KABANATA 12

KABANATA 12: The face of

Nanatiling nakadampi ang labi ko sa labi ni Matteo. Maging sya ay nagulat sa ginawa ko. Hawak-hawak niya ang magkabila kong bewang at di umano'y ayaw niya ring kumalas ako sa halik. Isang mababaw na halik ngunit kasing lalim ng dagat. Nakangiti ako.

"What is the meaning of this!?" Aakmang kakalas si Matteo nang mas hinila ko pa ang batok niya. "Oh my gosh. What the hell!" Narinig ko ang mga apak ni Venus palapit samin. Dahan-dahan akong kumalas sa halik namin ni Matteo bago ito kinindatan. "You bitch!" Mabilisan kong niligon si Venus.



Napahinto sya. Namilog ang mata niya ng makita ako. Dahan-dahan akong bumaba sa mesa habang kagat-kagat ang labi. She's not moving either. She still shock! Tawang-tawa ako sa reaksyon niya.



"Venus what are you doing here?" Ma awtoridad na tono ni Matteo. Palipat-lipat ang tingin ni Venus saming dalawa.

Inayos ko ang hibla ng buhok ko.

"M-Mary," Kuyom ang kamao niya sa galit. Ang kanyang titig sakin ay kakaiba. May pagbabanta at galit sa mukha. I enjoy seeing her expression.

"Hi Venus. It nice to see you!" Marahan kong bati.

"It's not nice to see you bitch," Dali-dali syang lumapit sakin at aakmang sasampalin ako ng sinalo agad ni Matteo ang kamay niya. Hingal na hingal si Venus dahil sa galit.

"Don't try to touch her, Venus." Pagbabanta ni Matteo. Galit na binawi ni Venus ang kanyang kamay. Nilabanan niya ako ng titig.

"May ginawa kayo?" Bulyaw niya saming dalawa. I flip my hair. I don't like this scene as very well. "Nag sex kayo dito Matteo? Fuck." Mura niya sa galit. Umuusok ang magkabilang tenga ni Venus sa galit.

"Then, what are you expecting for?" Sambit ko. Igting panga niya akong sinulyapan.

"Walang'eya kang babae ka." Aakmang lalapit sya sakin ng hinawakan sya agad ni Matteo. Nagwala sya sa galit. "Let me go Matteo. Kakalbohin ko ang babaeng yan. Bitawan mo ako!" Bulyaw niya habang kumakalas sa yakap ni Matteo. Naikuyom ko ang aking kamao. How sweet!

"Venus stop it,"

"No I won't stop, Im going to kill that woman. Bitawan mo ako! Bitawan mo ako." Umalingaw-ngaw ang boses ni Venus sa silid. Nawawalan na ako ng gana ng makita silang ganito. Inayos ko ang aking sarili bago pinulot ang bag sa sahig. Humarap ako sa kanilang dalawa na pagod.

"I have to go Matteo." Aakmang lalagpasan ko silang dalawa ng hinila ni Matteo ang braso ko.

"Please stay. We're not finish yet." Naging maamo ang mata niya. Natawa ako sa sinabi niyang Were not finish yet. Sa pagkakataong ito ay mas lalong gumuhit ang galit na mukha ni Venus.

Bumagsak ang mata ko sa kamay niyang nasa braso ko. Hinawi ko 'yon.

"I want to stay, but kailangan mo munang kausapin ang girlfriend mo, Matteo. "Malandi kong saad. Sumulyap ako kay Venus. "Keep calm, Venus. Hindi ko aagawin sayo si Matteo, titikman ko lang." Namilog ang mata niya sa sinabi ko. Nanatili syang hawak ni Matteo.

"Subukan mo Mary, kong ayaw mong pulotin ka sa putik." Natawa ako sa sinabi niya. Nakakatamad pero kaylangan ko syang hamonin.

"Try to drag me in the dirt, Im in still come out clean." Pang-aasar ko. Natahik sya sa sinabi ko. Mas madumi ka pa sakin Venus. Si Matteo lang ang lalaking nakatikim sakin, hindi katulad mo. Ang dami!

"Slut sly one," Bulyaw niya. Mariin akong napapikit. Binigyan niya ng kahulogan ang sarili niya.

"Atleast masarap," Sagot ko. Sinamaan ako ng tingin ni Matteo.

"Oo masarap ka nga. Kaya nga ang dami ng nakatikim sayo diba?" Mahina akong humalakhak sa sinabi niya. Kinagat ko ang ibaba kong labi bago sulyapan si Matteo.

"Wanna ask Matteo about it? O baka gusto mong ikwento ko sayo ang lahat." Dahan-dahan kong hinawi ang buhok ko patagilid. "There was nothing compared, how very romantic and sexual between Matteo and I." Pang-lalandi kong salaysay. Nakapikit pa ako habang hinimas-himas ang leeg patungong dibdib. Maging si Matteo ay hindi makapaniwala sa ginawa ko."Do you know what is the most favourite position Matteo want?" Naningkit ang mata ni Matteo sa sinabi ko, habang si Venus ay pulang-pula ang magkabilang pisnge sa galit. Nag-simula ulit akong gumalaw. "His favourite position is hands down, Face down, ass up. Spanking and hair pulling. That feeling something slowly building up and we both reach the fire." Natawa si Matteo sa sinabi ko. Ang kanyang ngiti ay abot tenga. 

"Ugh shut up. You are bitch, Mary." Halos maluha si Venus sa nalaman. Kuyom ang magkabila niyang kamao sa galit. "Bakit ka bumalik dito? Are you trying to get back Matteo." Natawa ako sa sinabi niya. Hinarap ko syang may ngiti.

"What if I am? May magagawa ka ba?" Hamon kong sagot na ikinagulat niya.

"Hindi ko hahayaang maagaw mo sakin ang boyfriend ko. I can do everything, Mary." Hamon niyang sagot. Sumulyap ako kay Matteo. Walang ekspresyon niya akong tinignan. Boyfreind pala huh!? Nice to heard that. They long live their relation. So I must say, destroy who destroy me.

Dahan-dahan akong lumapit kay Venus.

"Hindi mo hahayaan? Wala ka ngang nagawa nong naghalikan kami dito. So nasan ang sinasabi mong I can do everything?" Aakmang lalapit sya sakin subalit hinila sya ni Matteo.

"Malandi ka!" Sigaw niya at pinigilan ito ni Matteo. Tinignan ko si Venus head to toe.

"Malandi? Try to search that word at google. And I think your name will be the result." Natatawa kong wika na ikinagalit niya.

"Mary enough." Pigil sakin ni Matteo. Ma awtoridad niya akong tinignan. Bahagya akong nag-taas ng kilay. Kuyom ang magkabila kong kamao sa galit. Marahan akong nag buntong hininga. I think it's enough. Atleast I make Venus angry these day.

"Ok, I should go now. Excuse me!" Huli kong sabi saka sila tinalikuran. Bagsak ang magkabila kong balikat sa sinabi ni Matteo.

Enough? Simpleng salita ngunit tagos hanggang likod.

No matter how I am tired and hurt so much, I wont be able to enough or stop. I don't let Matteo tell me that enough is. Nag-sisimula palang ako. And it's not even enough to see them hurt.

I want to chill. Dali-dali kong pinaharurot ang kotse patungong coffeshop.

Mas gusto ko pa yatang mag-isa sa ngayon. Dahan-dahan naring bumaba ang araw. Napasandal ako sa backrest ng upoan. Pinanunuod ko ang palubog na araw. Minsan na ako dito sa Cloud House Cafe. Na mimiss ko ang apat. Ito ang palagi naming tambayan tuwing madaling araw o kaya tanghalian. Nasa likod ng cafe ay ang Childrens park, na minsan narin naming pinagkatuwaan. There is no better place to chill with friends. Coffee, snacks and a great view ay sapat na para sa kanila. Handa na akong makipag kita sa mga kaibigan ko. Mamayang gabi ay pupuntahan ko sila sa Sweet bar. Sana lang ay nandun pa ang apat. Sana ay mapatawad nila ako sa ginawa ko.

Sinimsim ko ang chocolate coffee habang nakapikit. Biglaan kong nakagat ang ibabang labi ko. Naalala ko ang halik ni Matteo kanina. I don't feel the spark anymore.

I don't feel it. I don't get butterflies when his lips round my lips. I just don't in a matter of moments. I can really just not feel anything at all. I am not stuck with all the feelings that I no longer have. Nakapag move on na ba talaga ako sa kanya? Ofcourse, Mary. It's been three years passed. Ang kaylangan kong isipin ngayon ay ang mga sakit na idinulot sakin ni Matteo. Kaylangan ko ring bawiin ang lupa ng Gregoria. I have to tooked which is mine.

Kinuha ko ang phone ko sa bag. Nag-simula na akong mag tipa. Napag-usapan nanamin ito ng executive assistant ko. At sigurado akong galit na galit na ngayon si Mr. Francisco.

Typing...

Meo, natapos mo na ba ang pinagawa ko?

Ilang sandali akong naghintay. Sinimsim ko ulit ang kape sabay ng pagtunog ng aking cellphone. May reply na sya.

From: Meo

Yes, Ma'am. I already gave them our donation. The equipements, medicine, and shelter they all gotten. They already acknowledge you're name, Ma'am.

Lumapad ang ngiti ko. Sigurado akong alam na ito ng tatay ko. He's big time co-chairman at St. Peters Hospital. Ano kaya ang reaksyon niya pag nalaman niyang ako ang aagaw sa position niya. I can barely all they need. Kong pwede lang libre ang pag ho'hospital ay kaya kong gawin. I think this is a great cause and irrespective of political affiliation, it is supported by all with some exceptions. Hopefully, my plan will be completed successfully. Hindi ako naniniwalang tumutulong sya sa may mga sakit. Alam kong ginagamit niya ang pera sa masama. I'm not sure, but sometimes my radar instinct says at all.

Bumalik ako sa condo para magbihis. Wearing my obssesed blue back dress, ay mas lalong pumangibabaw ang maumbok kong dibdib. Sobrang ikli ng damit ko at hanggang hita lang ito.

Napatitig ako sa salamin. Hindi naman ako ganito noon. Yung Mary na mahinhin. Yung Mary na walang pakialam kong pa balik-balik ang susuotin. Yung Mary na kahit delata at noodles lang ang kinakain. Hindi ako nag-bago. Ako parin naman ang Mary noon. Nothing change, only my status. Stadu ko ngayon sa buhay.

Nanatili akong nakatitig sa salamin. Tama ba itong mga suot ko? Pero ito na ang nakasanayan ko ngayon. Wala namang mali sakin.

I know that we are born in a judgemental society. I'm just a girl and I hate when some boys disrespect my kind. Every woman is a princess or a queen, not a living sex temptation.

Hindi ako malandi.

Hindi lahat ng sexy ay malandi, at hindi rin lahat ng naka long sleeve pantalon ay santa. Tandaan ang kalandian ay hindi nakikita sa pananamit.

Yes I change for the better, not my personality.

Nag-simula na akong magmaneho patungong bar. Inaamin ko kinakabahan akong makita si Clifford o di kaya'y si Robi. Maging sa apat kong kaibigan ay hindi ko maiwasang kabahan. Sana ay kausapin nila ako.

Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko ng makarating ako sa bar. Napahawak ako ng mahigpit sa manebela. Kanina pa ako nagdadasal na sana ay dito pa sila nagta'trabaho.

Pumasok ako sa loob. Tumambad sakin ang mga naghihiyawang tao sa dancefloor. Ang mausok na paligid ay tila nag-papaalala sakin ng nakaraan. Sa totoo lang ay na mimiss ko ang bar. Sobrang sikip ng dibdib ko. May namumuong luha sa mata ko subalit pinipigilan ko lang ito. Nag-simula na akong maghanap ng mauupoan. Tumungo ako sa VIP. Umupo ako sa sofa. Hinahanap ng mata ko ang apat ngunit hindi ko sila makita. Sobrang ingay ng bar at mukhang lasing narin ang iba. Dinukot ko ang phone ko. May iilang text si Russel.

From: Russel

Hey wassup? How you doing?

Natawa ako sa text niya. She's using the bristish accent again. Nireplayan ko ang bawat text niya. Alam kong mapag-kakatiwalaan si Russel.

Ibinalik ko ang tingin sa dancefloor. Maging sa table area ay wala ang apat. Sinulyapan ko ang relo. 8:30? Sa mga oras na 'to ay onn duty na sila. Napasinghap ako. Dito ako nag-simula  at dito rin ako nasaktan. Nakakamiss din pala!

"Excuse miss," Lumingon sakin ang babaeng waitress. May dala itong tray ng alak.

"Good evening ma'am...Ano pong maitutulong ko sainyo." Bati nito. Tinititigan ko sya. Mukhang bagohan dahil sa mahin-hin pa ito.

"Tatanongin ko lang sana. Dito pa ba nag tatrabaho si Ivony, Erika, Jessica at Grace?" Sunod-sunod kong tanong. Kinabahan ako sa titig niya.

"Ah Oo ma'am. Ka ano-ano nyo po sila?" Napapikit ako sa sinabi niya. Para akong nabunotan ng tinik.

"Actually dito rin ako nagtatrabaho noon. Kaibigan ko silang apat." Namilog ang mata niya sa sinabi ko.

"Talaga po ma'am? Hindi ako makapaniwala. Sa ganda nyong yan?" Literal parin syang nagulat. Napangiti ako.

"Salamat. Anyway, gusto ko silang makita. Nasan sila?" Luminga-linga sya sa paligid bago binalik ang tingin sakin.

"Hahanapin ko lang sila sandali ma'am huh." Tumango ako bilang pag-alis niya.

Panay hilot ko saking kamay. Gusto ko na silang makita at mayakap. Nasan kaya si Clifford at Robi? Gabi-gabi pa kaya pumupunta dito si Matteo? Napailing ako dahil naalala ko nanaman ang nakaraan. Yung feeling na ginaganahan ka sa trabaho dahil nandito sya gabi-gabi para dalawin ako. Yung feeling na halos hindi ka makagalaw at makatayo ng matuwid dahil nasa paligid lang sya ng bar at binabantayan ako. Yung mga feeling na 'yon ay bigla-bigla nalang nawala. Bakit kaya nagpakatanga ako kay Matteo? Bakit kaya ako nag-pabilog sa mga kamay niya. Ganon lang ba ako kadaling mabilog dahil madalian niya akong nakuha. Habang iniisip ko'yon ay nahihiya ako saking sarili.

"Maey!?" Mabilisan kong inangat ang aking ulo. Tumlon-talon ang puso kobsa tuwa. Bumungad sakin si Ivony na umiiyak habang yakap-yakap ang tray. Hindi ko nalang namalayan na isa-isang tumulo ang luha ko. "Maey, ikaw ba yan?" Dahan-dahan syang lumapit sakin. Tumayo ako.

"Ivony," Agad ko syang niyakap agad. Naramdaman ko ang hagul-gol ng kanyang boses. Di umano'y nasaktan. Niyakap niya rin ako ng mahigpit.

Kumalas sya sa yakap.

"Pakisampal nga ako," Suhestyon niya na ikinakunot noo ko.

"Sira ka talaga. Bakit naman kita sasampalin?" Ngisi ko. Namilog ulit ang mata niya.

"Waaaaa! Maey ikaw nga. Ikaw nga!" Niyakap niya ulit ako. Tumalon-talon sya habang yakap ako. "M-Maey ikaw ba talaga yan? Baka jinojoke mulang ako eh." Sinuri niya ako ng ilang ulit.

"Ako nga. Ikaw talaga." Niyakap ko ulit sya. Sobrang saya kong makita sya ulit. Ang sarap sa pakiramdam.

"T-tika lang." Kumalas sya sa yakap. "Tatlong taon kang nawala, tatlong taon kang hindi nag-pakita samin. Iniwan mo kami ng walang paalam. Saan ka ba pumunta? Tinatanong namin si Sir Clifford, ang sabi niya ay umuwi ka raw sa probinsya. Pero wala ka naman doon sabi ni Rocky maging si Matteo." Sunod-sunod niyang wika. Napasinghap ako. Hinanap nila pala ako. Hindi ko manlang naisip 'yon.

"Ivony mahabang storya. Sasabihin ko sainyo ang lahat. Pero kaylangan mo munang bumalik sa trabaho." Ngumuso ako bilang pagturo sa likuran niya. Papalapit samin si Ma'am Shelo. Hindi ko alam kong makikilala pa ba niya ako.

"Sige Maey kaylangan kong bumalik sa trabaho. Hindi ko sasabihin sa tatlo ang tungkol sayo. Susurpresahin ko sila." Dali-dali akong niyakap ni Ivony at dali-dali itong umalis. Kinausap sya ni Ma'am Shelo at mukhang sinermonan ito. Sumulyap sakin si Ma'am Shelo na kunot noo.

Pinabalik niya si Ivony sa trabaho bago ito lumapit sakin. Sobrang taas ng kanyang kilay. Dahan-dahang bumaba ang kanyang kilay ng maliwanagan niya ako.

"M-Mary?" Dali-dali syang lumapit sakin. Halos lumuwal ang kanyang mata sa gulat.

"Good evening Ma'am Shelo," Pormal ko bati. Hindi ko alam kong sa anong pangalan ko sya tatawagin kaya 'yon lang ang nabitawan ko.

"M-Mary ikaw nga," Sinuri niya ako head to toe. "Anong nangyari sayo? Bakit bigla-bigla kang nawala dito." Naging maamo ang kanyang mukha.

"Mahabang storya Ma'am. Pasensya narin huh kong hindi ako nakapag-paalam sainyo." Marahan kong sagot. Kahit anong meron ako ngayon, kaylangan ko parin syang repitohin dahil minsan ko na syang naging Manager.

"G-Grabe! Hindi ako makapaniwala. Mas lalo kang gumanda. Umamin ka nga Mary. Nakapag asawa ka ba ng mayaman?" Natawa ako sa tanong niya. Bakit ba ganyan ang iilang katanongan sakin ng lahat. Matandang mayaman, nakapag-asawa ng mayaman.

"N-Naku Ma'am. Wala pa po akong asawa." Ngisi ko. Sinuri niya ako ulit.

"Sigurado ka? As I check you're clothes, bag, heels. It's all elegant." Aniya. Hamalukip-kip ako.

"Mayayaman lang ba ang may karapatang magbihis ng elegante?" Pag-tatama ko. Natawa siya.

"A-h Oo nga pala. Sorry!" Peace niya pa. Kanina niya pa ako sinusuri. "Oh sya..Kaylangan ko ng bumalik sa trabaho." Tinignan niya ako ulit head to toe. "Mas lalo kang gumanda. Sayang at wala si Clifford at Robi." Komento niya.

"Thank you Ma'am." Bahgya akong yumuko.

"Oh sige maiwan muna kita." Huli niyang sabi. Bumalik ako sa sofa. Nilibang ko ang aking sarili sa dancefloor. Matagal ko ng kinalimutan ang pag-sasayaw. Minsan ay namimiss ko ang sumayaw ngunit naging busy ako sa kompanya.

Napagdesyonan kong lumabas ng bar at maghintay nalang sa kotse. Ilang oras din akong nakatambay sa loob ng kotse. Hinintay ko sila hanggang alas dose. Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko. Kumusta na kaya sila? Unang kita ko kay Ivony ay medyo pumayat ito. Gusto ko silang tulongan. Gusto ko silang bigyan ng magandang trabaho. Kaya lang ay ayaw ko rin namang kunan ng empleyado si Clifford.

Napasinghap ako!

Ilang sandali lang ay naaninag ko na ang apat mula sa pintoan ng bar. Kitang-kita sa mukha nila ang pagtataka. Minabuti kong huwag munang lumabas. Malapit lang ang kotse ko bar kaya naririnig ko sila.

"Tika lang Ivony. Sino bang hinihintay natin dito? Inaantok na ako eh." Si Grace. Napatakip ako sa bibig. Isa-isang tumulo ang luha ko. Sobrang natutuwa akong nakikita sila ngayon.

"H-Hoy Ivony ano nanaman bang trip 'to? Bakit ka nag-anyayang lumabas?" Si Erika. Hanggang ngayon ay sobrang maldita niya parin.

"Hayy bahala nga kayo dyan. Papasok na ako." Si Jessica at dali-dali itong hinila ni Ivony.

"Wait lang. Pwede ba tumahimik nalang kayo. Sigurado akong matutuwa kayo sa makikita nyo." Bahagyang nag-taas ng kilay ang tatlo. Luminga-linga si Ivony na para bang naghahanap ng naliligaw na kuting. Tawang-tawa ako sa loob ng kotse.

"Sino ba kasing hinihintay natin? Bakit pati sa ilalim ng kotse ay may hinahanap ka!?" Si Grace sa iritasyong tono.

"Duh. I hate drugs." Si Jessica.

"Me too, baka naaadik na ito si Ivony." Si Erika. Napahagik-ik ako sa mga naririnig.

"Patient guys. Nasan na ba 'yon." Yumuko-yuko si Ivony sa ilalim ng kotse.

Inayos ko ang aking sarili bago bumaba. Dahan-dahan kong binuksan ang pintoan. Unti-unti ko silang nilingon na may ngiti. Halos lumuwal ang mata ng tatlo.

"Andyan ka lang pala." Dali-daling lumapit sakin si Ivony. Ang tatlo ay nanatiling nakatayo sa harap ko. "Guys nakikilala nyo pa ba ang babaeng nasa harap nyo?" Ipinulupot ni Ivony ang kamay niya saking braso.

"Jessica, Grace, Erika." Saad ko at dahan-dahang lumapit sa kanila. Walang reaksyon nila akong tinititigan.

"Akala ko kong sino. Hindi namin sya kilala tayo na nga." Hinila ni Erika ang dalawa. Kinurot ang puso ko sa narinig. Nasaktan ako! Bahagya akong napayuko.

"Hoy guys ano bang pinag-sasabi nyo." Hinabol ni Ivony ang tatlo. Napapikit ako. Siguro ay galit na galit sila sakin. Hindi ko naman sila masisisi.

Ang sakit.

Continue...