0483-ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม

บทที่ 483 ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม

เดโซไลอ้อนก้มมองสตีปี้ที่ตอนนี้มันกำลังนั่งทับรูปปั้นเทพธิดาอยู่อย่างตกใจ มันได้พึมพำออกมาแผ่วเบา

“ช่างเป็นสัตว์อสูรที่ไม่เหมือนใครจริงๆ มันบ้ามาก”

“เกาเผิงเจ้าหินนี่มันไม่อยู่นิ่งเลย มันกำลังจะเจาะรูหนีน่ะ” สตีปี้กล่าวพลางเพิ่มแรงกดไปอีก

‘เจาะรูเหรอ?’ เกาเผิงไม่แน่ใจว่ามันจะเจาะขึ้นหรือเจาะลง

“แต่ฉันได้ใช้พลังธาตุดินสร้างแนวกั้นที่แข็งแกร่งใต้ดินไว้แล้ว ดังนั้นมันไม่มีทางเจาะรูได้แน่นอน” สตีปี้คาดหวังคำชมจากเกาเผิง

“เยี่ยม เก่งมากสตีปี้” เกาเผิงกล่าวชม

‘แต่สตีปี้ไม่สามารถจับตัวของรูปปั้นเทพธิดาได้ตลอดไป ถ้ามันเผลอเมื่อไหร่มันต้องหลุดออกมาอย่างแน่นอน ฉันต้องหาทางทำอะไรสักอย่าง’

เกาเผิงได้ไปหลบอยู่หลังของเดโซไลอ้อนกับดัมมี่ ‘ก็เพื่อความปลอดภัยเท่านั้นแหละ ฉันไม่ได้กลัวมันซะหน่อย’

‘ครืน’

ต้นไม้ร่างจำแลงนรกที่อยู่บริเวณใกล้เคียงได้ปลดปล่อยออร่าออกมาเพื่อเป็นสนับสนุนการต่อสู้

ออร่าแห่งการเข่นฆ่าได้ลอยอยู่เหนือพวกเด็กๆ ทั้งหมด แสงสีแดงจางทำให้ผิวกายของพวกมันดูมัวหมอง ต้นไม้ได้ปล่อยออร่าแห่งความรุนแรงมาสมทบ แสงสีม่วงจางได้ลอยอยู่ทั่วบริเวณนี้