Chapter 7: Bestfriends

After naming kumain. Kinausap pa ako ni papa kung pupunta raw akong school. Kailangan, kasama ko raw si Kuya Lance. As if di naman ako marunong magmaneho. Ang sabi pa nya. Kahit pa raw marunong na akong magneho dapat kasama ko pa rin si kuya. Gosh!.. Ibig nyang sabihin buntot sakin si kuya?. Suskupo!. Para naman akong bata neto. Nasa legal age na ako. Naman po!.

"Nak, daan ka nga sa grocery mamaya. Bilhin mo to.." sabay abot sakin ni mama ng listahan ng ipapamili nya. Wala akong choice kundi isama si kuya sa school. Nagreklamo pa nga dahil may pupuntahan daw sana sya kaso nautusan eh. Kaya walang magawa kundi sumunod sa utos ni kamahalan. Dahil kung hinde. Locked down kotse nya.

"Mabilis lang tayo ha.. may pupuntahan pa ako.." pinaharurot na nya ang sasakyan.

Para tuloy akong sumakay sa pampublikong sasakyan. Nagbuhulan buhok ko sa bilis nyang maneho tapos mamaya pepreno bigla. Muntik pang nasubsob mukha ko. Suskupo Bamby!.

"Kuya, bibisitahin ko pa sina Karen sa room..."

"Basta mabilis lang.."

"Oo. Saan ka ba kasi pupunta?.."

"Makipagkita nga.."

"Kanino?.."

Umiwas sya ng tingin sakin. Sino kayang pupuntahan nya?. Hmm..

"Basta.. bilisan mo ha.." Tsk.. malala.. Pinipilit kahit sa tingin ko mahirap.

"Kuya naman?. Apat na taon kaming di nagkita tapos lilimitahan mo oras ko?.. Suskupo!.."

reklamo ko dito. Umiling lamang ito.

"Tsk.. one hour is enough Bamby.."

"Kuya?.."

"Diba may iniutos pa sa'yo si mama?.." pag-iiba nito sa usapan. Damn him!.

Bumuntong hininga ako at humalukipkip. Psh. Kung alam ko lang na ganito sya kahustle kasama sa ngayon. Di nalang sana ako tumuloy. Badtrip!.

"Pwede ko naman yun gawin after.." ngumuso ako. Nagpapaliwanag. I heard him sigh.

"Fine.. ganito nalang.." nilingon nya ako. Inihinto sa gitna ng kalsada ang sasakyan dahil sa red light. Nasa manibela ang kaliwang kamay habang ang kanan naman ay nasa baba. "What if, idodrop nalang kita sa school. Then, sunduin nalang kita after?.." nagliwanag ang nagdilim kong mundo. Mabuti nalang maganda suhestyon nya. Nababanas na ako.

"Bright idea kuya.. tapos tawagan nalang kita kung magpapasundo na ako.."

"Hmmm... your phone then. Put in a loud tone.." mabilis akong tumango sa kanya. Nang matanaw ang dating eskwelahan. Lahat ng alaala sakin. Nagbalik. Yung masasayang araw kasama ng mga kaibigan ko. Si Karen. Nakakamis yung malakas nyang tawa. Si Winly, yung mga joke nyang minsan di ko magets. Tsaka si Joyce na wala akong balita sa kanya simula noong umalis ako. Ang alam ko pa nga noon. Sya ang gagawa ng paraan para magkaroon kami ng komyunikasyon e. Kaso, hanggang akala ko lang pala yon. Dahil kahit minsan. Hindi sya nangamusta o nagparamdam man lang.

Kinausap namin yung guard. Ang sabi. Eksaktong may program sila. Bawal kasing pumasok kapag normal days e. Buti nalang may activity ngayon kaya pinayagan akong pumasok. Di na pumasok pa si kuya. Basta siniguro nya lang na nasa loob na ako.

Habang naglalakad. Marami akong naririnig. Iba iba.

"Pre, may maganda.."

"Uy, artista ba sya?.."

"May naligaw?.. Kausapin natin.." Hindi ko sila pinansin. Basta taas noo na akong naglakad para hanapin ang mga taong kailangan kong makita. Kaso, suskupo Bamby!.. Sa dami ng estudyante. Di ko sila makita. Para kasing mas lumaki ang school. Nadagdagan ng buildings. Kaya nalilito ako kung saan pupunta.

"Excuse us Miss.. how may I help you?.." nakaharap ako sa entrada ng canteen. The usual canteen is at it is. Yung pintura lamang ang nagbago dito. Naging pink na ang dating dilaw. Magkahawak ang aking mga kamay. Kinakabahan. Kinalabit ako ng taong nagsalita. Ngunit hindi pa man ako nakakaharap sa kanila. May yumakap na sakin patalikod.

"Gurl ano ka ba?.. Baka mapahiya ka..." suway sa kanya ng isang pamilyar na boses. Gosh!!. Di ko na maitagao pa ang aking ngiti. Karen is back hugging me. And Winly is so close to her. I felt it.

"Karen!.."

"Shhhh.. kilala ko sya.."

"Kilala mo?. E paanong di ko kilala?.."

"Hahaha.. Ewan ko sa'yo.. Tignan mo kaya?.." bumulong sakin si Karen. "I miss you girl." Kagat ang labing ngumiti ako. "I miss you too.." humarap ako sa kanya at niyakap sya ng mahigpit.

Nasa tabing likod nito si Winly kaya para itong nakakita ng multo noong malaman kung sino ako.

"O my God!!!." histeryang himig ng bakla. Tinakpan ang sariling bibig. Lumaki ang mata maging ng butas ng kanyang ilong. Oa na naman to!. I'm 100 percent sure of that.

"Bamby girl?!.." tinuro pa ako. Hindi naniniwala. Sabi na nga ba e. Oa. Haist. Isa yan sa mga namiss ko sa kanya. Yung kaoa-yan nya.

Kumalas ako kay Karen saka sya nilapitan. "Yes Winly Castillo?.." ngisi ko.

"O my gosh!..." naiiyak nitong himig habang umiiling. Tumayo ako sa harapan nya at namaywang. "Hindi mo ba ako namiss?.." Pinunasan nito ang pisngi. Kingina!.. I'm so damn loved!.

Di na sya nagsalita. Basta nalang nya akong niyakap at dun sa balikat ko humagulgol.

How I missed this. The warmth feeling of being loved by someone. Ugh!. My day is so complete now.