บทที่ 8 อสรพิษศิลา
เกาเผิงตั้งใจเรียนอย่างหนักมาตลอด เพื่อหวังว่าเขาจะเจอหนทางชุบชีวิตพ่อแม่ได้
และนี่เป็นแรงผลักดันให้เขาเป็นนักเรียนดีเด่นที่สุดคนหนึ่งของโรงเรียน
เพราะถ้าเป็นเพียงคนธรรมดาคงไม่อาจเดิมตามความปรารถนาของตัวเองได้
เกาเผิงขุดลงไปใต้หญ้าลิงสีเลือด ปรากฏแง่งคล้ายแครอทขนาดเล็กสีขาวราวหิมะของหญ้าลิงสีเลือดจำนวนมาก
เกาเผิงเคยแต่อ่านเรื่องของมันจากในหนังสือ เพิ่งได้สัมผัสของจริงครั้งนี้เป็นครั้งแรก
ต้าซื่อคลานวนเวียนรอบเกาเผิงพร้อมส่ายหนวดไปมา มันจ้องรากของหญ้าลิงสีเลือดในมือเกาเผิงก่อนจะส่งสายตาอ้อนวอนเหมือนลูกหมาน่าสงสาร
เกาเผิงขำให้ภาพเบื้องหน้า เขาตั้งใจจะสำรวจเฉยๆ ไม่ได้อยากเก็บมันไปด้วย แต่เหมือนต้าซื่ออยากกินมันเสียเหลือเกิน เขาจึงป้อนรากของหญ้าลิงสีเลือดให้ต้าซื่อ
ต้าซื่อเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย
ตะขาบเป็นสัตว์ที่กินทุกอย่างแม้กระทั่งตะไคร่น้ำ ดังนั้นรากของหญ้าลิงสีเลือดคงไม่เป็นปัญหาสักเท่าไร
สถานที่แห่งนี้ช่างเหมือนสรวงสวรรค์ ล้อมรอบด้วยทะเลสาบคันฉ่อง เต็มไปด้วยพืชพันธุ์นานาชนิดให้สำรวจ และเกาเผิงเองก็เจอพืชที่เขาเคยอ่านจากตำราด้วยล่ะ
ตอนนี้เกาเผิงรู้สึกเหมือนอยู่ในขุมสมบัติ
ต้าซื่อคลานตามเขาต้อยๆ แต่จู่ๆ หนวดของมันได้ตั้งตรง มันรีบพุ่งมาเป็นโล่คุ้มกันให้แก่เกาเผิง
เสียงสั่นไหวของพุ่มไม้ทำให้เกาเผิงตกใจ เขาไม่รู้ว่ามันเป็นตัวอะไรกันแน่
การที่ต้าซื่อรู้ตัวก่อน ทำให้มันไม่กล้าโผล่ออกมาแล้วถอยกลับไป
ต้าซื่อจะไปดูว่ามันคือตัวอะไร แต่เกาเผิงห้ามไว้เพราะนี่อาจเป็นกับดัก
ไม่ควรประมาทพวกมันจะดีกว่า ถึงพวกมันส่วนใหญ่จะมีสติปัญญาไม่มากนัก แต่ใช่ว่าจะไม่มีเลย
ความฉลาดนั้นติดตัวมาแต่กำเนิด แต่ภูมิปัญญานั้นเป็นสิ่งที่สามารถสั่งสมได้ผ่านประสบการณ์
เกาเผิงโยนหินไปทางพุ่มไม้เพื่อตรวจสอบว่ามีกับดักหรือไม่
ซ่า ซ่า
พุ่มไม้สั่นไหวอย่างรุนแรง เงาสีเทาพุ่งออกเข้ามาหาเกาเผิง
เกาเผิงผงะถอยหนีด้วยความตกใจ ในจังหวะเดียวกันต้าซื่อพุ่งไปหามันเช่นกัน
เงาสีม่วงกับเงาสีเทาเข้าปะทะกันกลางอากาศด้วยความเร็วเหนือแสง
ภาพตรงหน้าเกาเผิงเห็นเป็นตะขาบขนาดใหญ่พันรอบตัวงูหลามสีน้ำตาลอมเทา
ก่อนจะเกิดมหาภัยพิบัติมันเป็นงูหลามปกติ หลังจากเหตุการณ์นั้นมันกลับตัวหดลงคล้ายงูทั่วไป
ด้วยขนาดที่ยาวกว่าของต้าซื่อจึงทำให้มันได้เปรียบเจ้างูหลามตัวนั้น
เมื่อเกาเผิงมองงูหลาม ข้อมูลสถานะจึงปรากฏขึ้น
ชื่อสัตว์อสูร อสรพิษศิลา
เลเวล หก
ระดับ ปกติ
คุณสมบัติ ธาตุดิน
สถานะ สุขภาพดีและตื่นตระหนก
จุดอ่อน ธาตุไม้ หญ้าเสมหะนาคามีฤทธิ์ทำให้มันตัวชาและเคลื่อนที่ได้ช้าลง
ความต้องการในการยกระดับชั้น…
โดยปกติ หญ้าเสมหะนาคามักอยู่บริเวณที่อสรพิษศิลาทำรังอยู่ เกาเผิงไม่รู้จะหามันได้จากที่ไหน และต้าซื่อยังติดพันกับเจ้างูนั่น หากเขาวิ่งไปที่อื่น เขาอาจถูกสัตว์ตัวอื่นจู่โจมเขาก็เป็นได้
และที่เขายังไม่ไปไหน เพราะดูเหมือนต้าซื่อจะรับมือกับอสรพิษศิลาได้
เกาเผิงเห็นต้าซื่อกัดเข้าที่หลังของอสรพิษศิลา ส่วนเจ้างูก็ถอดกรามกัดหลังของต้าซื่อเช่นกัน แต่มันไม่สามารถเจาะทะลุกระดองเข้าไปได้
อสรพิษศิลาที่เสียเปรียบไร้ทางหนีกำลังพยายามหาทางรอด แต่ไม่สามารถหลุดจากพันธนาการของกรงเล็บต้าซื่อได้
หน้าต่างสถานะที่เกาเผิงเห็น ปรากฏตัวอักษรสีแดงขึ้นว่า ‘พิษ’ ก่อนจะเปลี่ยนเป็น ‘บาดเจ็บเล็กน้อย’ กลายเป็น ‘บาดเจ็บร้ายแรง’
หลังจากนั้น อสรพิษศิลาถึงกับดิ้นทุรนทุรายก่อนจะแน่นิ่งไปและสถานะได้เปลี่ยนเป็นคำว่า ‘ตาย!’
แม้มันจะตายไปแล้ว แต่เกาเผิงก็ประมาทไม่ได้ เขาใช้ไม้เขี่ยมันซ้ำอีกครั้ง
ทันใดนั้นเอง มันพุ่งเข้าพันกิ่งไม้ที่เขากำลังจับอยู่ ด้วยความตกใจเกาเผิงรีบโยนกิ่งไม้ทิ้งทันที
หลังจากนั่งรอประมาณหนึ่งชั่วโมง เพื่อให้แน่ใจว่ามันตายจริงๆ เกาเผิงเดินไปเก็บซากของงูตัวนั้น เผื่อจะนำไปขายแลกเงิน
แต่ต้าซื่อกลับกระโดดมาทับร่างกายเขาก่อนจะจ้องมองซากของอสรพิษศิลาพร้อมกับน้ำลายสอ
…………………………………………….