Chapter 4

"Ahhhh!"

Malakas na pagtili malapit sa tenga ko ang biglang nagpagising sa 'kin. Napabalikwas talaga ako sa pagkakahiga pero hindi din ako makabangon dahil nasa taas ko pa din si Zaber.

"Ahhh!" Tili niya ulit na tunog babae na!

Hindi ko tuloy napigilang takpan ang bibig niya para tumigil. Malapit na 'kong mabingi kung hindi ko 'yon gagawin! Pero sige pa din talaga siya sa pagtili kahit muffled na 'yong sound.

What the hell!

Gulat na gulat ang itsura niya! Its like wala siyang kaalam-alam sa nangyari sa 'min kagabi.

Huh? Don't tell me hindi niya nga alam? I mean wala siyang maalala? Shit!

Sa naisip ko ay bigla kong tinanggal ang kamay ko sa bibig niya at nahihindik na tinitigan siya.

He stopped screaming, too. But he's now looking at me like he's accusing me of doing something against his will.

What the fuck?!

"You don't remember." Nasabi ko na hindi tunog nagtatanong.

"Remember what? That you raped me?!" Pasinghal niyang tanong na siyang nagpasinghap sa 'kin. May arte na ulit ang pagsasalita niya.

"I-Ikaw ang nagpumilit sa 'kin kagabi!" I exclaimed while looking at him.

"Anong ako?! Kwarto ko 'to ah! Sa ating dalawa ikaw ang mas may kakayahang gahasain at pilitin ako!" Pang akusa pa niya sa 'kin.

"Damn you!" Sigaw ko at hindi na napigilan ang sarili at sinampal siya. "Get off me nga!" Sabi ko sabay tulak na sa kanya paalis sa taas ko.

Inaakusahan ako pero siya naman 'tong ayaw umalis sa pagkakadagan sa 'kin!

Bwisit siya!

I can't believe I could feel so angry, so irritated, so exasperated to a single person! Mas lalong hindi sa kanya kahit ilang ulit na niya akong sinaktan emotionally!

Now, he's inflicting enormous pain on me again!

Mas sobra-sobra na talaga 'tong ginagawa niya!

He promised he's gonna marry me last night tapos hindi niya pala alam ang buong nangyari?! Wala siyang maalala? After I gave him my freaking virginity?! You've got to be kidding me!

"Get off me!" Ulit ko naman noong hindi man lang siya gumalaw sa taas ko at nanatiling nakahawak sa pisngi niyang sinampal ko.

"I... I don't remember anything, Georgette!" Nasabi niya pero hindi pa din umaalis sa taas ko.

"Fuck you, you motherfucker! Asshole! Jerk! Just get off me at aalis na ako! Uuwi na ako!" I shouted at him at pilit siyang tinutulak paalis sa taas ko.

Pero bigla akong napatunganga noong maramdaman ang simulang pagtigas ng thingy niya sa loob ko!

What the fuck! Hindi pa pala natanggal? And why is his thingy reacting, now? Fucker!

"Damn you! Alis! Lumayo ka na!" Sigaw ko na at pinaghahampas ang balikat at braso niya.

Doon lang siya tuluyang umalis at napangiwi pa ako ng mabilisan niyang tinanggal ang ano niya sa loob ko.

Ang sakit ng pagkababae ko! Damn it!

I was about to spat some hurtful words at him pero napamaang naman ako ng makita siyang nakayuko habang nagigimbal na nakatitig sa gitna niya!

What the fuck?! Fuck! Fuck! Fuck shit!

Agad akong bumangon kahit ramdam ko ang pananakit ng buong katawan ko. Nagawa ko pang tingnan ang orasan niya at napamura ng makitang alas kwatro y media pa lang pala ng umaga!

Pinulot ko na lang ang mga damit ko sa sahig at agarang sinuot ang mga 'yon. Napangiwi talaga ako habang sinusuot ang panty at shorts ko. Kahit hindi ko siya tinitingnan ay ramdam ko ang paninitig niya sa direksyon ko.

Noong nakabihis na ako ay didiretso na sana ako sa pintuan para makauwi na sa bahay. I have to get out of here! Fast! Dahil ramdam ko ng malapit na akong maiyak sa sobrang sakit na nadarama. Not just physically, mas lalo na ang emotional being ko! Pero napabalik ako noong bigla niyang inabot ang kamay ko at marahang hinila.

What now?!

Tiningnan ko siya ng masama noong nahuli ko ang mga mata niya.

"Ano?! Aalis na ako! Don't worry wala akong planong isumbat sa 'yo ang nangyari! Kalimutan na lang natin total wala ka namang maalala! Pero fuck you pa din!" Maanghang kong sinabi at kita ko ang pag-iwas niya ng tingin.

"I.. I'm sorry. I really don't remember anything. I swear! I went home feeling groggy last night.. May hinalo silang ecstasy sa drinks kagabi kaya nga pinili na lang naming umuwi. I... Damn it! Wala talaga akong maalala, Georgette!" Nafufrustrate na sabi niya noong binitiwan niya ang kamay ko para guluhin ang sariling buhok.

Makes sense. Sabi ko nga mukhang high nga siya kagabi. He's not his usual self the whole night kaya naniniwala na akong wala nga siyang maalala.

Pero paano naman ako?

Paano ang nawala ko?

"Why didn't you.. stop me last night.. You... You should've screamed for help or kick me or slap me para matauhan ako... Bakit hinayaan mo ako?" Parang tunog pagsisisi pang sabi niya.

Napangisi ako ng mapait. "I tried to stop you, Z. But you promised you'll marry me. Turns out it was just a fucking lie, a spur of the moment statement, because you're fucking high! Damn you!" Hindi ko na napigilan ang mga luha ko ng sinabi ko 'yon.

He was just gaping at me as I throw some curses at him and my tears continued to overflow on my eyes. Hindi talaga siya nakapagsalita.

"B-But don't worry. Kakalimutan ko na lang 'yon. Kakalimutan ko na din ang damdamin ko sa 'yo! Goodbye, Zaber." I finally said before I rushed out of his bedroom door.

Nagtatanong at nagtatakang mga mukha ng tatlong guards namin ang sumalubong sa 'kin pagkapasok ko sa gate. Hindi ko na lang sila pinansin nang akmang magtatanong sila kung anong nangyari sa 'kin. Umiiyak pa din kasi ako at mas lalong kinakapusan ng paghinga dahil sinabayan ko ang paghikbi ko sa pagtakbo ko ng mabilis. Pagkapasok ko sa kwarto ko ay nagmadali kong nilock 'yong pinto.

Hindi ko na napigilan ang sarili at nanghihinang napaupo na lang sa sahig at sinandal ang likod sa pintuan habang pinipigilin ang malakas na paghikbi na lumabas.

Galit na galit talaga ako!

Damn you, Zaber! I hope he rots in hell! She pala! Letche!

Ramdam ko ang sobrang galit ko kay Zaber hanggang sa kaibuturan ng pagkatao ko!

Pero mas galit ako sa sarili ko! I should really put the blame on myself!

Bakit kasi nagpunta pa ako doon? Bakit ko pa kasi pinilit na kausapin siya for some stupid clarifications? Dapat hinayaan ko na lang eh. If he thinks manloloko ako, then whatever! Pero hindi! Ang tanga-tanga ko!

Bakit pa kasi ako pumasok sa kwarto niya? Nakaramdam na ako ng kaba noon eh! Noong nakita ko ang mga kalat niya sa sahig dapat naging sign na 'yon na may something wrong talaga!

Bakit pa kasi ako naniwala sa sinabi niya eh halata namang wala siya sa tamang wisyo kagabi? Umasa ka kasing maging totoo ang pinangako niyang kasal! Kasi mahal na mahal mo siya! Nasobrahan ka na sa pagpantasya, Georgette!

Damnation!

May nangyari pa tuloy na mas lalong magpapahirap sa 'kin sa paglimot sa kanya! But I really should do it! Hindi ko na dapat siya mahalin! I should do my best to avoid and forget him now! I should really get over this stupid kind of love! Wala namang magandang naidudulot sa 'kin ang letcheng pag-ibig na 'to!

I decided that I won't tell a single soul about what happened last night. Kahit kina yaya, Rosie at Chloe ay hindi ko sasabihan. Ayokong may makakaalam pa para tuluyan ko ng maibaon sa limot ang lahat. At least no one will remind me about that supposed to be dreamy night.. that turned into a disastrous nightmare.

Eto ang mahirap talaga kapag umaasa ka eh..

Ayoko na ng ganito..

Tama na ang pagpapakatanga dahil sa lintek na pag-ibig na 'to..

Pagod na pagod na talaga ako..

Suko na ako..

Its time for me to think about myself and the state of my well-being.

Hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako sa sahig habang nakasandal sa pinto at patuloy na umiiyak. Bigla na lang akong ginupo ng antok at sobrang kapaguran dahil sa nangyari.

But I woke up when I heard some soft knocks on my bedroom door. Then I also heard yaya's gentle voice outside.

"Georgette, iha.. gising na.. Baka malate ka sa school."

Sobrang sakit ng ulo ko, ng buong katawan ko. At ramdam ko din ang pamamaga ng mga mata ko. For sure, halata 'to mamaya! Matagal pa naman bumalik sa normal ang mga mata ko kapag nasobrahan sa pag-iyak. Gusto ko tuloy umabsent pero I promised Chloe we will be together on this plan of avoiding them. I know she will need my presence today and I just can't let her face this alone.

"Iha.." Ulit ni yaya sa labas ng pinto.

"O-Opo... Babangon na ako, yaya." Mahinang sabi ko para magmukhang nasa malayong lugar ako imbes na nasa likod lang ng pintuan.

Hay.

Tama nga talaga ang naging hula ko tungkol sa mga mata ko. Nakatitig ako ngayon sa mukha ko sa harap ng vanity mirror. I'm now inside my walk-in closet that has a hallway that leads towards my bathroom.

Napabuntong-hininga na lang ako habang hinahawakan ang ibaba ng mga mata ko. I can't fix this with make-up. Napatingin tuloy ako sa collection ng mga shades ko. 'Yan na lang talaga ang magiging solusyon ko mamaya.

I need to take some pain relievers too because this whole body pain, and the throbbing pain on my head is killing me.

Mabagal tuloy akong humakbang papunta sa bathroom ko. Kailangan kong magbabad sa bathtub tuloy na may mainit na tubig para marelax ng kahit kaunti ang mga muscles ko. But I have to do it fast, though. 10 minutes na pagbabad lang ang pwede kong gawin.

I just hope na sa pagbabad ko ay matulungan din nitong mapawi ang sakit ng puso ko..

Habang nakadungaw sa hubad kong katawan na nakalubog sa bathtub ay hindi ko maiwasang maalala ang nangyari kagabi. Lalo na ng makita ang iilang maliliit na hickeys sa iba't-ibang parte ng dibdib ko.

Muntik ko na tuloy ihampas ang ulo ko sa gilid ng bathtub para tuluyan na lang makalimutan ang lahat. Kung gawin ko 'yon baka magkaamnesia pa ko, eh 'di mabilis ko siyang makalimutan without adding any efforts!

Hay, buhay.

Naging morbid na talaga ang pag-iisip ko.

When I arrived at our school ay masyado akong na conscious noong pinagtitinginan ako ng mga tao sa paligid. They're all looking at me like the usual pero kita ko ang pagtataka sa mga mukha nila dahil sa suot kong sunglasses na ubod ng laki.

Some even greeted me but since nacoconscious nga ako ay tipid lang akong ngumingiti sa kanila. I can't greet them back and be my jolly self today.

I'm overly broken, anyway.

Hindi ko din kayang dayain ang sarili ko. Lalo na't may gagawin akong pandadaya mamaya kay Chloe. Ililihim ko nga talaga ang lahat ng nangyari and just pretend that nothing happened between me and Zaber last night.

Pagkakita ko sa kanya sa entrance ng building ay hindi ko pa din talaga napigilang makaramdam ng sobrang kahungkagan. I silently sat beside her and let out a heavy sigh. I saw her looked at me pero pareho kaming may malungkot na ekspresyon sa mukha. Napangiti tuloy ako ng mapakla.

Dalawang babaeng bigo sa pag-ibig.

I badly needed some hard liquor like right now. Pero may pasok pa nga kami so I just asked her that we'll drink later sa bahay. Nakipagbeso pa ako sa kanya at pakiramdam ko ay nakokonsensya ako dahil hindi ko magawang ipagtapat sa kanya ang nangyari kagabi when she asked me about my talk with Z last night.

Oh, buhay.

Pagkapasok ko sa classroom namin ay agad kong iniwasan ang mapatingin sa direksyon ni Z. Kahit ang peripheral vision ko ay pinaiwas ko din! Ayoko siyang makita kahit parang ramdam ko ang pagsunod ng titig niya sa direksyon namin ni Chloe.

Ano kayang tinitingin-tingin niya? Nakonsensya siya? Bwisit siya kung ganoon! O baka ang akala pa niya ay pinagsabi ko sa iba ang nangyari kagabi?

Damn him!

At dahil hindi ko pa din tinanggal ang napakalaking sunglasses ko ay napatanong tuloy ang prof namin dahil doon. Hindi ko tuloy naiwasang magpatsaring!

Eh totoo naman kasi ang sinabi ko. Iiwasan na talaga namin ni Chloe... ang mga langgam!

Silang dalawa!

Silang dalawa ni Mikael ang mga langgam!

Sarap nilang tirisin eh! Pasulyap-sulyap pa sila sa amin ah! Ngayong iiwas na kami saka sila titingin! Duh!

Ay ewan! Mas lalo talaga akong nagalit ngayon, promise! Nawala na 'yong lungkot ko at ang natira na lang ay ang pagngitngit ng kalooban ko!

I swore to myself by tomorrow that I won't ever mention his name ever again! I have to really move on! Periodt!