Chapter 3

Niyaya ko si Ralph na iuwi nya ako dahil lasing na lasing ako at sa tingin ko hi di ko na kaya mag drive

"Ralph please drive me home" sabi ko skanya,

"yeah sure" sabi nya, sabay kaming lumabas ng club pero pansin ko ang pagkabalisa nya, "what's wrong? tanong ko sakaniya, " si elisse kasi may sakit daw"

huminga ako ng lalim, kahit kailan talaga lagi nalang may hadlang tuwing nakakasama ko siya, "its fine with me kaya ko pa naman magdrive, sige puntahan mo na siya" i told him kahit na ang totoo ay kahit maglakad hindi ko na kaya, "you sure?"

"yes, kaya ko pa naman, parang di ko mo naman ako kilala? , i fake laughed. iniwan ako ni Ralph sa tapat ng club at nagsibagsakan na ang luha ko, ewan ko ba diko alam kung sobrang nasaktan ako sa pangiiwan nya sakin oh dala lang din ng kalasingan kaya masakit ang impact sakin, paalis na ako papunta sa sadakyan ko ng may bigalang humigit sa kamay ko it was Enzo.

" hey, are you crying?' tanong nya, pinunasan ko agad ang pisngi ko para hindi nya mahalata ang pagiyak ko,

"yeah, Enzo please drive me home di ko na kasi kaya mag drive" i told him, dahil sa tingin ko mas diko kakayin ang magdrive dahil sa nararamdaman ko,

"oo naman, kung bakit kasi pinagpipilitan mo pa ang sarili mo sakanya" bulong nya na hindi ko naman gaano narinig kaya hindi nalang ako nagtanong,

habang nasa byahe kami Enzo asked me

"stacey, bakit sya?"

"huh? anong sinsabi mo enzo?"

"alam ko naman na simula palang sya na mahal mo, kaya nga ni manligaw hindi moko pinayagan, alam mo naman diba na may mahal siyang iba, bakit ba nagpapaka tanga ka sakanya?"na shock ako sa mga salitang binitiwan nya, all this time akala ko si Maureen lang may alam,

"Enzo, simula bata palang kami alam ko sa sarili ko na mahal ko na, ang hirap eh, na kahit nasasaktan na ako siya at siya parin ang gusto ko siya parin ang mahal ko at gusto ko araw araw sya parin ang nakikita ko kahit paulit ulit nya akong saktan hindi nababawasan ang pagmamahal ko sakanya," diko alam kung saan ako kumuha ng lakas ng loob para mapaamin nya ako.

" buksan mo kasi yang puso mo, subukan mong tumingin sa paligid mo may mga ibang nagmamahal pa sayo, hindi mo siya makakalimutan kung sa kanya lang iikot ang mundo mo"

" hindi eh, hindi mo naiintindihan. Gusto ko pa din subukan Enzo, gusto ko pa din umamin sakanya kung gaano ko sya kamahal at kung gaano ko sya lalong minamahal araw araw" nakita ko ang lungkot sa mga mata niya, kaso wala eh, ayoko siyang bgyan ng pagasa dahil alam ko sa una palang talo na sya sa puso ko.

" haaay, sige ikaw ang bahala, pero sa oras na saktan kapa nya kahit ayaw mo kukunin kita skanya" nginitian nya ako, pero kita ko sa mga mata nya ang lungkot.

Mabait naman si Enzo, guwapo at mayaman, kung pwede nga lang na sya nalang ang mahalin ko matagal ko ng ginwa kaso ang hirap, ang hirap turuan ng puso ko.

Pagkahiga ko sa kama, hindi ko namanlayan na umiiyak nanaman ako, Naisip ko kailangan ko ng sabihin skanya ang totoo, kailangan ko ng sabihin sakanya ang totoong nararamdaman ko, sa sobrang lungkot at iyak ko diko namanlayan na nakatulog na pala ako.