The Fighting Spirit

"Bitaw na, Mila!"

"Hindi ako bibitaw! Kahit kailan, hinding-hindi ako bibitaw! Mahal kita! Gagawin ko ang lahat para makuha ka. Kahit mapiga ako sa kahuli-hulihang dugong mayroon ako, hindi ako titigil, hindi ako susuko, Chris. Ipaglalaban kita hanggang nakatayo ako!"

Alvie draw his gun towards us and before he could shoot Chris, I blocked the way.

And then I heard gunshots and felt the pain lingering my whole body, my whole system.

"Cut! Good take!"

Umayos ako ng tayo at pinahiran ang luhang nailabas ko sa eksenang ito. I cheered with everyone. Sinalubong ko ang direktor namin. Tinapik ko ang balikat ni Coco bago namin sabay na hinarap si Direk.

She gives us a round of applause. Just like the usual. And then everyone went back to normal. We have our breaks. Preparing fot the next scene.

It's a prank, a big fat ass prank. What I said last time was all a prank. Do you really think Sandi Hinolan will retreat just like that? Never. Not in a million years. Nililigawan pa lang naman. May iba nga r'yan na ikinasal na, natibag pa. 'Yan pa kayang nililigawan pa lang? Weak. I can't just lose him like that. Hindi sa ganoong paraan matatalo ang isang Sandi Hinolan, ang isang katulad ko. At saka, ipaglalaban ko siya hanggang sa nakatayo ako. Kahit maubos ang dugo ko, hindi ako titigil, hindi ako susuko.

I'm just gaining energy. Nagpapa-cool down sa mga nangyari at mangyayari, kung mayroon man. At saka, naging busy na rin ako. Offers in different shapes and sizes came like flash floods. The three biggest TV network in the country offered me an exclusive contract with them. Producers offered projects. Local products offered to represent their products for a commercial or an endorsements, again. Halos sumabog and utak at ang notification ni Ms. Yang dahil sa queries and offers. But in the end, I did not choose one. I don't have to. Don't get me wrong, their offers were so good, halos mapa-oo nga ako. But… my international brand commitments were enough to me for now.

Pero hindi ibig sabihin na d-in-ecline ko ang mga offers ng TV networks na iyon ay hindi na ako open for partnership with them. Tinanggap ko naman ang iba't-ibang guestings nila, production numbers sa mga musical variety shows na mayroon sila. I accepted some interviews and other appearances.

Actually ngayon, I made a cameo role in a teleserye sa dati kong network na Broadcasting Network Station. Since I'm a freelancer artist now, after nito, jump na naman ako sa kabilang station for an exclusive interview sa Tonight With Boy Abunda. Medyo kinakabahan nga ako since before pa akong naging sikat internationally, pangarap ko na talagang ma-interview ni Tito Boy, lalo na 'yong fast talk segment niya. Gusto kong ma-experience 'yon. And I'm gonna do it later! Yay! Exciting!

"It's really an honor to be with you in this episode, Ms. Sandi. It's an honor to work with you. Personal kong na-experience kung gaano ka kagaling sa ganitong larangan."

Nire-retouch ako ng glam team ko, lead by Alexa, nang lumapit si Coco. Nasa kabilang tent siya kasi ako lang mag-isa rito sa tent na pr-in-ovide sa akin and my team. Kaya nagulat ako nang bigla siyang makapasok sa loob. Hindi ba nagbabantay si Chivas at Martin?

Ngumiti ako sa kaniya. Natuwa rin sa sinabi niya.

"Ikaw din kaya. I've watched your past projects, ang galing mo. No wonder talaga na ikaw ang binansagan nilang Action King."

"Hindi naman…" pa-humble pa na sabi niya.

"Looking forward for the coming days of this project, Coco," pagtatapos ko sa usapan. Ngumiti siya sa akin at tinawag na rin siya ng entourage niya.

Patapos na rin sila sa retouching na ginagawa nila kaya si Alexa na lang ang nanatili sa side ko.

"Napanood mo ba talaga ang mga movie no'n?" pabulong niyang tanong. Parang isang chismosa na pa-simple kung makipag-chismisan sa kumare niyang nagpa-saloon sa kaniya.

I chuckled a bit. "Clip lang, not the entire movie. I hardly recognize the new artist now. Na-miss ko tuloy 'yong mga dati kong kasamahan."

Ang dami na kasing nagsulputan na mga bagong artista, 'yong iba nasasapawan na ang mga veterans talaga sa field na ito. May iba naman na nandito pa rin pero hindi na ako nag-aksaya ng oras para alamin kung sa'n na sila ngayon. Masiyado akong busy.

Natawa si Alexa sa sinagot ko. "Tange ka talaga."

Close na ako kina Nissa, Alexa, Martin, at Chivas. Si Ms. Yang na lang ngayon ang nililigawan kong mapalapit talaga sa akin ng bongga para madali na lang sa aking i-ditch ang mga commitments ko rito sa Philippines kapag naisipan kong i-pursue ulit si Siggy. Naghahanap lang talaga ako ng right timing kaya napagbibigyan ko ang ibang offers ngayon.

Nagpatuloy ang taping ko for today. It went for hours and gabi na nang matapos kami. Kaya after dinner, agad kaming dumiretso sa building ng ABS. My energy's still full. Para talaga akong kumakain ng baterya sa tuwing may projects ako, hindi talaga ako dinadalaw ng mga pagod pagod na 'yan.

Nagawa ko pang makipagkulitan kina Nissa at Alexa. Mabuti talaga at pinagbibigyan ako ng dalawang ito. We're in the same age range kaya vibes na vibes ako sa kanila. At kahit anong edad naman, nakakasundo ko agad. I've learned loving them because of the fans. All age ranges kasi ay may fans talaga ako and it's so overwhelming.

Nang makarating sa studio kung saan magti-take ang isang live episode ng show, agad kaming in-accommodate ng mga staff ng show. Inayusan ako at nag-prepare.

My stylist let me wear a red halter dress with plunging neckline, together with a knee high boots that matched with the color of the dress. My hair was comb backwards with a wet impression. It's still pastel and in bob cut style, one thing Sandi PH was known for.

My glam team were finishing some touches on me when the host of this late night talk show entered my dressing room. Nakita ko siya through his reflection sa mirror. Nag-give way din naman 'yong isang make-up artist para kay Tito Boy. Tumayo ako at sinalubong siya with a quick hug and beso. He is happy to see me. We small talk for awhile. He asked me if I've seen the set of questions that will be ask during the interview. Umiling ako kasi hindi naman talaga.

"Hay naku talaga 'tong team ko. Masiyado yatang na-starstruck sa 'yo't nakalimutan ang dapat gawin," natatawang sabi niya pa habang inuutusan ang ibang staff niya yata na kunin ang papel kung saan naglalaman ang set of questions. He chitchatted again. Tumatango lang ako kahit na hindi ako masiyadong makasabay sa mga sinasabi niya. But he's nice. Tito Boy is so nice! And it's so overwhelming to meet him in person. At ipinaalam ko 'yon sa kaniya.

Maya-maya lang din ay dumating na 'yong pinakuha niya. Inabot niya sa akin ang isang a4 sized bond paper. Binasa ko ang laman no'n.

Para sa akin, wala na akong pakialam sa mga questions. Mas better pa nga kung bibiglain mo ako sa mga questions kaysa sa ganitong ipapabasa mo pa sa akin 'yon before sumalang sa live segment or whatever. Trust me, mas sanay ako sa biglaan since mas malala ang mga talk show host ng ibang bansa. At mas sanay ako sa kanila.

Wala namang problema sa mga questions niya, it's exciting pa nga. Except lang sa isa.

"Um, Tito Boy… is it possible if I can cross out one question?"

"Oh? Yes! Of course. What is it, Sandi? Feel free."

Hindi ako nagdalawang isip na ituro ang kaisa-isang question na ayaw kong i-tackle. Hindi sa ayaw kong pag-usapan pero kahit ganito ako, nirirespeto ko pa rin naman ang privacy ng isang tao. Kahit kilala siya katulad ko, kailangan niya pa rin ng pribadong buhay. Ako lang dapat ang gagambala sa kaniya. The presence of other people is much less of my concern. Ayokong mas dumugin siya't pag-usapan kaming dalawa.

"I still respect his private life and he don't need to be drag with this, Tito Boy. I hope you understand."

"Of course, hija! I know, I know. I've met that man before and he's kind of a quite person. Pasensiya ka na sa mga tanong, magaling lang talaga ang research team ko't nalaman pa nila ang tungkol doon. But… is it really-"

"You guess, Tito Boy."

"Mm-Hmm, you're mind gaming me. I like that! I like you, Sandi PH!"

The atmosphere went back to normal, like nothing happened at all. In less than five minutes, nandito na kami sa mismong studio at in any minute ay sisimulan na ang live segment ng late night talk show.

I've been to many interviews… name it. Hindi na dapat akong kinakabahan ngayon. Pero hindi ko napigilan. May isa kasing question do'n si Tito Boy at 'yon ang pinaghahandaan ko ngayon. Siguro for the first time, sasabihin ko lahat ang gusto kong sabihin sa kaniya since it happened. And I hope he'll be watching it live or kahit marinig niya man lang ang sasabihin ko mamaya.

My team wished me luck before I finally face the camera with my well-known cutesy smile.

I enjoyed the talk. I had so much fun. It feels like a normal conversation with me and Mama Hector, minus the foul languages, of course. I experienced the fast talk that I've been wanting to experience. I shared some experiences from the international films and production. My relationships with the famous personalities I've been with. I even got the time to share to everyone where I all started. Of how Dulaang UP helped me pave the way to where I am now. And I am forever grateful for the alma mater that I never had.

And then reach the part where we need to talk about Mikan. Tinanong lang niya ako ng diretsahan kung okay ba kaming dalawa ni Mikan ngayon. Diretsahan ko rin siyang sinagot.

"Hindi po. We didn't talk again after what happened. Pero I do hope so na sa pag-uwi kong ito, mabigyan ako ng pagkakataon na makausap siya. After all, he's my bestfriend."

I can feel my eye's stinging. Nararamdaman ko na rin ang nagbabadyang luha sa mga mata ko. Hanggang ngayon pa rin talaga, nasasayangan ako sa nasira naming friendship ni Mikan.

"Kung saka-sakaling nanonood siya ngayon. Anong gusto mong sabihin sa kaniya?"

Heto na. Ang part na kanina ko pang iniisip.

I clear my throat, sit up straight, and look directly to the camera.

"Mik-mik. Mikan… I'm sorry. For what had happen to us. Nandito lang ako, handang maging kaibigan mo when the right time comes. That's for always."

Tito Boy and all of the staffs gave me a round of applause. Mabuti na lang at nakaiwas na ako sa camera bago pa ako tuluyang naluha sa harap nito.

And that ended the show.

Nagpapasalamat ako sa show na ito, kasi kahit papaano, gumaan-gaan ang pasanin ko tungkol kay Mikan.

Then back to regular programming.

"Bakit hindi n'yo napag-usapan si Siggy Lizares kanina? Sa lahat ng naging ex mo, siya lang yata 'yong hindi na-mention kanina."

Itong si Nissa, puwede kong i-recommend sa mga news casting platforms. Puwede nang gawing reporter sa dami ng tanong.

"Kailangan ba talaga siyang pag-usapan?"

"Wow! Galing talaga sa 'yo ang ganiyang klaseng tanong, ha?" natatawang komento niya. Umiling na lang ako't inabala ang sarili sa sigarilyo.

"Have you check on his schedule for this month?"

"Sabi ko na magtatanong ka, e. Oo naman, siyempre. Pero isa lang ang schedule niya this month. Uuwi siya ng probinsiya at may gig siya during the annual fiesta of your hometown."

Napalingon ako sa kaniya, she's busy with her iPad, mukhang doon galing ang binabasa niyang schedule nang sinasabi ko.

"Uuwi siya? What about his movie? Ano nga'ng title no'n? Sa Puting Bato? Hindi pa ba nag-s-start ang production no'n or tapos na sila?"

"Base sa resources ko, na-stop daw muna ang production. On hold. Hindi ko nga lang alam ang rason kung bakit."

I nodded and puff on my cigarette. "What about that gig? Kailan 'yon exactly?" Kasi nakalimutan ko na kung kailan ang annual fiesta ng city namin. Sa tagal kong hindi nakauwi at hindi pamamalagi roon, nakalimutan ko na ang iilang importanteng bahagi ng city namin.

"Sa katapusan. May thirty."

I puff again and when I slowly heave the smoke, a brilliant idea came into me. "Clear my schedule for that week. Uuwi ako at ito-tour ko kayo sa hometown ko."

"P-Pero-"

"Kaya mo 'yan, Nissa. Ikaw pa."

Tuluyan kong itinapon ang natitirang filter ng sigarilyo sa ashtray saka tumalikod sa kaniya. Sakto ring kakapasok lang ni Ms. Yang kaya sinalubong ko na ang pagdating niya.

"You did well. I like your performance in that interview. And congratulations because it's the number one trending topic for the whole night. And, again, Mikan answered your message to him through a video. Wanna see it?"

"Sure. I'd love to."

Pinanood sa akin ang small clip na p-in-ost ni Mikan sa IG story niya.

"You have nothing to say sorry for, buhangin. It's not your fault. And yep, I'm fine now and I do hope I'll see you soon." He ended the small message with a salute.

Mas lalong gumaan ang nararamdaman ko dahil sa mensahe niyang iyon. So, napanood niya talaga. Or inabangan talaga? 'Yong isa kaya? Nanood kaya siya? I want to know. I really want to know his point of view with that interview.

"Send him a message, Nis, sabihin mo uwi kami sa fiesta."

"Gusto mong umuwi sa hometown mo?" tanong ni Ms. Yang. Hesitant pa rin si Nissa na mag-agree sa gusto kong gawin na pag-uwi sa amin.

"Yep. Is that possible, Ms. Yang?"

"I can arrange that. Yes, you can. Matutuwa ang parents mo. Mabuti at in-inform mo ako ng early. I can arrange a peaceful vacation for you."

Naging busy ulit ako kinabukasan. First week pa lang ng May pero jampacked pa rin ako ng iba't-ibang klaseng guestings. May mga coming tapings pa sana ako pero dahil sa wish kong umuwi muna sa hometown ko, on-hold ulit ang mga 'yon.

Dahil sa kagustuhan ni Ms. Yang na maging secured ang pag-uwi ko, hindi niya napigilang sabihin sa LGU ng city namin ang tungkol dito. Kaya no'ng pag-uwi na pag-uwi ko, kakatungtong ko pa lang sa airport no'n, agad na akong sinabihan ni Ms. Yang na I am invited to be one of the judges sa pageant ng fiesta which will happen on May thirty.

Hindi na ako nakaayaw, basta i-assure lang nila na magiging payapa ang lahat at magkakaroon ako ng time na makapag-enjoy sa fiesta'ng ito. Kahit ngayon lang.

At gusto ko rin siyang mapanood ng live. And Thelaine's presence can never stop me from admiring him. Si Thelaine Ponsica ka lang, ako yata si Sandi Hinolan.

At dahil hometown ko ito and it's the place where my family lives, kailangan kong umuwi ng bahay at harapin na naman sila.

My family welcomed us, me and my team. I reunited with my siblings again. Hoover is now a teenager and I can't believe he grew that fast! Hannah's, well, mas maganda pa yata sa akin. She's in Med School now, taking veterinary or something like that. And Dahlia, she's here and she just finished her Med School and I am so proud of her! As always!

Naging casual naman ang bati ko kay Mommy and Daddy. Mommy's obviously avoiding me. Baka may connection sa huli naming napag-usapan a few months ago. Wala rin ako sa huwisyo para komprontahin ulit sila. Nandito ako para magbakasyon, hindi para sirain ang utak ko sa pag-overthinking.

My relatives aren't interested with my coming kaya hindi na ako nagtaka kung bakit wala sila ngayon dito. Maliban na lang sa pinsan naming si Kuya Hugo. He's a grown-ass man and I've never seen him for years. Sa lahat ng pinsan na mayroon kami, siya lang ang nakakausap ko ng matino. Mabuti na lang talaga at nagpakita siya ngayon sa pag-uwi ko.

"Akala ko nakalimutan mo na ako," he said.

"Kuya Hugo 'yan, e. Imposibleng makalimutan ng pinsan niyang maganda."

"You really hadn't change at all."

May twenty-five pa lang ngayon. I intend to stay for a week. Ano bang puwedeng gawin?

We had lunch with my family after no'ng pagsalubong sa amin. Ang madalas lang na mag-usap sa hapag ay si Ms. Yang at si Mommy. I stayed silent. Wala rin naman akong sasabihin.

"You wanna tour around?" After lunch, ay nagawa akong i-corner ni Dahlia.

"Yes, please!" nagmamakaawang sagot ko sa kaniya. I'm sick with seeing my parents around the area. Kailangan ko munang huminga pansamantala.

"Arat."

We didn't mind asking permission to anyone of them. Ang tanging nasabihan ko lang ay ang dalawang body guards na hanggang ngayon ay isinama namin dito. Martin and Chivas. Sinabihan ko lang na alis lang kami pansamantala. Pakisabi na lang sa kanila.

Dahlia drove the car. Sabi niya sa akin na kaniya raw ito, bigay ni Daddy. She really is a daddy's girl. Mabuti pa siya.

Always naman kaming nag-uusap ni Dahlia kaya halos lahat ng kailangang malaman ko sa kaniya ay alam ko na. Kaya nag-usap na lang kami ng mga chika niya tungkol sa family namin or sa status ng incoming board exam niya. Or sa mga na-miss kong chismis.

Hanggang sa dalhin niya ako sa mountaineous side ng city. It was a thirty-minute drive from our home. Tumigil ang kotse niya sa isang bakanteng lote. She nodded at me, giving me an impression that I think I know what's going on. Nakita ko na ito sa picture pero nakakamangha pa ring makita ito sa personal.

Sabay kaming bumaba ng kotse. Agad kong s-in-urvey, gamit ang tingin, ang area.

"Ito na ba 'yon?"

"Yep. Ang ganda 'no? Ang galing ko talagang mamili ng lupa."

Maganda nga. And by the looks of it, I can already imagine a peaceful life.

"Kailan mo gustong simulan ang pagpapatayo ng bahay?"

"I want it ASAP. This is perfect, Daling! Just like what I really want!"

Last year, I gave Dahlia a task. Alam kong busy siya sa Med School, at hindi ko na sana ibibigay sa kaniya ang task na iyon, pero nang marinig niya ang tungkol do'n, in-insist niya tuloy na kaya niyang gawin because of connections. Oo nga pala, Miss Congeniality nga pala ang kapatid kong ito.

Pinahanap ko siya ng lupa sa hometown namin. 'Yong ideal para sa isang province and peaceful life. 'Yong masasabi mo talagang rest house. Where you can feel that resting is mandatory.

And there it is… wala pa naman ang bahay pero ang makita ang mismong lupang katitirikan ng future house ko, malaking achievement na para sa akin. At sa tingin ko, ito ang pinakagusto kong property na magkakaroon ako. This is what I want for my end game.

"Okay, i-inform ko agad Engineer at ang Architect. Approve na naman sa 'yo ang designs, 'di ba?"

Tumango ako at hinayaang i-update ako ni Daling sa mga gagawin sa lupang ito. Inangkla ko ang kamay ko sa braso niya at sabay naming nilibot ang kabuuan ng lupa.

Nakauwi na rin ako sa wakas…

~