บทที่ 530 แรงบันดาลใจแบบฉับพลัน
“อึก!”
เฟลมมี่รู้สึกไม่สบายท้องหลังจากที่มันกลืนไฟเข้าไป ดูเหมือนมันต้องฝึกฝนมากกว่านี้เพื่อให้ท้องปรับตัว
‘ปู้ด’
เสียงแปลกได้ดังออกมาจากบั้นท้ายของเฟลมมี่
โกดลี้ได้หันขวับมองอย่างตกใจ
‘ฉันไม่คิดเลยว่าแกกล้าจะ...’
แก้มอวบๆ ของเฟลมมี่ได้ขึ้นสี มันจ้องไปโกลดี้แล้วโวยวาย
“มันก็เรื่องปกติ เจ้าเฒ่าหัวโล้น”
โกลดี้ที่ถูกเรียกว่าหัวโล้น ทำให้แสดงท่าทีไม่พอใจออกมา
“ฉันไม่ได้ชื่อเจ้าโล้นซะหน่อย มันเป็นชื่อของเจ้ามดนั่นต่างหาก”
“ก็ว่าแกไม่ได้ชื่อว่าเจ้าโล้นแต่แกชื่อว่าเจ้าเฒ่าหัวโล้นต่างหาก” เฟลมมี่ยิ้มอย่างดูถูก
“เฒ่าอย่างงั้นเหรอ” โกลดี้ถึงกับพูดไม่ออก
“ใช่แล้ว มีโล้นน้อยกับเฒ่าหัวโล้นไงล่ะ”
โกลดี้ได้เงียบไป มันหาข้อโต้แย้งเจ้านกกระเรียนไม่ได้...
“เอาน่า อย่าคิดมากโกลดี้” เกาเผิงปลอบเจ้าเป็ด “แล้วก็อย่าเพิ่งฆ่าคางคกมิงค์หางไฟนะ มันยังมีประโยชน์อยู่”
เกาเผิงสังเกตเห็นว่าการดูดกลืนไฟของเฟลมมี่ยังไม่ทำได้ไม่สมบูรณ์เท่าไหร่ เนื่องจากนี่ไม่ใช่ความสามารถของมันโดยธรรมชาติ มันอาจต้องฝึกมากกว่านี้เพื่อให้ใช้งานอย่างมีประสิทธิภาพ
Support your favorite authors and translators in webnovel.com