บทที่ 209 ถูกกระตุ้นโดย...
“เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ ฉันได้ยินไม่ชัดเลย” เกาเผิงหันมาพูดอย่างนุ่มนวล
สตีปี้รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่เลวร้าย มันมองเกาเผิงอย่างระมัดระวัง
“สตีปี้แกรู้ไหม สิ่งที่แกทำไปเมื่อกี้ อาจทำให้แกสูญเสียเจ้านายที่แสนดีไปนะ” เขากล่าวอย่างเศร้าๆ จากนั้นเขาก็ยกกำปั้นมาและชกใบหน้าของตัวเอง
พลั่ก
แรงที่รุนแรงได้ส่งไปที่สตีปี้โดยตรง มันรู้สึกเจ็บปวดราวกับมีมาชกหน้าของมัน
จากนั้นพวกเขาก็เดินทางกลับบ้าน
ในคืนนั้นเกาเผิงเรียกสัตว์อสูรทุกตัวมารวมกันที่สวนละพูดว่า “คืนนี้ พวกเรามีเรื่องต้องคุยกัน”
ต้าซื่อนั่งฟังอยู่ไม่ไกลจากเกาเผิง ดัมมี่ยืนกอดอก เฟลมมี่ที่บินอยู่มันทิ้งประกายไฟจากตัวมันเบาๆ โกลดี้จ้องไปที่สตีปี้ที่ตอนกำลังถูกทุกคนยืนล้อมมันอยู่…
“พูชิพูชิ” ซิลลี่ที่อยู่บนศีรษะของเกาเผิง มันยกหนวดของมัน ชี้ไปที่สตีปี้พร้อมส่งเสียงประณามใส่มัน ถ้าหนวดอีกข้างไม่ได้ถือน้ำผลไม้ มันจะดูดีกว่านี้มาก
สตีปี้ที่นั่งอยู่ตรงกลาง มันทำท่าไร้เดียงสา มันไม่รู้ว่ามันทำผิดอะไร
‘นี่มันอะไรกัน ฉันเป็นแค่แมงมุมตัวน้อยๆ ทำไมพวกคุณถึงทำกับฉันแบบนี้’
Support your favorite authors and translators in webnovel.com