0499-พันธนาการกระดูกดอกบัวขาว

บทที่ 499 พันธนาการกระดูก: ดอกบัวขาว

แน่นอนว่าเกาเผิงไม่สามารถเห็นข่าวหรือบทความพวกนั้นได้ แต่เอาจริงๆ ถึงเขาจะรับรู้ถึงข่าวสารพวกนั้น เขาก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่นัก เพราะเขามั่นใจไม่มีใครเห็นตัวเขาอย่างแน่นอน

เกาเผิงที่อยู่ด้านในด้านในโลกแห่งหมอกสีดำ เขากำลังรอพวกเด็กๆ ทยอยผ่านรอยแยกเข้ามา

เมื่อถึงคราวที่สตีปี้ผ่านเข้ามาในรอยแยกได้ จู่ๆ ร่างของมันก็ค่อยๆ ลดเหลือครึ่งหนึ่ง

เขาจำได้อย่างแม่นยำว่าเจ้าแมงมุมสี่สิบเมตร แต่ตอนนี้มันสูงยี่สิบเมตร เขาตกใจที่ขนาดตัวของสตีปี้ลดลงอย่างมาก

“ไม่เป็นไรเกาเผิง ฉันสบายดี แค่หายใจลำบากนิดหน่อย” สตีปี้พึมพำ

‘ความสูงมีผลต่อการหายใจสินะ ฮึ! โชคดีที่ฉันไม่สูง’ โฟลวอิ้งคิดอย่างโล่งอก

ส่วนเดโซไลอ้อนก็ดูประหลาดใจกับเหตุการณ์นี้เช่นกัน เป็นครั้งแรกที่มันได้เจออะไรแบบนี้ เนื่องจากที่เขาวงกตแห่งนี้มีสัตว์อสูรไม่สูงมากนัก ถึงแม้มันจะเป็นเจ้าของที่นี่มาก่อนแต่ปรากฏการณ์บางอย่างมันก็ไม่สามารถอธิบายได้

“อะไรเนี่ย ฉันก็คิดว่าแกเป็นเจ้าของที่นี่ซะอีก สงสัยแกจะเป็นแค่ผู้อาศัยกระมัง” เกาเผิงแหย่เดโซไลอ้อน