Kabanata 10

I am currently looking at myself in the mirror.

Oh my gosh! I'm so pretty! If it's possible to marry myself, matagal ko na ginawa.

I myself is perfect for me. Kung may flaws man ako, matatanggap ko na. Just because I am me.

Sigh.

I looked at the gym here at our school and watched Alfred make a three point shot at the ring.

Ok. That's one of his charm. Magaling siya sa basketball.

I stayed later than usual because he wants me to see him play basketball. And I obliged kasi supportive gf ako... not.

He bribed me. Yes, I'm the worst gf there is.

He bribed me with a pink heart lollipop na gusto ko.

"Are you not impressed?" sabi niya sa akin.

Pumalakpak ako and shouted, "Galing mo talaga Bebe ko!"

He smiled and continued shooting the ball.

Ok! Siya na. If only, si Kard ang bf ko talaga, kahit di ako i-bribe n'un for sure todo support ako.

But, right now, Alfred is my boyfriend and I need to accept that.

Mahulog man ako kay Alfred, may space pa rin si Kard sa puso ko. Maybe later, bigyan ako ng chance na maging kami.

May name na nga yung future daughter namin eh, si Karicha. Yiheee!!!

Ngingiti ngiti ako habang nagdedaydream sa future ko with Kard, nang may kumalabit sa ulo ko.

"Ano nginingiti-ngiti mo dyan?" tanong ni Alfred. Umiling ako at sinabing, "Wala lang, tapos ka na maglaro?"

Nakangiti kong sabi sa kanya and he did what I never expected him to do this soon.

He kissed me! Sa lips! Oh no!

Nang matapos siya halikan ako, napansin ko na nakita kami ng crush kong numero uno!

"Kard!" He just looked away and I was going to go to him kung hindi lang ako pinigilan.

"Quelly, you are mine now." I glared at Alfred and wiped my tears from flowing. But, it didn't help, they kept on flowing.

"Break na tayo! Huwag mo na ako kakausapin!" Hindi ko na siya hinintay na sagutin ako kasi nag-walk out na ako.

I brought my baga with me and exited the school grounds. Pwede ko naman lakarin ang bahay. Nagcacar service ako kasi mabigat kaya bags ko.

Hindi na ako nagpasundo ngayon kasi si Alfred sana ang maghahatid sa akin.

Pero heto at ako na lang, buwisit kasi siya eh.

Buti naman hindi na sumunod habang naglalakad ako palayo sa school.

I can't believe he did that!

Kinabukasan, nang makita ako ni Alfred na dumating, sinubukan niya ako kausapin.

Hindi ko siya kaya pansinin at kausapin.

Bukod sa nabigla ako sa halik niya, nakita pa kami ni Kard.

"Sorry na kasi Quelly, hindi na mauulit, please." Patuloy siya sa pagsosorry habang binabasa ko ang nobela na i-bubook report ko.

I was cramming kasi hindi ko pa nakalahati yung nobela kasi I was busy watching Tv.

Next week na ipapasa yung book report. Omg!

Nang hindi ko na nakayanan ang di pagpansin sa ex ko, I closed the book and looked at him.

"Apology accepted." Binuksan ko na ulit and libro para basahin. Nabigla ako sa ginawa ni Alfred. Niyakap ba naman ako.

"Thank you gf, I promise that I won't be possessive of you again and..."

Hindi na siya natapos sa pagsasalita kasi tinanggal ko ang pagkakayakap niya sa akin.

"Excuse me, hindi na kita boyfriend at mas lalong hindi mo na ako gf." He stared at me.

Since, wala pa ulit siya sinasabi, nagpatuloy ako sa pagsasalita, "I guess we're really better off as friends, Alfred Beet, kung ayaw mo n'un, we can at least be acquaintances."

Nagring na yung bell, hudyat na mag-flag ceremony na. I hooked my bags to my shoulders and before I was able to go to my section's line for the flag ceremony, pinigilan ako ni Alfred.

"Huwag ka sana magsisi na pinakawalan mo ako as your boyfriend." Binitiwan niya ako at pumunta na sa sarili niyang pila.

Was that a threat? Tsk!