Hurt

I saw that Jared is looking at us. Tiningnan ko ang expression nang mukha niya, parang wala lang sa kanya na nakita niya ako kasama si Felix. I tap the shoulders of Felix.

"Let me down." I said to him.

Dahan dahan naman siyang umupo kaya nakababa agad ako. I walk towards in front of the two them and put down my heals and bag on the floor. Naramdaman ko naman na sumunod si Felix sa likod ko. Tumingin ako sa kanya.

"It's been a while." I said.

"It's been a while." He replied. I miss his voice so much. Kinuha ko yung phone ko sa bag at agad ko nakapa ito sa loob.

I dialed his number.

Narinig ko naman na agad tumunog yung phone niya. So, he didn't change his number and he is avoiding me on purpose. Napasinghap naman ako sa iniisip nang utak ko. He tap the end button and look at me. Bakit ang cold niya?

"You didn't change your number. So, you ignored my texts and calls. I thought that you changed your number that is why you are not replying to me. " I stated. Blanko lang ang mukha niya habang nagkakatitigan kaming dalawa. Felix and Jane are just listening to us.

"I was going to, but I haven't had the time." He said coldly. Tumingin sa paa ko na walang suot na kahit anong sapatos.

"Why did you ignored my calls?" I asked directly.

"I just want to." Parang sinuntok ako sa sinabi niya. Wala lang ba sa kanya ang lahat nang nangyari samin? Biro lang ba iyon para sa kanya?

"Gusto mo lang?" Inis kong sabi.

"I'm sorry but I'm a bit busy." Umiiwas siya nang tingin sakin. "If you're finished-"

"I'm not yet finished. I can go on for a while." Agad kong sabi.

He smirked. "If I don't want to hear it, I don't have to, right?" Sarcastic niyang sabi. Bakit parang hindi siya yung Jared na kilala ko. Hindi ganon yung Jared na kilala ko kahit magkatampohan kami hindi niya ako pagsasalitaan nang ganito.

"Jared." Pagmamakaawa ko.

"See you." Paalam niyang sabi kay Jane. Tumingin naman siya kay Felix bago tumalikod.

Naiwan naman kaming tatlo doon na nakatayo. I look on his back while he walking away. I sigh. Ang sakit sa dibdib, parang pinipiga ito nang husto. Hindi ko alam kong bakit siya nagkakaganyan. Wala naman akong nagawang mali sa kanya.

I look at Jane. She smiling like a devil to me.

"I'm going back to my room. Good night." Sabi ko kay Felix. Kinuha ko na yung mga gamit ko at naglakad papasok sa loob. Ang bigat nang bawat hakbang ko. Hindi ko na nararamdaman ang sakit nang mga paa ko.

Pagkapasok ko sa loob nang hotel room ay doon na bumuhos ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan. Parang ang dali lang sa kanya nang mga nangyari. Wala lang ba sa kanya yung lahat? How can he hurt me this much if everything I know was loving him. Napangiti naman ako nang maalala ko ang lahat nang mga magagandang nangyari sa Korea.

Natawa naman ako. He still make me smile, even if he is the reason why I'm sad. I can wipe out my tears but not my memory with him.

I wish I could ignore him as he did. But I can't.

He means a lot to me.

Alas siete na nang gabi at napag isipan kong lumabas muna sa kwarto para makalanghap nang sariwang hangin. Wala naman akong gagawin ngayon dahil bukas ulit ang susunod na session. Umupo ako sa isang bench na tanaw ang mga dagat. Hinawakan ko ang tiyan ko. Hindi pa ito masyadong malaki dahil hindi pa nag iisang buwan. Mabuti na iyon at para walang makahalata.

Wala akong balak na ipaalam kay Jared sa dinadala ko. Mabuti na ang maging madamot. Ngayon panga lang iniiwasan niya ako sa hindi malamang dahilan. Ano pa kaya kapag nalaman niyang buntis ako. Paniguradong mas itataboy niya ako, kami.

Tumayo na ako at patuloy na naglakad lakad.

"Let's grab another drink!" Nakaagaw pansin sakin ang sigaw nang lalaki. Dalawa yung lalaki at kinokorner nila yung babae. Hindi ko maaninag ang mukha dahil medyo malayo pa ako.

"Get out of my way." I heard the girl said. Her voice sounds familiar. Tinignan ko naman kong sino iyon. Si Joan, isa sa mga kasamahan namin ni Devon kanina. Mukhang hinaharass nang isa sa mga head nang event ngayon. Wala ako sa mood makipag away ngayon.

"Kakaiba ka din eh noh. Sa pagkakatanda ko may gusto ka sakim noon. Are you going to push this hard? Come on."Hinawakan nong lalaki yung braso ni Joan at pilit itong pumipiglas.

Naglakad naman ako habang napailing nalang sa nangyayari.

"Stop it! Ano bang problema niyo!" Nagsisigawan na sila ngayon.

"Wag ka nang magpakipot Joan. Kilala na kita."

"Umalis na nga kayo! Aray! Nasasaktan ako." Gusto ko sana magpawalang bahala. There are too much already. Lumapit ako sa kanila. Hindi ko na kasi gusto yung ginagawa nila. Kahit mas mataas sila samin dapat ay ginagalang parin nila kami. Hindi naman ata tama iyon.

"She told you to move. Are you guys deaf?" Wala akong paki kong mas mataas yung ranggo nila sa akin. Napatingin naman sakin ang dalawa at tiningnan ako mula ulo hanggang paa. Around 30's ang edad nilang dalawa. May itsura naman silang dalawa pero mukhang lasing. Amoy na amoy ko kasi yung alak.

"Sino ka naman?" Tanong nang lalaki sakin.

"It's not important."

"You look beautiful. Pero pakielamera ka masyado. Pwede ba?Umalis ka nalang kung ayaw mong ma damay." Tinaasan ko siya nang kilay. Lasing na yung mga mukha nila kaya panigurado wala na sila sa mga wisyo nila.

"Stop your bullshits. Hayaan niyo lang yung tao at umalis nalang kayo."Malamig kong sabi. Hinawakan niya naman ang braso ko nang mahigpit. Hindi ko pinapakita na nasasaktan ako.

"Iza." Sambit ni Joan. Mukhang nag alala ata siya sakin. Nakita ko naman si Devon paparating.

"Iza! Anong nangyayari dito?" Nagtatakang tanong ni Devon. Agad naman niyang nakita kong sino yung kaaway namin.

"Sino ka para utusan mo kami? Kilala mo ba kung sino ako?" He proudly aske me.

"Wala akong paki." Naramdaman ko naman ang malutong na sampal niya sa pisngi ko. Tiningnan ko siya. Mukhang galit na galit na ang isang ito. I raise my eye brows to him.

"Done?" Sarcastic kong sabi.

"Tama na yan." Saway ni Devon.

Sinampal niya ulit ako. Medyo marami na din yung mgabtao dahil dinadaanan yung parteng ito. Hinawakan ko yung sinampal niya at ngumiti.

"Iyon lang ba? Masyadong mahina baka pwede mo pang lakasan." Kita ko namang galit na galit na siya. Tinaas niya ang kamay niya at aakmang sasampalin ulit ako.

"What do you think you are doing here!" Rinig kong sigaw niya. Nagulat naman yung dalawa kong sino yung sumigaw.

"It's Mr. Kennedy." Bulong nang mga tao sa paligid namin.

Bumitiw naman sa pagkakahawak sa braso ko yung sumampal sakin. Dumistansya naman ako sa kanila at hinila si Joan sa likod ko.

"What are you doing? Are you gangsters or what?" Galit niyang sabi.

"It's not like that Mr. Kennedy. They were picking Iza and Joan here first." Pagrarason naman ni Devon.

"Shut up. You two follow me." Sabi ni Jared kay Joan at Devon saka naglakad paalis. Sinundan ko naman siya. Mabilis siyang lumakad kaya napatakbo naman ako.

"Wait." Tumigil naman siya. Humarap siya sakin. "What?"

"Don't talk to Devon like that. You don't know what happen out there. Where are your manners? " Sabi ko. Tiningnan niya lang ako. "Wala kaming nagawang kasalanan. Yung mga lalaking iyon ang unang nabastos."

"So what?" Wala ba siyang pakielam kahit magsapakan kami doon kanina?

"I got hurt. He slapped me." I sadly say. Ngumisi naman ako dahil wala talaga siyang pakielam na masaktan man ako. Kumikirot na naman ang dibdib ko. Tiningnan niya lang ako nang matagal. Lumingon siya sa paligid. As if he care for me.

"Hi excuse me miss." Tawag niya sa isang attendant.

"Yes Sir. Kennedy. How may I help you?" Ngiting ngiti naman ang babae na lumapit dito.

"Could you take her to the hospital? She said that she's hurt." Sabi niya sa babae. Hindi ko naman sinabi na kailangan kong pumunta sa hospital. I just want him to comfort me. Is it that hard?

"Yes sir."

Tumingin siya sakin. "I'll go then. Goobye, take care." Naglakad na siya paalis.

"Are you hurt that badly?" Tanong nang babae sakin.

"No, you can go." Umalis naman siya. Naiwan naman ako mag isa doon sa labas.

Tumingin ako sa langit para hindi tumulo yung mga luha ko. Napangiti nalang ako nang mapait mag isa doon. I already miss him, so much. Umupo ako sa tabi nang dagat. Ang sakit pala kapag mag isa ka at may iniisip ka .Kinuha ko yong stick na malapit sa tubig at nag umpisang mag sulat nang kahit ano. Umupo nayakap yakap ang mga tuhod ko.

Zared Alexander Clataro. Kung maging lalaki ang anak ko.

Alexa Jace Clataro. Kung magiging babae man.

Umakyat naman ang tubig kaya nabura yung sinulat ko na pangalan. Tumayo na ako at naglakad na papasok sa kwarto. Binuksan ko yung cellphone ko at nakita ko namang kinakamusta ako nang mga kaibigan ko. Natawa na naman ako sa pinagsasabi ni Shane. I open my instagram at tumingin tingin nang mga pictures doon. Nahagip naman ang picture namin ni Jared nang first time namin nag star gazing.

Hanggang sa mga pictures na nasa Korea kaming dalawa. Yung pinakapaborito ko doon ay nasa ibaba kami nang tower at nagselfie habang pinapakita yung kamay namin. Ayan na naman ang dibdib ko. It feels like I am the only one who is hurting.

Hindi ko namalayan na nasa profile na ako ni Jared. Tiningnan ko at nakafollow parin naman iyon sa akin. Pinindot ko naman ang followback. Wala naman sigurong masama kong ifofolow ko lang siya dahil mukhang hindi na siya nag o-online sa Instagram. Tiningnan ko ang mga posts niya.

Naluha namana ko sa last na inupload niya. Nandoon kami sa plane pauwi nang Pilipinas at nakasandal ako sa kanya pero noo lang ang makikita at ang mga balikat niya.

"You had a very long day already."

Yan ang caption nang picture.