บทที่ 787 เราจะอยู่เคียงข้างคุณ
ใบหน้าของโกลดี้นั้นบวมปูด เดินกะเผลกไปข้างหน้า มีรอยจิกทั่วร่างกาย
ข้างหลังมีนกกระเรียนขาเดียวไบฟ่างสูงห้าเมตร มันกำลังมองเป็ดด้วยสายตาที่ไม่พอใจ
“มีอะไรอีกที่แกไม่ได้บอกฉัน” เฟลมมี่ถามอย่างเย็นชา
ณ ตอนนี้ ภาพลักษณ์ความเท่ในฐานะบอสได้หายไป แว่นกันแดดบนใบหน้าของมันได้ปลิวหายไปที่ไหนก็ไม่รู้
“ฉันบอกคุณหมดทุกอย่างแล้วจริงๆ” โกลดี้รู้สึกหดหู่
“โอ๊ะ นี่แกไม่พอใจอย่างนั้นเหรอ?”
"ปะเลป่า..."
“แล้วฉันได้รังแกแกหรือเปล่า?”
"เปล่า..."
“ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่ผิดใช่ไหม?”
"ไม่ เอ๊ย! ใช่..."
“ฉันได้ยินมาว่าแกได้รับเลี้ยงลูกบุญธรรมเป็นเป็ดน้อยทั้งสามตัวใช่ไหม?”
"ใช่"
"กับใคร?" เฟลมมี่ถามพลางหรี่ตามอง
โกลดี้อยู่ในความงุนงง ‘อะไรนะ ของใคร ฉันแค่รับลูกบุญธรรมมาเลี้ยงเท่านั้น ทำไมเธอถึงทำเหมือนฉันมีชู้’
โกลดี้ตอบสนองอย่างรวดเร็ว “กับเกาเผิงและฉัน”
เฟลมมี่ได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับเดินเซและสะดุดล้มลงกับพื้น มันเงยหน้าขึ้น ดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
‘มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นในระหว่างที่ฉันไม่อยู่’
Support your favorite authors and translators in webnovel.com