ตอนที่ 6: เกมเดิมพันชีวิต

แจ็คตะลึงอยู่ไม่นานก็ได้สติรีบพลิกตัวนอนคว่ำเอื้อมไปกระชากประตูตู้สนิมเขรอะทางซ้ายมือเปิดออก ทว่าสิ่งที่อยู่ภายในนั้นคือเลื่อยตัดเหล็กใบแหว่งวิ่น เขาหยิบขึ้นมามองอย่างไม่เชื่อสายตา สภาพของเลื่อยเกินกว่าจะใช้หั่นโซ่กุญแจมือได้แน่ ๆ

แต่ถ้าไม่ใช่โซ่กุญแจมือละก็ไม่แน่ว่า...

แจ็คจ้องข้อมือซ้ายของตนด้วยความหวาดหวั่นก่อนจะส่ายศีรษะ ไม่ ๆ ๆ ไม่น่าจะใช่แล้ว เรื่องนี้คงไม่แย่ขนาดนั้นหรอกมั้ง ...หรือเปล่านะ เขาเหลือบมองนาฬิกานับถอยหลังซึ่งบัดนี้อยู่ที่ 02:33 จากนั้นก็อดไม่ได้ต้องชำเลืองยังกล่องโลหะสีเหลืองทองเปรอะคราบหมองแห่งกาลเวลาบนเพดานที่อ้างว่าบรรจุสารพิษรุนแรงเอาไว้

ไม่ มันแย่อย่างที่คิดนั่นแหละ แย่ แย่มาก ๆ ด้วย แจ็คปัดคำปลอบใจก่อนหน้าทิ้งไป นี่ไม่ใช่เวลาจะมาเหลาะแหละ สมมติว่าเรื่องเหล่านี้เป็นความจริง ซึ่งก็เป็นไปได้มากว่าจะเป็นเช่นนั้น อาการเจ็บแปลบที่หน้าท้องบ่งบอกว่าเหตุการณ์ระทึกที่เขาเกือบโดนชายมาดมาเฟียทั้งสามฆ่าตายกระทั่งจบลงที่ทั้งหมดถูกจัดการเสียหมดเท่าโดยซี หญิงสาวผู้มีอำนาจไฟฟ้าหาใช่เพียงความฝันไม่ก็อาการประสาทหลอนไปเอง ไม่จำเป็นต้องถลกเสื้อขึ้นดูเขาก็มั่นใจว่าข้างใต้นั่นต้องมีร่องรอยบาดแผลฉกรรจ์ประดับอยู่แน่

ในเมื่อก่อนหน้ายังเล่นเขาซะเกือบตาย ครั้งนี้ก็คงไม่ต่างกันนักหรอก เขาต้องไม่คิดว่าซีช่วยตนจากนักเลงถือปืนกลพวกนั้นเพราะความเมตตาหรืออะไรก็ตามในแง่ดี เห็นได้ชัดว่าหล่อนก็มีเป้าหมายที่ชีวิตของเขาไม่ต่างจากคนพวกนั้น เผลอ ๆ อาจเลวร้ายกว่าด้วยซ้ำ คนดี ๆ ที่ไหนจับคนมาล่ามติดเตียงแล้วยังขู่จะปล่อยแก๊สพิษใส่กันล่ะ แถมยังทำราวกับว่าเป็นเกมอีกต่างหาก

แต่การตัดข้อมือตัวเองด้วยเลื่อยทื่อ ๆ สนิมเขรอะนี่มัน...

แจ็คตัดสินใจวางเลื่อยไว้บนตู้ที่หยิบออกมานั่นแหละ ยังเร็วไปที่จะใช้มาตรการสิ้นคิดแบบนั้น เขานึกถึงหน้าจอควบคุมเฮดอัพ ดิสเพลย์โดยไม่ได้ตั้งใจระหว่างค้นหาวิธีการเอาตัวรอดอย่างสร้างสรรค์ในหัวอันมึนงง ทันทีที่ความคิดนั้นแวบเข้ามาในหัว ภาพกราฟิกแสดงค่าพลังชีวิตกับแถบอะไรสักอย่างตรงมุมบนซ้ายของสายตาก็ปรากฏขึ้นให้แจ็คเห็นในชั่วพริบตา แท่งพลังชีวิตซึ่งก่อนหน้านี้ลดจากสีเหลืองเป็นสีแดงบัดนี้เขียวสดใสชวนให้โล่งใจอย่างยิ่ง

การที่เฮดอัพ ดิสเพลย์ที่หายไปตั้งแต่รู้สึกตัวขึ้นและโผล่มาเมื่อนึกถึงมันทำให้แจ็คคิดบางอย่างออก ชายวัยสามสิบต้นในร่างหนุ่มวัยรุ่นพยายามสงบสติอารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงจากสถานการณ์ปัจจุบัน เขาจำเป็นต้องตรวจสอบบางอย่าง และ...

วินาทีที่เขาต้องการให้มันหายไป เฮดอัพ ดิสเพลย์ก็อันตรธานไปจากลานสายตาประหนึ่งว่าไม่เคยมีอยู่มาก่อน

ใช่แล้ว ดูเหมือนเจ้าปรากฎการณ์ประหลาดนี่จะสามารถควบคุมได้ด้วยความคิดนั่นเอง

เมื่อตระหนักรู้ที่มาที่ไปแล้ว แจ็คก็เรียกเฮดอัพ ดิสเพลย์กลับมา เขาเริ่มต้นที่การตรวจสอบช่องเก็บไอเทมอันว่างเปล่า ก็ไม่ได้คาดหวังกับส่วนนี้อยู่แล้ว จากนั้นก็ปิดตารางแสดงช่องเก็บไอเทม แล้วมาให้ความสนใจกับไอคอนสี่เหลี่ยมจัตุรัสเล็ก ๆ สามอันตรงมุมขวาบนของสายตาแทน

แจ็คพบว่าไอคอนเหล่านี้คือความสามารถพิเศษหรือที่เรียกว่าสกิล ตอนที่เขาต้องการรู้รายละเอียดของสกิลบนสุดซึ่งเป็นรูปกลุ่มก้อนเมฆไม่ก็หมอกควัน ฉับพลัน ไอคอนนั้นก็ขยายใหญ่ขึ้นกระเด้งมาอยู่ตรงกลางกรอบการมองเห็นในสภาพโปร่งแสง และมีข้อความอธิบายสีม่วงเข้มในกรอบสีเทาอ่อนประกบข้างใต้พร้อมกับปุ่ม [ใช้สกิล]

[หมอกอเนกประสงค์(สกิลสำหรับเรียกใช้งาน) – สร้างหมอกดำลดประสิทธิภาพการมองเห็นของเป้าหมายลง 75%]

ถัดจากสกิลหมอกอเนกประสงค์ก็เป็นสกิล [แม่นยำ] ซึ่งไอคอนเป็นรูปเป้ายิงวงกลม แล้วก็สกิล [สารพัดอาวุธ] เป็นไอคอนรูปกระทะมีด้ามจับ ที่เย็บกระดาษกับสิ่ว โดยความสามารถพิเศษสองอย่างหลังเป็นสกิลแบบติดตัว ถ้าเขาเข้าใจไม่ผิดพวกมันก็น่าจะเป็นสกิลที่ทำงานตลอดเวลาด้วยตัวเองแบบที่เขาไม่จำเป็นต้องเรียกใช้ สังเกตจากรายละเอียดของทั้งสองสกิลนี้ไม่มีปุ่ม [ใช้สกิล] พ่วงมาด้วยดังเช่นสกิลหมอกอเนกประสงค์

[แม่นยำ(สกิลติดตัว) – เพิ่มความแม่นยำให้กับการขว้าง 50%]

[สารพัดอาวุธ(สกิลติดตัว) – สามารถใช้เครื่องใช้ทั่วไปแทนอาวุธได้ แต่ความรุนแรงจะขึ้นกับชนิดและวัสดุ]

บ้าชะมัด! ใช้ไม่ได้สักอย่างเลย! แจ็คตระหนักอย่างสิ้นหวัง ขณะที่เวลา ณ ขณะนั้นเหลือ 02:10

หรือเขาจะต้องตัดแขนตัดขาตัวเองกัน

เดี๋ยวก่อนนะ แจ็คหันไปทางขวาและพบกับตู้เหล็กข้างหัวเตียงอีกตู้ พื้นที่ฝุ่นจับด้านบนมีตลับสีเงินด้านสภาพบุบบี้เต็มไปด้วยรอยขีดข่วนเหมือนผ่านการใช้งานมาอย่างสมบุกสมบันวางอยู่ ฝาปิดเสียหายทำให้ของข้างในหลุดกระเด็นออกมาบนตัวเขาโดยไม่ต้องพยายามเปิดเลย

ภายในตลับได้แก่ขวดแก้วขนาดเท่านิ้วก้อยบรรจุของเหลวใสสีเหลืองเจือจางแทบกลายเป็นสีขาว กระทั่งในห้องที่สว่างไสวด้วยแสงหลอดดวงเทียน แจ็คก็ยังเห็นว่าของเหลวนั้นเปล่งรัศมีเรืองรองออกมาอย่างชัดเจนเหมือนแท่งไฟทำนองนั้น

เขาค้นหาอีกสักพักเพื่อที่ตนจะไม่พลาดอะไรไป แต่นอกจากเลื่อยสนิมเขรอะกับขวดของเหลวเรืองแสงแล้วก็ไม่มีอะไรอีก อ้อ นอกจากไม้จิ้มฟันสิบกว่าแท่งนั่นแหละ ถึงตอนนี้แจ็คก็แน่ใจแล้วว่าตนมีตัวเลือกเพียงสองทางเท่านั้น ได้แก่การใช้เลื่อยตัดอวัยวะตัวเอง หรือไม่ก็ใช้ของเหลวน่าสงสัยนี่

แล้วมันใช้ยังไงล่ะ ให้หยดลงโซ่กุญแจมือหรือว่า...

"เหลืออีกหนึ่งนาที" เสียงซีดังจากลำโพง เขาสาบานว่ารู้สึกถึงความสะใจในน้ำเสียงหล่อนด้วยซ้ำ

แจ็คตาแทบถลน เนื่องจากเวลาที่เดิมเหลือ 01:37 พลันเปลี่ยนเป็น 01:00 ทันทีที่สิ้นเสียงหญิงสาว "เฮ้ย! ได้ยังไง!!!"

"ชักช้าน่ารำคาญ" ซีพูดต่อ

"ผมมีเวลาสามนาทีนี่นา!" แจ็คตะโกนลั่น เกือบเผลอบีบขวดแก้วเล็ก ๆ นั่นแตกคามือเลยทีเดียว

"ใครเป็นคนออกกฎกันแน่ ฉันหรือว่าแก?" หล่อนว่า

"นายต้องดื่มมันลงไป" เสียงผู้ชายดังขึ้นบ้าง

"ไม่ต้องไปช่วยมันหรอกน่า" ซีพูด

แจ็คมองขวดเรืองแสงอย่างระแวง จากนั้นก็ตัดสินใจได้เมื่อมองเลยไปยังเวลานับถอยหลัง เอาวะ ถ้ามัวรอจนหมดเวลาก็ตายอยู่ดี อย่างน้อยหากนี่ไม่ใช่ยาพิษละก็ เขาก็ยังมีโอกาสรอดอยู่

แจ็คกัดฝาดึงออก เขาไม่รอพิสูจน์กลิ่นว่ามันหอมหวนหรืออันตรายขนาดไหนรีบกระดกลงคอทันทีด้วยกลัวว่าหากชักช้ากำลังใจของตนอาจลดลงจนไม่กล้าดื่มอีก

จากนั้นบางสิ่งก็เกิดขึ้นกับร่างกายของเขา