0474-หงายไพ่

บทที่ 474 หงายไพ่

“ดูคนพวกนั้นสิ” ถงหลิงกล่าวพร้อมเบิกกว้าง หญิงสาวรู้สึกไม่อยากจะเชื่ออย่างมากๆ เมื่อได้เห็นเมืองฮิงาชิดะอยู่ตรงหน้า

ตอนนี้พวกเขากำลังมองไปที่เมืองฮิกาชิดาจากยอดเขา ที่เมืองมีกำแพงอิฐสูงสิบเมตร ล้อมรอบคูเมืองซึ่งกำแพงได้ถูกสร้างขึ้นไม่นานหลังจากมหาภัยพิบัติ

พวกเขาไม่เคยเห็นเมืองที่ใหญ่ขนาดนี้มากก่อน รวมถึงผู้คนที่พลุกพล่านที่เดินไปมาตามท้องถนน

“ข้าไม่เคยเห็นผู้คนจำนวนมากในที่เดียวขนาดนี้มาก่อนเลย เผลอๆ อาจจะมากกว่าเผ่าซางถงของเราเสียอีก” ถงหลิงอุทาน

“เราควรกลับไปเลยดีมั้ย ที่นี่มันใหญ่เกินไป ข้ารู้สึกไม่ดีเลย” เธอแสดงความเห็นด้วยน้ำเสียงกังวล

ในโลกของพวกเขาความแข็งแกร่งขึ้นอยู่กับจำนวนประชากร ยิ่งมีมากเท่าไหร่ พลังที่สำแดงออกมาก็จะยิ่งมากขึ้น ดังนั้นความคิดนี้จึงฝังลึกลงไปในจิตใจของพวกเขา

พวกเขาไม่กล้าจินตนาการว่าภายในเมืองนี้จะมีผู้ฝึกสอนกี่คน จำนวนอาจจะมากจนให้พวกเขาพ่ายแพ้ไปเลยก็ได้

“ถงโม่ พวกเราเห็นสถานที่แล้ว พวกเรารีบกลับกันเถอะไม่งั้นจะมีปัญหา” ถงเซียงกล่าว

ถงโม่กำลังจะหันหลังกลับแต่เขาก็ได้หยุดชะงักและเงียบไปครู่หนึ่ง