0296- การฟื้นคืนชีพ

บทที่ 296 การฟื้นคืนชีพ

กลุ่มเมฆดำเคลื่อนไปยังฝูงผึ้งใบมีด

ภายในเมฆสีดำนี่เต็มไปด้วยความร้อนสูงของแมกม่า

ทันทีที่พวกผึ้งใบมีดสัมผัสกับกลุ่มเมฆ พวกมันก็ไหม้เกรียมทำให้มีเสียงส่งออกมาราวกับทอดเทมปุระลงในกระทะ

ผึ้งได้ร่วงหล่นสู่พื้นอย่างต่อเนื่อง พวกมันถูกเผาทั้งเป็น

แม้พวกเกาเผิงจะอยู่ห่างจากบริเวณนั้นแต่ก็ยังได้กลิ่นของทอดได้

เกาเผิงมองดูการสังหารหมู่นี้ด้วยแววตาแห่งความเศร้าใจ

‘ช่างน่าเสียดาย…’

ตอนนี้พวกผึ้งต่างหนีตายกันเจ้าละหวั่น คิดไปคิดมามันก็น่าขัน เมื่อพวกมันยังบุกเข้ามาโดยไม่กลัวเกรงเลย แต่ตอนนี้วงแตกหนีกันไปหมดแล้ว

หลังจากที่เกาเผิงได้สังเกตพวกผึ้งใบมีดจนแน่ใจ จากนั้นเขาก็เริ่มเคลื่อนไหว

เขาปืนขึ้นไปที่หลังของเฟลมมี่และพูดว่า

“พาฉันไปข้างล่างที”

‘ที่ตรงนั้น หน้าที่พวกมันตอนตายกันอยู่ ทีนี้ฉันก็จะได้แก่นคริสทัลสัตว์อสูรมาเป็นกอบเป็นกำแล้ว’

จริงอยู่ว่า ตัวเกาเผิงไม่ค่อยสนใจคริสทัลสัตว์อสูรชนชั้นต่ำเท่าไหร่นัก แต่ถ้าหากมีเป็นพันๆ ก้อนแบบนี้ เขาคงไม่สามารถมองข้ามมันได้อย่างแน่นอน

เฟลมมี่กว้างปีกอันกว้างใหญ่ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า