Kabanata 4

Kabanata 4

Like

I gasped for breath when I felt Nate's tongue on my abdomen trailing a blazing road down to my navel. Muntik kong maikuyom ang kamao habang mahigpit na nakakapit sa balikat niya noong biglang makiliti dahil doon pero napigilan ko agad dahil medyo nanghihina at nanginginig na rin ang aking tuhod.

Nate looked at me when he probably noticed my reaction to what he did. Naramdaman ko ang mainit niyang dila na muling tumuloy gumapang pababa mula sa tiyan at ko hanggang sa sensitibong parte ng katawan ko, tila hindi nakuntento sa nakuhang reaksyon sa akin noong una at mas lalong ginagalingan ngayon.

Bahagya akong nadismaya noong muling umakyat ang tongue niya sa pelvic region ko. Naglaro iyon doon paikot sa hindi ko maintindihang mosyon bago tuluyang bumagsak ulit sa parteng iyon kung saan angkop na angkop ang mukha niya.

Napaungol ako.

"Ah, fuck!" I mumbled.

He licked it off and then put it on his mouth while leering at me. Ngumisi ako at unti unting umulos para masubo niya ng maayos at buo. I pressed my lips together to prevent a supposed loud moan from escaping from it as I felt his warm, quivering maw capture my thick tool completely.

Sinubukan niyang isagad ito sa lalamunan na mas ikinabaliw ko. Nagsimula kong habulin ang hininga, sinisikap hulaan kung kailan tuluyang mamumuo ang nagsasamang pakiramdam sa loob ko para maabisuhan siyang lumayo kung sakali. Kahit meyo malabong matantiya ko iyon ngayon dahil sa dami ng ginagawa niya.

"Goddamn it, I-I'm close. Keep doing that-"

He must have probably thought I was gonna come right away, for some reason, so he tried to stop mid-way. But then I anticipated it so I quickly grabbed his nape, telling him that I was, in fact, not going to come yet.

I pushed his head towards me to keep my knob inside his warm mouth, which inadvertently made him choke soon after. I immediately felt bad for him but somehow got more turned on with the idea of me choking him just a little.

Napaungol ulit ako noong maramdaman iyon na umuusbong mula sa pinakailalim. Nilayo ko agad ang sarili sa kanya kahit medyo nahirapan noong una. Siguro nadala kanina noong akalaing lalabasan na ako kahit hindi pa naman.

"Ah…" I heaved as it exploded right when I took it out.

Nakangisi siyang tumayo at pumantay sa vision ko habang yumuko naman ako ng kaunti para hatakin pataas ang shorts ko na nakababa kanina hanggang tuhod. Hinihingal pa ako noong bumaling sa kanya.

His chin was awash with saliva and some cum that probably reached him still. Pinunasan niya ito gamit ang palad.

"Are you good now?" Nanunuya niyang tanong.

"Well enough." I told him. "Are you sure you wanna have lunch here?"

"Oo, bakit hindi?"

"Um, nothing."

Umayos ako ng tayo mula sa pagkakahilig sa wall ng bahay kanina at tumingin sa daan papuntang poolside.

Nasa tagong bahagi kami ng patio, kung saan medyo malago ang ilang puno na naroon at hindi gaanong mainit. Kung lalabas ng bahay ang sinuman na nasa loob ay kailangan niya munang daanan ang pool pati patio bago kami tuluyang makita sa tabi.

Lumakad ako papunta sa poolside. Sumunod naman agad siya, tahimik at tila may iniisip.

I don't want to ruin the vibe around the patio so hindi ako nagsalita ng ilang sandali kahit gusto kong banggitin at ihabol na syempre hindi naman siya kumakain madalas dito, lalo kapag breakfast o minsan dinner kaya naisip kong tanungin kung sigurado ba talaga siya!

Pero hindi ko sinabi.

Magmumukha lang akong interesado at patay na patay sa kanya na ultimo ang bagay na iyon ay napansin pa!

"It's nice to know that you and Andre have become friends. Malapit na kasi akong makumbinsi ng sarili kong isip na sa babae lang itong apo ko nakikipagkaibigan dahil mas may benepisiyo iyon sa kanya kalaunan." Lolo said at the table during lunch.

Sa mga nagdaang araw, madalas na nasa labas siya kapag ganitong oras at pabalik pa lang mula sa paborito nitong golf course sa Nagbayan Heights, kaya medyo nagulat ako noong makita siyang kumakain sa hapag kanina. Ngunit dahil nakita na kami at mukhang naghihintay pa nga yata sa amin, wala kaming choice kundi daluhan siya.

Natawa si Nate saka sumulyap sa akin, pinigilan ko namang pagtaasan siya ng isang kilay dahil nasa harap lang namin si Lolo.

"Wala naman ako masyadong kaibigan dito, Lolo. Kung mayroon man, baka medyo limot na ako dahil tuwing bakasyon lang nakakabisita rito."

Totoo iyon sapagkat sa ilang beses na nagpabalik balik dito mula noong nine years old, kaunti lang talaga ang mga naging kaibigan ko. Ang ilan pa sa mga iyon ay hindi ko na nakita noong mga sumunod na taon. Si Eloise lang talaga at Remi pati ang ilan sa mga barkada ni Kuya ang talagang masasabi kong kilala ko at umabot ng higit sa isang bakasyon kong kaibigan.

"Paniguradong sa Maynila mayroon." Si Lolo ulit na hindi na yata matatahimik. "Nga pala, nasaan ang Kuya mo? Hindi ba siya sasabay sa atin magtanghalian?"

"I don't know, he went out earlier after breakfast. Hindi ko na nakita pagkatapos noon."

"Baka pabalik pa lang."

Nakasimangot akong tumingin kay Nate noong maramdaman ang paa niya sa ilalim ng mesa. Alam kong sa kanya iyon dahil noong nagtama ang mga binti namin ay malinaw na mabalahibo iyon, idagdag pa na patay-malisiya siyang nag-iwas ng mga mata noong mahuli ko siyang nakatingin sa akin.

I bit my lower lip when I felt his toes tracing my right lower leg. It immediately blazed my upper thigh. Paulit ulit niyang ginawa iyon hanggang sa siguro'y mapagod habang pinapakinggan namin ang kuwento ni Lolo.

"Sa susunod, kung interesado ka talaga ay ipaalala mo sa akin bago mismo ako tumulak papuntang Nagbayan kapag umaga, hijo, para hindi ko makalimutan at maisama na agad kita. Try to convince Andre too, para sabay kayong matuto." Lolo suggested as he stood on the table, katatapos lang magtanghalian.

"Sure, sir, aasahan ko iyan. I'm really interested to learn golf, for sure ganoon din si Andre." Si Nate na natuto yatang sakyan agad ang trip ni Lolo at sumasabay pa sa mga gusto nitong gawin.

Hindi ko maalala kung paano kami nakapuslit ng alis sa hapag sa dami ng sinasabi ni Lolo at dagdag na mga katanungan. Basta ang sumunod na markadong nangyari sa araw na iyon, kung kailan tirik ang araw, ay noong nasa loob na kami ng kwarto ni Nate. We're kissing each other's lips softly while slightly keeping our heads tilted side by side as we leaned forward.

It grew like a fatalistic summer addiction. His golden touch has lit the fuse of my insatiable desire like it was an incandescent bulb, finally glowing in the dark after being heated with electricity. And my cold skin, it never ceases to yearn for his perfect touch almost every minute of our stolen time. Like that's the only thing that would make it feel warm again.

Naging ganoon ang ayos namin ng ilan pang araw bago medyo humupa noong dumalas si Lolo at si Kuya sa bahay.

"You even called me bro when you were real drunk that night." Natatawang sabi ni Nate makaraan ang ilang sandali niyang humilig patagilid matapos bumagsak sa kama, sa right side ko, at tinitigan ako diretso sa mga mata.

"I did?"

"Hmm. Saka ko lang naisip noong maihatid kita sa kwarto mo na hindi mo ako tinatawag ng ganoon before, noong gabi lang na iyon, kaya natawa ako habang bumabalik sa room ko."

We both laughed. Natatandaan ko naman iyon pero hindi lang din makapaniwala. Sigurado akong grabe ang tawa niya noong mga sandaling iyon matapos akong maikulong sa room ko!

Sabay kaming natahimik at kumalma mula sa paghalakhak, nakapako pa rin ang mga mata sa isa't isa.

"This doesn't feel real…" Mahina kong sabi kalaunan.

Nate smiled.

Gumala ang paningin niya sa noo ko, mga kilay, pati buhok bago muling bumalik sa mga mata ko. I just kinda wish I could travel inside his mind, run through that hedge maze without getting lost, and stay right there until forever.

Minsan naisip ko kung pareho o nahahawig ba kami ng pakiramdam sa isa't isa. At kung sakali ngang oo, kailan kaya siya nag umpisang makaramdam ng ganoon sa tuwing makikita ako?

Suminghap ako.

"I don't think so… You look so real to me."

I looked at his lips as he said that. Kinagat ko ang pang ibabang labi upang pigilan ang nagbabadyang malawak na ngiti. Mabilis akong lumapit sa kanya para siilin siya ng halik at yakapin noong matantong hindi ko iyon kayang itago.

Walang ibang naging laman ang isipan ko buong linggo kundi si Nate lang at kung paano pababagalin ang oras na hindi ko namamalayang mabilis na tumatakbo. Aminado akong pinasigla ng dumadalas na pagpuslit ko sa kwarto niya tuwing umaga pati hatinggabi ang pakiramdam ko.

Dumagdag pa ang munting usapan namin kapag nagkakasama o nagkikita na noo'y parang hindi gaanong nangyayari dahil bukod sa suplado siya, medyo hirap din akong panghawakan ang sarili at hindi ma intimidate sa kanya kapag nakakaharap.

Halos dumodoble ang tahip ng dibdib ko sa ilang palitan namin ng sulyap sa patio at sa hapag tuwing tanghalian o maski hapunan. Hindi naman maiwasang lumipad ang isip tungkol sa iba't ibang bagay tuwing nag-iisa na ako sa kwarto.

Kapag ipinipilig ang mga iyon ay mas lalo lang umiingay ang isipan ko na medyo nakakaapekto sa oras ng pagtulog.

Kumbinsido akong hindi alam ng mga tao sa bahay ang nangyayari dahil bukod sa maingat kami, medyo marami rin ang iniisip ni Kuya at mukhang distracted talaga the past days, marahil dulot pa rin noong iskandalo ni Brie sa bahay ng mga Muñoz noong nakaraang linggo o baka may iba pa.

I also tried talking to Eloise through online chats, but she seemed busy and barely responded. I thought she's still avoiding me after what happened.

Huwebes noong magdesisyon akong puntahan si Eloise sa kanila. Naipangako ko rin kasi noong unang mga araw na dumating dito na dadaan ako sa bahay nila para silipin ang pinagmamalaki niyang discography ng ama pero hindi ko na nagawa dahil nakalimutan.

Naisip ko na ito ang right time para gawin iyon lalo sadya ko ring makausap siya. Noong pumasok sa gate nila ay agad ko siyang natanaw sa teresa, nakaupo sa steel chair at medyo nakayuko sa mesa na gawa rin sa steel.

"Ely!" Tawag ko dahil mukhang hindi niya ako napansin.

Tumuloy ako sa tanggapan ng bahay nila matapos makitang tumayo siya mula sa silya at kasalukuyan ng pababa sa kwarto niya. Nakangiti ko siyang sinalubong sa pintuan.

"How are you?"

"Andre, hindi ko alam na pupunta ka."

"Oo kasi hindi mo rin ako sinusubukang i-seen." Agap ko, naunang pumasok sa bahay nila.

"I'm sorry, masama lang ang pakiramdam ko. You want a drink?"

Nakasunod siya sa akin habang lumalakad, abala naman akong hanapin ang music room dahil halos magkakapareho ang nakikita kong pinto. Bumaling ako sa kanya.

"Nasaan ang music room ni tito Norman na sinasabi mo?"

Her left brow furowed, a bit confused. Sa huli ay isinenyas niya ang pinto sa kaliwa kaya tumuloy ako agad doon. Ramdam kong sumunod ulit siya, tahimik na pinagmasdan kung paano ko buksan ang silid at namamanghang pumasok sa loob.

May iilang instruments doon katulad ng electric guitar at banjo na nakasabit sa wall, keyboard piano, at pianoforte na ikinahulog ng panga ko. Bihira ang ganoong klase ng piano at kadalasang mahal na ang presyo kung sa kasalukuyan bibilhin kaya nasisiguro kong matagal na iyon sa kanila.

Lumakad ako papunta sa vinyl shelf na naka wall-mounted sa left corner ng kwarto at isa isang pinagala ang paningin sa mga records na naroon. Katabi noon ang turntable na mas moderno ang itsura, medyo maliit sa mga nakita ko online, at mukhang mamahalin din.

"Ang ganda rito, Eloise!"

Hinipo ko ang mga vinyls na nasa pinakataas na division. Naroon ang ilan sa mga records ng mga tanyag na artists at musicians noong early 80s to 90s, hindi ko masyadong alam ang iba pero nasisiguro ko iyon.

"Gustong itabi ni Mama ang mga narito at ibenta ang mga instruments pero hinarang ni Kuya Archie at nakumbinsing huwag pakialamanan kahit, you know, wala na si Papa."

Tahimik akong tumango dahil naiintindihan iyon at medyo nagpasalamat sa desisyon ng pamilya nila. Siguradong magsisisi sila kung hindi!

"Um, Andre, about doon sa nangyari between Brie and Alaric…"

"It's not your fault. Wala ka naman halos ginawa kundi itago lang ang totoong intention ni Brie noong nakikipag hang out pa siya kay Kuya." I assured her.

Nasisiguro kong iyon nga ang bumabagabag sa isip niya mula noong mangyari ang iskandalo kaya pinangunahan ko na.

"And besides, hindi naman ganoon kalala ang ginawa ni Brie, bukod syempre sa panggugulo sa party ni Remi at pakikipag away, at for sure magkakaayos din sila ni Kuya."

"I doubt so. You see, I tried to tell you that night, kaso huli na. But I swear I wasn't planning to keep it from you or Alaric for a long time, talagang humahanap lang ako ng tiyempo…" Humina ang boses niya sa mga huling salita pero hindi iyon ang pumukaw sa pansin ko.

Pero nagpatuloy pa rin ako sa pagtingin sa mga vinyls sa shelf, hinahayaan siyang magkuwento.

"I'm still upset with Brie though, at hindi iyon dahil lang sa pag iiskandalo niya sa birthday ni Remi. Akala ko kasi kaya gusto niyang hingin ang tulong ko ay para ma strengthen ang bond nila Alaric nagkamali ako. Truth is, she's actually just using me to emphasize her point!" Si Eloise kalaunan.

I turned to her when I heard that. Mukhang bago ang detalyeng iyon kaya gusto kong malaman.

"What do you mean?"

"Para kumbinsihin si Mama na hindi lang siya ang may ayaw sa pangingialam nito sa magiging buhay namin kundi pati ako! Na kaya raw madalas kami sa inyo noong magsimula ang bakasyon hanggang last week ay gusto ko ring sumaya dahil may gusto ako sa 'yo!" Halata nga ang galit sa boses niya.

"Huh? Why would she say that?"

"To make us upset! Tsaka para na rin hindi ituloy ni Mama ang plano na ipakasal siya sa kung kanino. I say that's kinda worth it dahil nagbago nga ang isip ni Mama lalo noong marinig sa mga kumare niya ang nangyari sa bahay ng mga Muñoz at ang dahilan noon."

"I'm sorry to hear that. Mukhang seryoso nga si Brie sa gusto niyang mangyari pero hindi reasonable iyon para samantalahin ang tulong mo. Pero bakit nga pala sumang-ayon ka?" Tanong ko noong ma realize iyon. "I mean, pwede ka naman sigurong tumanggi noong kinausap ka ng ate mo, hindi ba?"

Natahimik siya ng ilang segundo, napaisip din yata. She opened her mouth but struggled for words. Naghintay ako.

"Um, she kinda blackmailed me."

Kumunot ang noo ko.

"What? Anong ibig mong sabihin, Eloise?"

"You see, I liked Alaric, pero dati lang. I swear, Andre! Hindi ko alam kung obvious ba iyon sa kilos ko na na-sense ni Brie na may gusto ako sa Kuya mo noon kaya binanggit niya iyon noong makitang nag-aalangan ako when she was asking my help."

"May gusto ka kay Kuya Alaric? Since when?"

"Dati nga lang!"

"And all this time, Kuya thought you liked me! Bakit hindi mo sinabi sa akin?"

"H-hindi ito ang point, Andre, tsaka dati lang talaga iyon. At masyado akong bata para kay Alaric na sa palagay ko, nagustuhan ko siya dahil naaalala ko si Kuya Archie at alam mo naman, bihira ko lang iyon makita at mas close ko siya kaysa kay Brie."

"B-Because I was ashamed! Tsaka hindi ito ang point, Andre, at dati lang talaga iyon. Naisip ko rin na hindi naman tatagal ang feelings ko dahil masyado akong bata para kay Alaric at sa palagay ko, naghahanap lang ako ng mas nakakatanda in the absence of Kuya Archie…Wala ng iba."

I nodded at my friend, giving her the benefit of the doubt. Kalaunan ay lumabas kami ng music room habang nag uusap pa rin.

Naikuwento ko sa kanya na katulad niya ay upset din si Kuya sa nangyari noong minsan kaming nag-usap habang kinumpirma naman ni Eloise na si Ali nga ang kaaway ni Brie noong gabi na iyon at nagpang abot pa sila at nagkasakitan bago naawat ni Kuya at Ares.

"Uuwi na pala ako ng Manila by the end of the month. Bale halos two weeks na lang ako rito at babalik ulit para sa pasukan." I announced.

Palabas na kami ng bahay at nilalakad lang niya ako pahatid hanggang sa gate. Bumaling ako sa kanya noong naroon na para yumakap.

"I missed you. Kailan ka ulit bibisita sa bahay?"

"Hindi ko alam, malayo kung lalakarin ko iyon mula rito. Tsaka I doubt kung gugustuhin akong makita ni Alaric doon pagkatapos ng nangyari."

"Sabagay. Pero wala naman na iyon, for sure mga ilang araw makakalimutan na ni Kuya ang tungkol doon. Nga pala, ikumusta mo na lang ako kay tita Kristen kapag dumating siya, sayang hindi kami mag aabot."

Tumango siya at kumaway pa sa akin habang palabas ako ng gate. Ngumiti ako at kumaway rin. Kinuha ko ang bisikleta na ginamit kanina para makapunta rito, pinanood naman ako ni Eloise hanggang sa makasakay roon at tumulak paalis.

Habang nasa daan ay naisip ko ang ilan sa mga napag usapan namin ng kaibigan. Masyadong marami iyon kaya naabala rin ako at medyo nalibang habang binabaybay ang tahimik na kalsada pauwi.

Noong makarating sa bahay ay tinabi ko kaagad ang bike sa gilid ng front yard kung saan iyon nakalagay kanina bago pumanhik sa loob. Natigilan ako noong makita si Kuya sa sala, mag-isa habang nakasalampak sa sahig at nakatitig sa umiilaw na phone screen ng phone niya na nakapatong naman sa mesa kung saan mayroong dalawang empty bottle ng beer.

Sa itura ay masasabi kong medyo lango na ito sa alak. Napansin niya ako kaya umayos siya ng upo at tinanguan ako.

"Andre, you want some?"

Itinaas niya ang bote na hawak na kung tama ay pangatlo niya na. Napailing ako bago lumapit sa kanya at umupo rin sa tabi.

"Akin ito, kumuha ka sa ref ng iyo." He murmured. I smelled his foul breath as he rest his head on the left arm of the sofa. Pumikit siya habang nakahilig ang ulo roon. "Do you think I fucking deserve this?"

"What exactly?" Tanong ko.

"This…"

Tahimik ko siyang tinitigan ng ilang segundo bago ibalik ang mga mata sa harap kung saan ang fireplace na walang lit. Hindi ko alam particularly kung ano ang tinutukoy ni Kuya pero mabilis kong ipinagpalagay na hindi siya okay at iyon marahil ang gusto niyang sabihin.

"No. But it'll pass."

Suminghap siya habang nakapikit pa rin. Ano ba ang nangyari?

"Sure it does…" Paos niyang sabi.

Hinayaan ko lang si Kuya habang nakaupo rin doon, tahimik na binibigyan siya ng suporta kahit papaano. Hindi ko alam ang nararamdaman niya, bukod sa lungkot, pero nasisiguro kong mabigat nga iyon.

Tumayo ako kalaunan noong mapansing nakatulog na siya sa ganoong ayos. Marahan kong kinuha ang braso niya at isinukbit iyon sa balikat ko para maipasok sa kwarto niya.

Medyo mabigat lalo mas matangkad at malaki ang pangangatawan niya sa akin ngunit nakaya ko namang maiakyat pa si Kuya. I bit my lower lip as we reached the last step of the staircase.

Lumunok ako noong maramdaman ang pangangawit.

I grunted when we finally arrived at his room. Binuksan ko agad ang pinto at dali daling pumasok sa loob. Hindi ko na pinansin ang magulong ayos ng mga gamit doon at ang umaapaw niyang laundry basket at nag focus na lang sa kagustuhang mailapag siya sa kama.

"Bigat mo, Kuya!" Sigaw ko.

Inayos ko muna ang higa niya, tinanggal ang dark blue boat shoes na nakasuot pa sa mga paa niya, at hinilig ang ulo niya sa pillow para hindi sakitan ng leeg paggising. Bigla ay natagpuan ko ang sarili sa same exact scenario na naranasan panigurado ni Nate.

He probably handled it well unlike me. Lalo 'di hamak na mas magaan ako sa kanya at maliit ang pangangatawan. Now that we did things on his room, I'm thinking now if he did hate it when I kiss him that night, or somehow enjoyed it?

Kung paanong nagawa kong gawing tungkol kay Nate ang pagsasaayos kay Kuya nang ganoon kabilks ay hindi ko alam, basta naisip ko lang siya.

Lumabas ako ng kwarto at umikot hanggang sa dumiretso sa left wing. Bale magkabilaan kasi ang silid ni Kuya at silid ko kaya kailangan ko pang gawin iyon.

I was a bit shocked when I found out that his room was not locked, but he was not inside either. Naisip kong baka may pinuntahan siya kaya wala rito.

Nagpatuloy na ako pababa, marahil liligpitin na lang ang kalat ni Kuya sa sala. Ngunit nabitin agad ang hakbang ko patungong living area noong mapansin na parang may tao sa poolside kaya imbes na magpatuloy ay lumabas ako. I walked past the pool but proceeded to the patio when I heard a familiar voice.

And then I saw him, sitting on a steel chair with his elbow resting upon the wrought iron table. Sa tabi niya ay isang lalaki at dalawang babae na tila kausap niya bago ko datnan. The young man looked familiar but the two girls next to him didn't.

Hindi ko pa sila nakikita rito at nasisiguro ko ring hindi si Lucie ang isa sa kanila. Tumikhim ako saka lumakad patungo sa mesa na hilaw ang ngiti, mabilis naman nila akong napansin at ngumiti rin sa akin.

"Nate, hi!"

"Andre, these are my friends from college, kauuwi lang din nila ngayon dahil nga magsisimula na ang pasukan ulit. Uh guys, this is Andre, my best bro. He's also Alaric's younger brother."

"Hi, Andre!"

"Hello!"

"Hi, it's nice to meet you. Do you need anything? Baka nagugutom kayo-"

"No, Andre… Nag-alok na ako kanina pero kakakain lang din daw nila sa bayan bago pumunta rito." Nate interrupted. Tumango ako.

"Ah I see, I guess I'll just let you guys talk, then." Nakangiti kong sabi saka unti unting nagpaalam noong maramdaman ang medyo pagkapahiya sa hindi malamang dahilan.

Nag-aalangan pa akong tumalikod kahit mabilis na bumalik sa usapan ang tatlo. Mukhang matinding catching up ang nangyayari kaya kinumbinsi ko ang sarili na sikaping tumulak paalis papasok sa bahay ulit.

Tinuloy ko ang naisip kanina na ayusin ang kalat sa sala. Habang ginagawa iyon ay palingon lingon ako sa gawing poolside, tinitingnan kung ano na ang nagaganap o kung papasok ba sila kahit hindi naman tanaw ang patio mula rito.

I cleared my throat when I felt it tensing up a bit.

Natapos akong magligpit sa living area kahit malimit na lumilipad ang isipan sa kung anong sumunod na nangyayari sa patio. Sigurado akong wala naman at nag uusap lang sila pero ang isiping hindi ko iyon naririnig ay bumagabag sa akin. I was anxious, and it's evident from my actions, so I just decided to go upstairs. Bago ko pa maisipang lumabas ulit para makita lang sila.

I took a shower when I got inside my room. Naalis saglit sa isip ko si Nate pero mabilis lang iyon dahil noong sandaling lumabas ng banyo ay bumalik ulit siya, kasabay ng kagustuhang malaman ang sadya ng mga bisita niya sa baba.

Ngunit hindi ko hinayaang maimpluwensiyahan noon ang anumang kilos ko noong bumaba pagsapit ng dinner. Ang totoo'y medyo nagawa ko ngang kumbinsihin ang sarili bago iwan ang silid na maaaring naparito lang ang mga kaklase niya dahil gusto lang talagang mangumusta at makapag catch up. O kaya pwede ring gusto nilang silipin ang tinutuluyan niya, lalo wala namang problema iyon dahil kilala rin nila si Kuya.

Wala rin namang problema sa akin.

"So you did it while dealing with pending works? Buti natapos mo right on time?"

"Kung ako iyon, baka wala na akong nagawa dahil either hindi pa humuhupa ang mood ko after going downtown or tatamarin na talaga akong gawin pa iyon."

"There's always a way or two to bar crawl, Niki. In my case, mas pinili kong huwag na munang tapusin iyong film analysis na pinagawa sa amin at itinuloy na lang noong makauwi."

I walked past them when I went to the poolside, pretending I was just looking for a place to chill. Kahit ang totoo ay sinusubukan kong pakinggan ang lahat ng mga sinasabi nila habang lumalakad ako palapit sa pinakamalayong sun lounger sa kanila.

Para hindi na rin masyadong halata.

I'm sure they saw me, especially Nate, because I literally stride across the poolside just in front of them. Mukha namang hindi nila masyadong inisip o pinansin iyon dahil patuloy pa nga sa chismisan ang dalawang babae na bisita niya.

I put on my earbuds and lay down on the backres, but did not play any music on my phone to still hear them talk.

Mula rito ay makikita ang madilim na kalangitan na may iilan pa rin namang mga bituin na bahagyang natatakpan ng ulap pero hindi nga lang katulad ng dati na marami rami talaga at makikita agad sa isang sulyap pa lang.

"Em, sino ang mga nakakasama mo kadalasan?"

"Sometimes friends na wala rin masyadong time for pending works, madalas siguro iyong mga available lang talaga. You should come with us some time kapag may pasok na ulit."

"See you, dude, we really missed you."

"You're leaving? Hindi na kayo maghahapunan dito?" si Nate iyon na kinausap ang mukhang nagpapaalam na sa isang bisita.

"Sa bahay na lang, hindi nga sana kami magtatagal dito kaso napasarap ang kuwentuhan. My sister prepared us dinner too, she's so excited to see me and said 'dying' to her last chat, so you know, but next time I promise!"

Sumulyap ako at nakitang paalis na nga yata iyong isang lalaki na kasama nila kanina. The girls also stood, para sumabay na rin siguro, habang nag-uusap pa rin. Binalik ko ang paningin sa kalangitan bago pa makita ng isa sa kanila at isiping nang uusisa ako habang nakatunghay.

Their voices became inaudible as Nate walked them out. Nag focus ako sa pagtitig sa kawalan bago unti unting pumikit. Gusto kong ipakita kay Nate kapag balik niya na walang chance na nakikinig ako lalo nakapasak ang earbuds sa tainga ko at halos makaidlip pa nga roon.

I waited for a couple more seconds that way, but I didn't hear his footsteps coming or any sign that he'd be returning. Dumilat ako at medyo bumangon sa pagkakahilig saka sinipat ang gawi kung saan sila pumasok kanina.

Nakatayo na ako at hinahanap na lang ang isang pares ng tsinelas noong matanaw ko siya sa gilid ng mga mata, natigilan saglit noong makita ako subalit agad ding nakabawi at nagpatuloy.

I looked up and met his black brooding eyes.

"They didn't stay for dinner. Kumain ka na?"

Lito akong umiling, hindi inaasahan na iyon ang itatanong niya o sisimulang buksan na usapin. Pero mabilis ko ring naisip na for sure ito ay dahil hindi talaga halata na nakiki chismis ako o anuman.

Binasa ko ang pang ibabang labi tsaka lumapit sa kanya. Tumango naman siya at bahagyang itinuro ang daan papasok sa loob ng bahay.

"Sabay na tayong mag dinner kung ganoon."

"Okay, I was actually on my way inside. Too bad they couldn't join us…" Hindi ko alam kung paano sasabihin ang huling sentence without sounding insincere kaya hininaan ko na lang ang boses halfway sa sinasabi.

"Hmm. Is Alaric joining us?"

"Hindi, tulog na si Kuya, medyo nalasing kanina."

"Alright. I'll cook, then."

Nauna siyang lumakad kaya sumunod agad ako, medyo gulat pa sa sinabi niya. I realized just on time that I left my charging case on the lounge, so I immediately went back to get it before striding my way inside. Nasa kusina ko siya natagpuan.

"So, you know how to cook?" Hinihingal kong tanong. Naupo ako sa pinakamalapit na counter height kitchen stool at tahimik na pinanood siyang magsalansan doon.

"Oo, ano ba ang gusto mong kainin?"

Nag-isip ako.

Gusto ko ng pork steak kaso naisip ko right away na baka hindi niya alam iyon lutuin. Kung sasabihin ko namang ang paboritong chicken adobo na lang ay baka hindi rin niya hilig iyon kainin at ako lang ang mag enjoy sa hapag kaya huwag na lang siguro iyon, at kung chicken caldereta naman ay baka mahirapan siya kasi parang medyo matrabaho iyon.

"Kahit ano, ikaw na ang bahala."

"What about your favorite dish?" Tanong niya, bahagyang tumingin sa akin habang kumukuha ng ilang sahog sa ref.

Nawala ako sa isip pero nakabalik agad.

"Can't decide, I have too many…" Kahit ang totoo ay ayaw ko lang na ako ang pumili.

Nate nodded. Nakatalikot siya sa akin kaya libre kong naipakita ang dismayadong mukha. Tingin ko gusto niyang magluto ng gusto ko. Kaso ayoko naman noon dahil nahihirapan nga akong mamili!

I think I'm overthinking this a little too much. Tumikhim ako noong kumilos siya papunta sa countertop at ipatong ang mga ingredients na nakuha niya.

Ngayon na pinapanood ko siyang mag prepare para sa kung anong lulutuin ay mas na realize ko sa sarili na totoong intimidating ang itsura niya, pati ang overall vibes na mayroon siya, at syempre intimidated ako sa kanya lalo noong unang mga araw na nakilala siya.

But I never not like him. Even right from the start.

Siguro naisip ko lang noong una na ayaw ko sa kanya dahil wala pa sa mga kaibigan ni Kuya ang nagparamdam sa akin ng ganoon. Kaya noong dumating siya sa mga palad ko ay hindi ko talaga alam kung ano ang gagawin, o iisipin, so I just quickly assumed that I don't like him.

But I do. I like him so much that it weirded me out at first when I met him since I didn't feel that way before towards others, and it's just… weird. Now it isn't.