0154-คิดจะหนีไปด้วยขาที่หักอย่างงั้นเหรอ

บทที่ 154 คิดจะหนีไปด้วยขาที่หักอย่างงั้นเหรอ?

เฮอหมิงตกตะลึง เขาได้คิดว่าเกาเผิงจะตอบตกลงได้ง่ายอย่างนี้

‘แต่มันกะทันหันเกินไปรึเปล่า’

หลังจากนั้นเกาเผิงก็ขับออกจากที่นี่และมุ่งหน้าไปสำนักงานนกร็อกทะยานฟ้าที่อยู่ใจกลางเมือง เขาเดินเข้าไปและพบว่าที่นี่ค่อนข้างวุ่นวายและเต็มไปด้วยลูกค้า

“บอสคะนี่คือผู้เพาะพันธุ์สัตว์อสูรขั้นกลางคนใหม่ของสำนักงานเราค่ะ เธอมีชื่อว่า หลิวมิงฮุยค่ะ” ซุนซวนซวนแนะนำผู้หญิงที่ใส่ชุดสูทสีเทาอายุประมาณสามสิบปีให้เกาเผิงรู้จัก

“อย่างน้อยสำนักงานแห่งนี้จะไม่ปิดตัวลงหลังจากที่ฉันย้ายออกไปสินะ” เกาเผิงกล่าว

ถึงแม้ที่เขาจะทำงานที่นี่เพราะลุงหลิวชักชวนแกมบังคับเขา แต่ถึงอย่างงั้นเขาก็รู้สึกใจหายที่ต้องออกจากงานนี้และทิ้งที่นี่ไป

จู่ๆ เขาก็อยากรู้ว่าผู้เพาะพันธุ์สัตว์อสูรขั้นกลางคนอื่นเขายกระดับกันยังไง แต่หากถามไปคงจะเป็นการเสียมารยาทมาก เพราะทุกคนต่างก็มีความลับทางการค้าด้วยกันทั้งนั้น

“ผมคงมาทำงานที่นี่ไม่นานแล้วล่ะ เพราะในวันมะรืนนี้ผมจะย้ายไปอยู่ที่เมืองหยูโจวแล้ว” เกาเผิงกล่าว