saway naman nito sa kanya.

"Is she one of your many women, like me?" Hindi naman niya mapigilan na tuya dito.

"It is not that.. You are different from her.." Depensa naman nito.

"Am I?" She sarcastically asked at him. Sandali naman itong tumahimik.

"Compared to them, y..you are the most beautiful, funny, loving and the most important woman that I loved in my entire life." Pagta tapat nito na bahagya niyang ikina gulat.

"Believe me.. I loved you and it is real." He honestly said to her. But, all she felt was hurt.

"But, you aren't sure that you want to stay by my side forever. So, you rejected me when I needed you most..." Hindi niya na pigilan na sumbat dito. Habang kino kontrol ang kanyang emosyon. Napa yuko naman ito muli.

"I..it is not tha--

"Yes, it was.." Bara niya agad dito.

"O...okay. I admit that I was wrong b..but, I just want to say how sorry I am because I rejected you.. If you could just give me a chance I can prove you how serious I am.. J..just give me a chance and I promise you I will never hurt you again.." Pagta tapat nito sa kanyap na ikina gulantang niya. Is hse hearing him right?

"It--

"Belle, I am now being so true and sincere. If you'll give me a chance you'll never regret it.. I still love you so, please just let me show it to you. I love you, so please come back to me.." Pag susumamo pa nito sa kanya. Na tila ito ay desperado na.

"You proposed to me first and I didn't accept it. And so, you just marry him to completely take over your grandfather's company. You don't love him like the way you loved me. I know that.."

You proposed to me first and I didn't accept it. And so, you just marry him to completely take over your grandfather's company. You don't love him like the way you loved me. I know that... Tila naman nag e- echo ang mga salitang sinasabi nito sa kanyang tainga.

"The two of you can divorce and I'm willing to wait even it takes a decade.."

The two of you can divorce and I'm willing to wait even it takes a decade.. Pag e- echo muli ng mga salitang sinasabi nito sa kanyang tainga. Napa pikit siya ng mariin upang pigilan ang kanyang sarili na buhusan ito ng tubig o sampalin ito.

Does he hear what he is saying? Gusto nito na makipag balikan sa kanya. That's so shi-- unbelievable! How can he say that to her? Is he nuts? Wala ba itong kahihiyan? Ganito ba ka kapal ang mukha nito pagkatapos ng lahat ng ginawa nito sa kanya ay gusto nito makipag balikan sa kanya. Sira na ang ulo niya kapag ginawa niya iyon.

She will never divorce Woodman dahil lang sa sinabi nito. At walang sino man ang puwede mag turo ng kanyang gagawin lalo na ito. And of corse she'll not do that for him. Over her dead body.

(Wait.. Did I say that I'll never divorce Woodman? What the..) Now that's hillarious.

"You already brought the topic up, so may be I can speak my mind.." Umpisa niya dito. Taimtim itong na kinig sa kanya.

"Yeah, you are right. I did marry him to get my inheritance from my grandfather. But, that is not your business anymore.. Even if I love him or not it is my problem not yours. And don't teach me what to do..."

"Try a bit harder next time. For you to be a bit convincing.."

"I just want you to know that you should all live your life remembering how you've hurt me and change me into a....bit.... different woman than what I am before. Actually, I think I should thank you because I now know how the world evolves.." She said honestly to him while silently putting all her anger to her words.

"Where in the naive is eaten by the tigers. Of corse lastly, I want you to regret the time that I was still crazy in love with you yet, you just let the chance slipped away.." Gusto niya ipa mukha dito ang pagkakataon na sinayang niya.

"You should've stop my head from getting hit onto something hard for me to not realize how bubblehead I was for once loving you.." Dagdag pa niya upang lalo nitong pagsisihan ang mga ginawa nito sa kanya. Tila naman gusto na nitong umiyak ngunit wala siyang amor sa nararamdaman niyo.

"All I am trying to say in short is.. all I feel is anger and hate towards you and nothing more. An anger that almost makes me want to break every bones in your body and hate that wishing you to burn in hell.. Nothing else." Dagdag pa niya dito. At last she speaks how she felt. Napaka ginhawa sa pakiramdam. Bakas naman ang bahagyang pagka bigla dito. From the choices of her words.

"I think we both had said everything. And everything is clear so, may be it is a goodbye? And I really do hope that we won't meet each other again.." Pagtatapos niya sa usapan nila. She sounds as if she was joking at the last sentence she request but, the truth is she wants to never see him again.

"Don't make me hate you more and just stop this bullshit already. Because, sometimes I am also afraid of what I am thinking. And I don't know what I can do towards you.." Kalamado niyang babala dito ngunit hindi siya nagbi biro. She is dead serious.

"Can't you really give me a chance?" Tila huli pang hirit nito na nagbabaka sakali pa din na baka pumayag siya.

"*Sigh. No, I can't. I don't like you anymore." She honestly said to him while shaking her head.

"Why? Because, you love him?" Balik naman nito sa kanya.

And she felt the world's time stopped sa tanong nito na iyon. Para siyang tinanong ng isang bagay na hindi niya alam ang sagot o wala manlang siya mahanap na sagot. Samantalang yes or no lang naman ang sagot doon. But, why does she ginds it so hard to answer that simple question?

Pakiramdam niya ay binuhusan siya ng malamig na tubig at parang itinulos na kandila sa kanyang inuupuan. Na tahimik siya at hindi nakapag salita. Hindi nga ba niya alam ang sagot o ayaw lamang niya talaga aminin ang totoo?

Alam naman talaga niya ang totoo niyang nararamdaman. She just don't want to admit it dahil kapag inamin niya iyon sa sarili ay baka mawalan na siya ng kontrol sa sarili at baka mag paka tanga na naman siyang muli using her emotions only and not her head.

She doesn't want yo make the same mistake twice dahil baka sa ikalawang pagkakamali niya ay baka mawalan na ng taga pamahala ang Prime Malls dahil dinala na siya sa mental. At hindi yata maganda iyon.

"N..no." Sa wakas ay sagot niya dito.

"May be?" Bawi naman niya sa kanyang sagot kanina.

And she answered him honestly para naman na sa ikaka tahimik nito at para na din pag galang na lamang sa pinag samahan nila dahil naging mag kaibigan naman silang matalik dati before they've become in relationship. Na kita naman niya ang bahagyang pag ngiti nito. A smile of a relief she suppose.

"That's all I want to hear. I am sorry for forcing you to choose me and to get back to me.. Even I know that I don't have any 0. 1% rights to do that..." He formally apologized to her.

"I didn't know that I hurt you so much that it lead you to changed that much.. I regret it very much.. Really... Believe me.. I'm really so, sorry Belle. For not being there when the time you needed me most.. For betraying you and for everything.." Pagsisisi pa nito.

"I don't want to asked for forgiveness right now...but, I will wait for it.. I'm so sorry.." Muli pang hingi ng tawad nito at mukhang sincere ito.

"It's too late for that but, it lessen the hate.." She answers at him. Naka titig lang naman ito sa kanya.

"So, no harmed done?" Biro niya dito at na tawa naman ito ng bahagya. At tila naman gumaan ang mood nila.

"I can't say that I am not harmed in 100%... But, okay if that will make you at ease... Okay.." Balik naman nito sa kanya na ikina iling niya. Ngumiti naman ito ng pagka tamis tamis. As if he was flirting on her like their older days.

"Don't use that smile on me.. I know that smile.. As if I don't know what that smile is for." Saway niya dito.

"Ha- ha. Okay, fine. I just want to make sure that my charms won't work on you again.." Biro nito sa kanya. Napa iling naman siya.

"We still have an early flight tomorrow. So, goodbye?" Pamamaalam niya dito with a peaceful expression and a little smile.

"*Sigh. Yeah, may be it is. I'll see you around?" Malungkot naman na pamamaalam nito. And she nods.

"Good bye." Sa wakas ay pa alam niya.

"I'm sorry. And I want you to know that will really regret losing you for the rest of my life.. " He whispers at her after he hugged her. Pinabayaan na niyang yakapin siya nito dahil huli naman na.

Pina sakay muna siya nito ng elevator bago ito tuluyang lumabas ng hotel. Agad naman siyang pumunta sa kanyang kuwarto upang maligo. Kanina pa siya nalalagkitan sa kanyang katawan dahil sa haba ng naging araw niya ngayon.

She never imagine that this day will come. The day that she can still relax somehow. The day she can scream, smile, be afraid, be angry and be violent. Today it feels like it is a roller coaster ride. From up to down and down to up.

Hindi din niya lubos ma isip na magkaka usap sila ni Conrad at mabibigyan ng closure ang relasyon nila noon at dahil sa pag uusap nila ay tila gumaan ang kanyang burden. Wala na siyang gaanong galit at pagka muhi dito. May be, a little na lang.

And all that left to her is the problem with the word "trust" na tila matatagalan pa bago niya muling ma ibigay. Her self esteem increases a bit so, were with her confidence. But, the paranoia is still there. Trusting others is what she feels the most hard right now.

May ilan sandali siyang naka pikit ngunit hindi siya naka tulog. What the hell? Hindi ba dapata mahimbing na ang kanyang tulog dahil kahit pa paano ay gumaan na ang kanyang nararamdaman at na bawasan na ang kanyang negativity. Pero bakit hindi siya maka tulog?

Paano nga ba makaka tulog ang isang tao na praning dahil sa horror tower of terror na iyon? Kung ano ano kababalagahan ang kanyang iniisip ngayon. Buong buo pa nga sa kanyang alaala ang limang pekeng ghosts na tumakot sa kanya kanina. And whenever she closed her eyes ay naki kita niyang muli ang mga imahe ng mga ito.

Ang tahimik pa naman ng kanyang silid dahil mag isi lamang siya. Ibig naman niyang mapa mura ng may biglang bumagsak sa carpet floor. And that was her ball pen. What the sh--

Wala naman tao sa kuwarto kung hindi siya at imposible naman na may daga sa silid dahil it is a five star resort hotel kaya there is just 1% probability that might happen. This is not a good joke. Malamig na din ang kanyang paa sa takot at pinagpapawisan na ang kanyang kamay ng malamig.

Ano ang gagawin niya? Mahaba pa ang oras bago tuluyang mag umaga. Hindi siya tatagal na maging anxious sa ganoon ka habang oras. Bigla naman sumagi sa kanyang isip si Woodman. Tulog na kaya ito? Siguro ay oo dahil wala naman itong hilig kung hindi ang matulog, ng matulog, ng matulog.

"Rence, are you nuts? You can't go to his room. Nasisiraan ka na talaga." Saway niya sa sarili. But, when another thing dropped in the floor ay agad siyang kumaripas ng alis pa labas ng kuwarto dahil sa takot. Hindi bali ng mamatay siya sa kahihiyan kaysa mamatay siya sa heart attack.

"What a surprise." Woodman says in the most coldest and sarcastic way he can. What the hell is wrong with him? May toyo na naman ba ito?

"What honor will I have dahil sa pag door bell mo sa aking pinto?" He said again na tila na nunuya ito. His stare is cold as an ice.

"Ah...kasi... Ano... Ahm..." Hindi niya malaman ang sa sabihin dahil kapag nalaman nito na natatakot siya ay baka tuksuhin na naman siya nito. And she's so tired today for that.

"Hindi mo ba ako pa papasukin?" Sa waks ay tanong niya dito.

"Tell me one good reason to do that.." Malamig na tanong nito. What's wrong with this guy? Kailan pa ito naging ganito ka lamig sa kanya? She somehow felt a little pain in her chest. Walang nag salita sa kanila ng ilang sandali.

Hindi kasi niya alam kung pa paano sa sabihin dito na siya ay natatakot kaya gusto niya sana magpa sama dito sa kanyang kuwarto hanggang sa maka tulog siya ay sana ay bantayan siya nito.

"Sorry, but your time is up. Marami akong ginagawa kaya mabuti pa ay ma tulog ka na.. Goodnight." Pagtataboy nito sa kanya na tila na inip na.

Sinamahan pa nito iyon ng small smirk bago nito sinabi ang good night. Pinigilan naman niya ang braso nito ng tangkain nitong pumasok sa loob. Bahagya naman itong na gulat. At tinignan ang kamay niya na may hawak sa kamay nito.

"Christ. Hindi mo pa din ba 'yan ginagamot? What the hell are you doing at hindi mo 'yan idini- disinfect?" Sermon niya dito. Hindi naman nito iyon inaasahan kaya hindi ito nakapag salita. Itinulak niya ito pa pasok sa loob ng silid nito at pumasok na din siya.

"Woah! Woah! Huwag kang pumasok." Saway nito sa kanya at tinaasan niya ito ng kilay. Bakit ba ang sungit nito ngayon?

"What's with the fuss? As if I'll rape you." Na iinis niyang sabi dito at napa tigil naman ito sa paglalakad. Siya namang harap niya dito.p at sa kanyang pagka gulat ay hinawakan siya nito sa balikan at mabilis na tinulak pa higa sa sofa. She can see some fire in his eyes. Nasisiraan na ba ito? Ano ba sa tingin nito ang ginagawa nito?

"Awww. What the heck?!" Singhal niya na naka kunot noo dito ngunit bumungad ang malapit na guwapong mukha nito sa kanyang pag dilat.

"I told you not to come to my room. Binalaan na kita.. But, you never listen to me." Mababa ngunit ma panganib na sabi nito sa kanya habang naka tingin ito ng diretso sa kanya.

His body is pressing against her. May kabigatan ito dahil napaka tangkad nito. Hindi niya tuloy ma pigilan kabahan sa kanilang labis na pagkakalapit. May bakas ng galit sa mga mata nito. But, what is that for? In- emphasize pa nito ang salitang 'never listen to me'.

"You dig up your own grave..." Sabi nito na unti unting nilalapit ang mukha nito sa kanya. He looks like he is going to kiss her. Kinunotan naman niya ito ng noo.

"Ooouch!" Daing nito ng diinan niya ang putok na labi nito gamit ang kanyang hintuturo dahil sa kanyang inis. Napa pikit naman ito ng mariin. Agad naman niya itong tinulak at umalis sa pagkakadagan nito.

"I will let this slide dahil may topak ka.. Stay where you are and don't move." She calmly said to him habang pinipigilan ang sarili na huwag ipakita ang totoong nararamdaman niya.

Nag punta naman siya sa cabinet kung saan nandoon ang first aid kit. Na agad naman niyang natagpuan. Mabilis siyang naka balik kung saan niya ito iniwan. Sinundan lang naman nito ng tingin ang kanyang bawat ginagawa. Kinuha niya ang bote ng gamot na may laman na pang disinfect. Binuksan niya iyon at dahan dahan lumapit dito. Umupo siya sa tabi nito.

"Let me see.." Utos niya dito at hinawakan ito sa batok upang ma ilapit ang mukha nito sa kanya. She tapped his head para ibaba nito ng ka unti ang ulo nito dahil hindi niya ma abot.

"I will not eat you, ano ka ba? You need to be close to me where I can see that cut clearly. Baka sa iba ko ito ma ipahid. Hindi ko makita masyado dahil I don't have my glasses on me.. Malabo ang mata ko, di' ba? Hindi mo naman siguro nakakalimutan.." Na iinis na utos niya dito dahil tila ayaw nito lumapit sa kanya.

At nang hindi pa din ito sumunod ay siya na ang gumawa ng paraan at lumapit dito. So, close na halos ilang centimeter na lamang ang pagitan nila. Na iinis naman niyang ipinahid ang pang disinfect sa gilid ng labi nito gamit ang built it na pamahid na kasama na sa bote.

"Awww! Aray! Rence naman!" Reklamo nito dahil sa diin ng pagkaka pahid niya. Sinadya niya iyon dahil kanina pa siya na iinis dito.

"What's with the whining? It's your fault because you didn't fought back. Bakit kasi hindi ka lumaban?." Na iinis niya pang sermon dito.

"Hawak ka nila kaya paano ako makakalaban.." Katwiran pa nito na ikina gulat niya. Nag lihis naman ito ng tingin sa kanya. Hindi siya makapag salita ng ilang sandali at tinitigan lang niya ito.

"I don't know what I'll do, if they hurt you. I cant let that to happen.. " Dagdag pa nito na sumeryoso ang mukha.

"But, still you should've protect yourself. Tignan mo tuloy 'yang inabot mo." Sermon niya muli dito.

"Don't mind me. I am fine. And if that's the only way to protect you. I'll do that over and over again." He said to her while looking in her eyes. Pakiramdam naman niya ay nag init ang mukha niya sa mga sinabi nito. Diniinan niyang muli ang sugat nito. Nang aasar na naman ba ito?

"Aray naman.." Reklamo nito sa kanya.

"You said you are fine.." She sarcastically said to him habang napapa iling na lang.

"Give me your left hand.. You have a big bruise in there.." Utos niya dito at inabot naman nito iyon agad.

"Good boy." Pang aasar niya dito na tila aso lang ito.

"I didn't know that you are a good nurse." He amazingly said to her. Napa tingin naman siya sa ibang direksyon. Pakiramdam kasi niya ay matutunaw na siya sa titig nito.

"This is just a common sense.. See? May direction naman ng kung paano ang pag a- apply. Kaya ang gagawin mo lang ay basahin at physically i- act.." She coldly says to him para matahimik na ito ka tutukso sa kanya.

"And how can I be nurse? I can't even handle bl..blood." Balik naman niya dito.

"Hmmm? But, look I have blood." Nagtataka na tanong nito at tinuro pa ang pumutok na labi nito. Ni lapit naman niya ang kanyang mukha sa mukha nito upang makita ang tinuturo nito.

"Yes it was a blood but, nag cloth na siya kaya I can handle it.." Sabi naman niya dito. Nang ma pansin niya na ito ay na tahimik ay nag krus ang kanilang mga mata at nagka titigan sila. Hindi naman niya alam kung ano'ng emosyon ang nasa mga mata nito. If it is fire for anger or something else.

"Your eyes are beautiful." Puri pa nito na ikina gulat niya na sinundan ng pagba blush. Pinilit naman niyang kontrolin ang kanyang emosyon.

"This eyes are not mine.." She said to him and he looks a bit shocked.

"What?" Hindi maka paniwala na sabi nito.

"My eyes are originally black, I inherit it from my father. And as you can see it is a chestnut brown now. This are the eyes of my Mom.." She honestly said to him. Halata naman ang pagka bigla sa mukha nito.

"I really have a bad eyesight even when I was young. And it came to the part where in I need a transplant as soon as possible dahil kapag hindi ako naka hanap ng donor it might lead into total blindness of me forever.."

"We found it too late kaya tinaningan ako ng Doktor ng tatlong buwan. At kahit may pera kami, wala kami mahanap na donor dahil rare ang blood type ko pkus the fact that there are so many people who also had the same problem as mine.." Malungkot pa niyang kuwento dito habang sinasariwa ang kanyang alaala.

"Nagpa test sila Mama at Papa. They both matched up dahil mga magulang ko sila. Especially my mom. She had the highest percentage of the match up. They both insisted to give their eyes on me. But, I didn't accept it.." Kuwento pa niya. Taimtim naman na nakikinig ito.

"Until days have passed and I only have a month left before I became completely blind. Unti unti ko naman na tanggap na mabubulag na ako dahil mas nakaka gaan ng loob iyon. Hanggang sa dumating nga ang araw ng aking graduation... A unexpected happen.." Pag bitin pa niya na sinamahan ng mapait na ngiti.

"My parents got into accident and they both are dead in arrival. Hindi ko matanggap dahil masaya dapat na araw iyon but, it turns out to be my scariest nightmare ever. In an instant I become alone. Ang mabuti na lamang ay nandiyan ang Lolo.."

"Agad na sinimulan ang surgery ko. We just morned for a week pagkatapos ay inilipat na sa akin ang mga mata ni Mama. Even that it hurts so much, kinaya ko. I am still a bit happy because there is still a memory of my Mom inside of me.. Kahit man lang iyon ay maging pa kunswelo.." Hindi niya namalayan na pagak na pala ang boses niya habang siya ay nagsa salita.

"I am sorry to hear that. But, you should really thank your Mom because that is the most beautiful part of you. When I see your eyes it makes me remember a precious crystal that needs a lot of cary.. so, it should be cherished.." He said like sounding he wanted her to cheer up. And she just smiled slightly to him.

"I have a great idea. You wanted my bruises to heal fast, right?" Sabi nito na parang may na isip na bright na ideya. Gusto naman niyang kabahan ng siya ay tumango.

"Then kiss it, para mabilis gumaling.." Parang bata na lambing nito sa kanya. Pinanlakihan naman niya ito ng mata at napa layo dito agad.

"A... Are you nuts?!" She unbelievably said to him.

"Of corse not! I am dead serious." Seryoso pa na sabi nito na ikina hilot ng kanyang sentido. This moron is really a crazy man. Kung kailan seryoso ang kanilang pag u- usap ay at saka ito babanat ng ganoon. But, thanks to what he've said. She slightly forgot her painful memories. Nginisihan pa siya nito.

"Hu... Huwag kang lalapit." Babala niya dito ng hindi niya magustuhan ang mga ngiti nito at unti unti itong lumapit sa kanya. Napa atras naman siya..

"Why? I will not eat you.." Sagot naman ng Hudyo.

"Ba..bakit ganyan ka maka tingin?"

"Masama ba?"

"Ah-- eh.. Ahm hindi... Aww." Daing niya ng mabunggo ang kanyang butt sa lamesa. Nakarating na pala siya sa lamesa sa kanyang kaka atras. Napa dako naman sa mga papel doona ng kanyang mga mata.

"What is this?" Curious na tanong niya sa tila mga codes and models na nasa harapan niya. Magulo at makalat ang lamesa nito na tila may small machine itong ginagawa.

"Iniiba mo na naman ang usapan.." Saway nito ngunit hindi niya ito pinansin at tinalikuran ito at tinignan ang mga papel.

Dinampot niya ang isa sa mga iyon na may tila blue print. Gustuhin man niyang may maintindihan sa drawing ay wala siyang ma gets na kahit na ano. Basta ang alam niya ay small machine iyon at kung para saan ay hindi niya na alam. Ni lapitan naman na din siya nito.

Hinawakan nito ang kanyang kamay upang mahawakan din ang papel na hawak niya. Nasa likod niya ito ngayon. Ang isang kamay nito ay naka hawak sa gilid ng lamesa at ang isa nga ay sa kamay niya. He looks like he is hugging her at the back. Hindi naman tuloy ma iwasan ng kanyang puso na mag wala.

Amoy na amoy pa niya ang pabango nito na naging paborito na yata niya. Yumuko naman ito na lalong ikina lapit nila sa isa't isa. Bigla naman siyang na nigas sa sobrang lapit ng mukha nila. Ilang pulgada lamang ang pagitan nila. Nakikita na niya ang mahabang pilik mata nito.

"Aren't we too close?" Saway niya dito na pinipilit maging kalmado kahit na ang totoo ay kanina pa nagwawala ang kanyang puso.

"Yes, we are." Simple namang sagot nito. Siniko naman niya ito ng mahina sa tagliran at na tawa lang ito.

"You still haven't answered me. Para saan ba ito?" Usisa niya dito.

"That's my new invention.." Sagot naman nito.

"Invention?"

"Yup, and thanks to you as my inspiration ay na isip ko 'ya-- Aray!" Pangbo bola pa nito sa kanya. Pinalo niya ito kaya dumaing ito. Tinitigan naman niya ito ng masama.

"I'm serious. You gave me the idea for doing that. Hindi pa nga lang tapos. There is still something that haven't match up yet..

"And what do you call do this invention of yours?" Tanong niya dito.

"ReyYuki 101." He answered.

"Huh? Puwede ba in english.." Saway niya dito dahil ibang vocabulary na naman ang gamit nito. Nakalimutan yata nito na simpleng tao lang siya at hindi siya kagaya nito na nerd genius.

"ReyYuki stands for Rey Ryuuki pinagsama ko lang. I named it for every single gudgets that I invented. And for your question it is a.. Navigator.." Pagta translate naman nito.

God, ibig sabihin ba nito ay mahigit isang daan na ang na imbento nito? Is that possible? Ano ito si Da Vinci ng 21st century? Seriously? May tao pa bang ganito? She can't help but, be amazed at how great and smart he is.

"A navigator?" Gulat na tanong niya. And he nods at her.

"It is a navigator for every single cars in the world.." Naka ngiti naman na sagot nito.

"Really?" She unbelievably said.

"Yup. I plan to invent a navigator that will be built in for the new cars. I am making a program and machine that will guide the not so, good people in direction.."

"Nagpaparinig ka ba?" Sita niya dito.

"Hindi lang naman ikaw ang tinutukoy ko.." Balik naman nito sa kanya. Inirapan naman niya ito.

"Ang pikon mo talaga. I am just joking. Now, continuing for what I am saying.. This will be very efficient para sa mga taong hindi alam ang tamang direksyon at siyempre kapag mayroon ka ng navigator hindi ka na maliligaw." Dagdag pa nito.

(How can he come up of that?) She asked at herself.

"And how amazing is that? Isn't that awesome?" He excitedly shared at her.

Naka tingin lang siya dito. Who is this man, really? Ang akala niya ay matalino lang ito but, what the heck. He is more genius than he was. Lalo na ng malaman niya ang invention nito. He is som perfect! Why didn't her parents force her to read science book when she was young? Eh di' sana inventor na din siya.

"Should I speak the mind of a business woman?" She asked at him.

"Be my guest.." Sabi naman nito.

"The idea is great. Especially, when you'll really gonna succeed in that. But, how can you assure the ROI if you are planning to launch that to us?" She started asking at him.

"How many years will it takes? And also about the capital needed. Baka naman mamaya pagka tabulate mo lahat ng expenses ay mas malaki pa ang gastos kaysa sa kita. Plus the fact that it is your invention hindi kaya kami mahirapan na i- reproduce iyan kasi from the codes, models and raw materials you used are all based on your own.." Dagdag pa niya na pinapaliwanag ang bawat risks na maaari nitong harapin. Kitang kita naman niya ang pagka gulat sa mukha nito. Hindi yata nio inaashan ang mga ganoon na tanong.

"Sabihin na natin na okay na ang lahat.. The capital, the raw materials and the production. But, the major problem will be you are new in the business world or rather you are new in producing of machines." Pagpo- point out pa niya ng pinaka critical na butas nito kung sakali.

"Yeah, okay the fact that you are really an inventor is given. Okay. But, How can the marke-- the consumer trust you? Do you think they can do that? Ako man hindi ako bibili ng bagay na hindi ko pa na susubukan or 'yung hindi ko pa alam na matibay talaga. Ang bibilin ko lang ay ang subok ko na." She explains at him.

"Kaya paano mo sila makukumbinsi?" Tanong pa niya dito.

"We businessmen don't care to what kind of product we'll invest to unless it is illegal and if it is not we majorly concern in ROI and that matters most. Sino ba naman ang gusto malugi pagkatapos ng all the hassle you've put for di' ba? How will you assure our ROI for us to invest in your invention.." Pagtatapos niya dito. Hindi naman ito nag salita.

"How can I forget you're a businesswoman? Hindi ko pa nga ito tapos ang dami mo na agad tanong." Saway nito sa kanya. Napa kamot pa nga ito ng ulo.

"And I still have a bit problem... Hmmm.. There is still something I can't figure out yet, about this navigator. There is one thing that haven't match up kaya ayaw pa gumana. May be I need to re assemble the model.." He honestly said to her.

Ang akala pa naman niya ay napaka galing nito but, a inventor will not be really an inventor if his invention is not working as it supposed to be. Dahil kung hindi nito iyon mapapagana ay matatawag lamang na experiment ito.

"How many ReyYuki did you successfully built?" Usisa niya dito.

"39?" Sagot naman nito na tila hindi pa sigurado.

"So, you have a 38.6% of chance of succession in that new invention of yours. Good luck." She sarcastically said to him. Hindi naman ito sumagot.

"Now, tell me.. Hindi ka pa ba babalik sa kuwarto mo?" Tanong nito sa kanya. Tinabig naman niya ang kamay at nag iwas ng tingin dito. Dumiretso siya sa kusina.

"Why does I feel na tinataboy mo ako?" Puna niya dito.

"It's not that.. Parang iba ka kasi ngayon. This is not you.." Hindi mapigilan na sabi nito.

"Why? Are you shocked that I treated your wounds?" Balik naman niya dito habang mababa pa din ang boses na tulad ng malamig na yelo at walang ka emosyon emosyon. Mukhang tama siya sa kanyang sinabi dahil hindi ito nakapag salita.

"Being mean is much easier than being always good all the time. Dahil minsan isang pagkakamali mo lang ay nakalimutan na ng tao ang kabutihang ginawa mo and it is vice versa." Sagot naman niya dito. Na pansin niya ang isang ice cream na nasa maliit na container. Kinuha niya iyon upang ka inin.

"Wala ka bang balak umuwi?" Tanong muli nito.

"Uuwi na din ako. But, let me eat something bago ako umuwi. Your hospitality really sucks." Na iinis niyang saway dito.

"I thought you didn't like sweets? Then why do you have sweets here?" She asked at him. Nag lihis naman itonng tingin. Nang buksan niya ito ay may bawas na ito. Ibig sabihin ay kinain na nito iyon. And it is a melon flavor.

"Nag stress eating ka?" Siya amazingly asked at him. Hindi naman ito sumagot. Ibig naman niyang matawa.

"So, even a toad like you have undergoing a mental stress. Amazing.." She sarcastically teased at him. Na upo naman siya sa couch nito sa sala.

"You should eat some real food and not that. Baka hindi ka maka tulog. Wait I'll cook somethi--

"Don't bother." Tipid niyang tanggi dito. Na upo siya at kumain lang ng ice cream. Walang nagsa salita sa kanila. Siya naman ay bahagya ng na te- tense dahil hindi niya pa din alam kung paano niya sa sabihin dito ang pakay. Will she able to say it.

"Will you stop staring at me?" Na iirita niyang sita dito. Para kasi siyang matutunaw sa titig nito. Buhat ng kumain siya ng ice cream ay naka tingin na ito hanggang sa mapangalahati niya ang 200g. May be he was staring her for 10min..

"Masama ba? Bakit ba parang na te- tense ka?" Tanong nito sa kanya na ikina gulat niya.

"H...ha? H..hindi no'!" Tanggi niya dito.

"Yes, you are.. I know you are not here just to treat my wounds.. So, tell me may problema ba?" Usisa nito sa kanya.

"A...ahm kasi... Wala nga." Pagsisinungaling niya dito.

"Are you sure? Eh di' siguro pagkatapos niya'n uuwi ka na." Pagtataboy muli nito.

"Oo na.." Na iinis niyang sagot dito. And 30 min later ay na ubos na niya ang ice cream. At kailangan na talaga niya umuwi ngunit hindi nga puwede.

"A.. Ayoko pa umuwi. Dito ako matutulog." Sa wakas ay na sabi niya. Na pansin naman niya apng labis na pagka gulat sa guwapong mukha nito. And that's a big blow to him.

"H.. Hey! You jerk, ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!" She hissed at him nang akayin siya nito pa labas sa kuwarto nito. Hindi ito nagsa salita at seryoso ito.

"Inihahatid ka." Pa suplado na sabi nito hanggang sa makarating na sila sa pinto nito. Binuksan nito iyon upang siya ay palabasin ngunit sinara niya iyon.

"Now, you really will be in major trouble. Hindi ako nagbi biro.." Babala nito sa kanya. Ngunit nakipag matigasan pa din siya.

"B..but, Rey let me sleep over.." She now used her charms para mapapayag ito. Bahala na kung ano pa ang isipin nito.

"And don't call me that way.. Masisiraan ako sa'yo ng bait." He frustratedly said to her.

"Sige na.." Pamimilit pa niya dito.

"If you are not going to your room right now, I might do something you don't wan-- Binatukan naman niya ito.

"Siraulo." Hindi niya mapigilan na sabi dito.

"I am not joking.." Seryoso pa na sabi nito. Gusto naman niya kabahan sa binabalak nito.

"Ano ba kasi ang problema?" Hindi na mapigilan na tanong nito. Napa pikit naman siya ng mariin habang hinihintay nito ang sagot niya. And she can't hold it anymore. Tutal naman ay may kasalanan ito so, he should also take the half responsibility of his actions.

"Problema? Ikaw. Ikaw. Ikaw. If you didn't bring me along to that ride. Eh di' sana.. Ano.. Ahm.. Hindi ako napa- praning ngayon!" Sa wakas ay na iinis niyang bulalas dito. Hindi naman niya alam kung pinipigilan ba nitong tumawa o ano.

"Bawat kaluskos sa kuwarto para akong aatakihin sa puso. At kasalanan mo 'yon.." Sisi pa niya dito. Hindi naman na mapigilan nito ang pag tawa.

"So, natatakot ka?" Tanong pa nito matapos tumawa. Ibig naman niyang suntukin ito sa inis. May gana pa itong matawa pagkatpos siyang takutin nito? Hindi naman siya tumango at nag lihis lang ng tingin.

"Why didn't you said so.. Akala ko pa naman dumating na ang araw na hinihintay ko.." May laman pa na sabi nito. Pinalo naman niya ito sa braso..

"Careful.. I am still injured you know?" Reklamo nito sa kanya.

"Dito ka na sa kama ko matulog. And I'll just sleep in the couch. Baka kasi mamaya gapangin mo ako.." Sabi nito sa kanya habang hinatid siya sa kama nito. Binato naman niya ito ng unan dahil sa biro nito. Tumawa naman ito.

"Over my dead body." Balik naman niya dito.

"H... Hey, can't you stay here?" Tanong niya ng malapit na ito sa pinto. Na gulat naman ito at sumilay ang nakaka loko na ngiti dito.

"Is that an invitation?" He amusingly asked at her.

"And now you are being PG 18. Hindi iyon ang ibig kong sabihin.. What I was trying to say is... Ahm... Ano.. Can you stay until I sleep? I am really bothered by those damn ghosts kaya nakikita ko sila sa pag pikit ko..." Paliwanag naman niya dito.

"Okay. If you will say please.. Say p- l- e- a- s- e." Utos pa nito. And she gritted her teeth. Fine para sa ika tu- tulog niya ng maayos ay lulunukin niya ang kanyang pride.

"P- l- e- a- s- e." Na pipilitan na sa wakas niya ay sabi.

"Good girl." Aliw na aliw naman na sabi nito.

"H... Hey! What are you doing?!" Gulat na singhal niya dito sa gagawin nito.

"Laying down?" Pa pilosopo na sabi niya dito at pinanlakihan niya ito ng mata dahil na una pa itong mahiga sa kama kaysa sa kanya.

"Not here! In the floor." She hysterically said to him.

"Ayoko nga. Ang tigas kaya sa lapag." Reklamo nito sa kanya.

"Hindi ka puwede mahiga dito." Sita niya dito.

"But, this os my bed.." Katwiran naman nito na ikina inis niya. Gusto tuloy niya diinan ang sugat nito.

"Ka...kahit na.." That's the only thing she can say.

"Okay, sa labas na lang ak-- tatayo na sanang sabi nito ngunit pinigilan niya ito.

"Fine! Mahiga ka na nga diyan. Umalis ka diyan kapag naka tulog na ako." Napipilitan niyang pag payag. Kaysa naman mamatay siya sa ka praningan sa buong mag damag.

"Yes, Ma'am." Natatawa na sabi nito. Nakaka inis talaga ito. Kung bakit kasi sinama pa siya nito sa Tower of Terror. Tuloy ay ginagawa siya nitong katatawanan.

Dahan dahan siyang na higa at nag lihis ng tingin dito. Ilang sandali ay katahimikan ang namagitan sa kanila. He is not saying anything na tila kakaiba dito. Himala yata at hindi siya kinukulit nito.

It feels somehow awkward,may be because magka tabi sila sa kasama ngayon and they are both in 100 % in their right state of mind. May be he was thinking the same kaya hindi ito kumikibo.

But, she wanna thanked him for that dahil hindi din niya alam ang sa sabihin o ang tamang reaksyon dito. Hindi tuloy mapigilan ng kanyang puso na mag wala dahil sa pagkakalapit nila. Bahagya niyang sinilip ito at naka harap nito sa kanya. Ito ay naka pikit. Is he sleeping? Ang bilis naman. Napa titig naman siya sa kisame dahil sa tensyon.

"I find it miraculously that you are not asking anything about what we talked about." Sabi niya dito na binabasag ang nakakamatay na tensyon sa kanila. Ang tinutukoy niya ay ang pag uusap nila ni Woodman.

"Why, will you tell me?" Sagot naman nito na ikina gulat niya. Gising pa pala ito. Bigla naman itong dumilat kaya nag salubong ang kanilang mga mata. And it locked. May ilang sandali silang nagka titigan. Siya naman ang unang nag bawi.

"Sana.." She said at him half meanted. Na gulat naman ito.

"Pero, ayaw mo naman kaya huwag na lang." Sabi niya dito at tinalikuran ito.

"Are you sure you really have a plan of telling me that?" He sarcastically asked at her.

"Why are you interested anyway?" Balik naman niya dito. Oo nga, bakit ba napaka usisero nito?

"Of corse, I am interested. because you are my wife." Sagot naman nito na ikina harap niya dito.

"Why do you always say that in a weird way?" Na iinis niyang tanong dito.

"I am just saying the truth.. Now, can...can y..you tell me about it?" Na iinip naman na tila alangan na sabi nito. And it is the first time she saw him like that. Pakiramdam kasi niya ay gustong gusto nito iyon malaman ngunit hindi alam kung pa paano iyon itatanong sa kanya.

"Tsismoso." Saway niya dito. Sumeryoso naman ito ng tingin sa kanya. Siya naman ay umayos na ng higa. Tinakpan niya ng isang kamay ang mukha dahil bigla na siyang dinalaw ng antok.

"He wanted us to get back together.." She honesly said to him. Natamdaman naman niya ang pag sulayp nito sa kanya. Pati ang biolent reaction nito dahil napa kislot ito ng kama.

"S...so, what did you say?" Halos hindi lumabas sa bibig na sabi nito.

"Duuuh? Isn't it obvious? Siyempre hindi ako papayag. Ano ako siraulo? Why would I let him back to my life. I don't need him. He crazy bastard." May himig na galit na sagot niya dito ngunit mababa lang ang boses dahil inaantok na siya. Lumipas ang mahabang katahimikan sa kanila bago ito tuluyang nag salita.

"Is that how you really feels?" Tila pagda doubt pa nito sa naging desisyon niya.

"Are you trying to imply something else?" Balik naman niya dito.

"O..of corse not, I just want to know the truth." Seryoso nitong sabi.

"Do you want to know the truth?" Seryoso niyang tanong dito at pumihit pa harap dito. Bahagya naman itong na gulat. Tinitigan niya ito ng mariin. And he nods at her. Pakiramdam naman niya ay hinuhubaran siya sa tingin nito kaya siya unang nag bawi.

"You idiot, I already told you the truth. If you don't want to believe then don't. Inaantok na ako." Pagta taray niya dito. Dumiretso na siya ng higa at tinakpan muli ang mukha gamit ang kanyang kanan na braso.

"I find something hilarious. I don't get it. Why does the both of them insisted that like you? It's so frustrating. Hindi nila alam na inis na inis nga ako sa---

"You like me." Pangunguna naman nito.

Mabuti na lamang ay antok na angok na siya kaya hindi na siya bahagya pang na gulat at hindi na pinatulan ang biro nito. What the hell? Ang kapal naman ng mukha nito para manggaling iyon mismo dito. Kung batukan niya kaya ito.

"Not even processing that." Simpleng sagot niya na ikina tawa ng mahina nito.

"Yes, you do." Pagpupumilit pa nito.

"Are you forcing me to agree with you?" She sarcastically says to him.

"You know how you felt but, you don't have the courage to admit it." Hirit pa nito na may laman. Nag pasamalat siya na half sleep at half may diwa pa din siya dahil atleast narinig niya ang sinabi nito ngunit antok na antok na siya para isipin pa iyon.

"Nice try..... But seriously, Conrad really did asked me if I like you.." Marahan niyang sabi dito na medyo pa putol putol na. Hindi naman ito umimik.

"S..so, w..what did you s...say?" Hindi na malaman na tanong nito sa kanya. Napa ngiti naman siya ng bahagya.

"I said 'No'." She answered at him.

Naramdaman naman niya ang biglang pagka tahimik nito. At kumislot ito ng marahan sa kama. He looks like dissapointed kaya tinalikuran na siya nito. Ano sa tingin nito ang ginagawa nito? Is he throwing a tantrum? Seriously? Does he expect that she'll say that she likes him? With her own mouth pa.

"May be.." Hindi niya alam kung sinabi nga ba niya iyon o nasa isip lang niya iyon. Dahil iyon kasi ang sumunod niyang sinabi kung babalikan ang totoong nangyari. Well, whatever she's so darn sleepy kaya matutulog na siya. Bukas na niya iyon iintindihin dahil she is physically tired and also mentally. Napaka daming nangyari ngayong araw.

And she just want a good sleep para makalimutan lahat iyon. From running through Conrad, her girlfriend and Clemen. Plus the rumble in the disneyland. And going to a police station. The confrontation of Conrad and her. And lastly, this Woodman's day na talagang ikina pagod niya ng labis.

All of the parts of her body. Mind, soul and especially her heart. Ay labis yatang na pagod at salamat iyon dito. Kung bakit ba kasi lagi nitong ginugulantang ang kanyang puso. Why does he have that effect to her? Maging siya ay hindi alam ang sagot doon.

"Oh, what the hell?" She unbelievably asked at him.

"Is that a smile? Nang aasar ka ba?" Na iirita pa niyang muli na tanong dito. Is this the end of the world? Why the hell is he like this?

-----

And the bomb that I promised is not yet, here.

It'll be in the next chapter!

Ako man ang nasa sitwasyon niya I'll do the same.

Well, everyone will..

Did she just confessed at him?

Yes, but not formally. Pero nananaginip lang yata siya.

Abangan! Madami pang nakaka tuwang pangyayari ang magaganap.

But, the twist of fate will come!

See ya! Thanks for voting! Mwaa!

Early updates kasi ang daming reads.

Thank you.

Mwaa!

Ang pag uwi nila sa Phil...is coming up next!