Webnovel / วัยรุ่น / CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

"Bamby!.." kahit sobrang basa na ako. Nilalamig na dahil kanina pa ako sa ilalim ng malakas na ulan. Nakaya ko pa ring tumayo at harapin ang taong tumawag saking pangalan. Hindi Bamby ang tawag nya sakin eh. Babe!. Bakit biglang nagbago?. Halos hindi ko na sya maaninag. Hapon na kasi kung kaya't madilim na ang paligid. Epekto ng malakas na ulan. Kinuyom ko ang palad nang matanaw kong palapit sya sakin. "Dyan ka lang!.." nanginginig kong sambit. Nag-init muli ang gilid ng mata ko. Hindi ko na kailangan pang magpanggap na hindi umiiyak dahil hindi naman iyon halata sa lakas ng ulan. Para ngang nakikisama sakin ang panahon. Nagdadalamhati rin sa unang pagkabigo ko. Dinadamayan ako. Sinasabing, umiyak ka lang para di masakit. Pero tangina talaga! Kahit anong iyak ko. Masakit pa rin eh. Sobrang sakit ng puso kong makitang unti unting nawawala ang taong pinangarap ko. "Babe?.." basag na rin ang kanyang boses. Isang pulgada pa rin ang agwat naming dalawa. Ngunit sa layo naming iyon, ramdam ko pa rin ang hindi ko maintindihan na presensya nya. Ang gulo. O ako ngayon ang naguguluhan sa lahat. "Di mo naman sinabi sakin na, ang tindi pala ng sikat ng araw sa inyo.." Tumingin ako sa kawalan. Natatawa. Baliw na yata ako. Pinunasan ko ang luhang naglandas saking pisngi. Di pa nga ata luha iyon eh. Kundi tubig ulan. Ganun na ako kalito sa nangyayari. "Ang init nyo masyado.... nakakapaso.." Wala na akong pakialam kung hinde nya maintindihan ang sinabi ko. Ang gusto ko lang ngayon, ay sabihin lahat ng gusto ko... sa huling pagkakataon.. "Babe?.." muli. Gumawa sya ng limang hakbang pero hanggang doon nalang sya dahil ayokong lumapit pa sya. "Dyan ka lang!." mariin kong banta. Natigilan sya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. Pulang pula na rin ang kanyang ilong. Tanda na umiiyak rin sya. Hell! Wala akong pakialam. "Nangako ka hindi ba?.." suminghot ako. Sa wakas, nagkaroon ng lakas ng loob na tumingin sa kanyang mata. "Nangako ka sa akin?." hindi sya tumango o umiling o kahit na ano. Pinanood nya lang akong humagulgol sa unang pagkakataon. Bumuhos ang luhang kanina ko pa ayaw pakawalan. Hindi ko na kaya. Ang hirap. "Kumapit ako doon.. pinaniwalaan ko..pero anong ginawa mo?.." nanghina ang tuhod ko dahilan para mapaupo ako. At... doon umiyak ng umiyak. "Hindi ko alam..." "Anong hindi mo alam huh?.. Jaden, naniwala ako sa'yo.. bakit mo iyon sinira?.." Hindi sya makapagsalita. Huminga ako ng malaim bago muling tumayo. "Anong pakiramdam huh, masarap ba syang humalik?.." "Bullshit!!." malutong nitong mura. "Hindi ko yun ginusto.." dagdag nya matapos ang ilan pang mura. "Hindi ginusto pero pumayag ka!?.." mahina ngunit madiin ko itong ipinahayag sa kanya. Konting konti nalang, sisigaw na ako. Konting salita pa Jaden. Isa na namang mura ang pinakawalan nya. "Kaya pala hindi mo magawang tugunan ang mga tawag at text ko dahil masyado kang abala.." "Bamby, tama na..." mahinahon nynag himig. Di ko sya pinakinggan. Nagpatuloy lamang ako. "Mas masarap nga naman sya kaysa sakin..." "Sinabi nang tama na!!!.." sa unang pagkakataon. Nakita ko kung paano sya magalit. Ramdam ko ang apoy na nag-aalab galing sa kanyang mata kahit malamig ang bawat patak ng ulan. Galit ang namutawi sa kanya. Wanna read more?. Add this story in your library and see for yourself! You'll loved it!. Please Like, Comment And Share! Thank you!. Keep safe y'all!!!

Chixemo · วัยรุ่น

เรตติ้งไม่พอ

303 Chs

Chapter 23: Mad

"Damn kuya!. Slow down.." sabay ng aking tili dahil sagad pa sa mabilis ang patakbo nya ng sasakyan.

Mamatay ata ako sa kaba.

Busangot ang mukha. Kunot ang noo. Matalim na mata. At salubong na kilay ang ipinakita nito sakin ng lingunin ako.

Signs na galit na galit nga sya.

"Alam mo ba kung gaano na ako katagal duon?."

Anong magagawa ko?. Sa isip ko na lamang ito. Mahirap makipagtalo sa galit. Baka sumabog lang kami.

Hindi ako sumagot. May ideya ako pero ayoko ng gatungan pa ang galit nya. Mauuwi lang sa away.

"Nice Bamby. Good answer.." sarkastikong sabe pa nya sa pananahimik ko. Nakatingin sya sa daan pero yung galit nya nag-uumapaw. Tumatama sakin.

Bakit kaya ang init ng ulo neto?. Maghintay lang naman ang ginawa nya, galit na agad?. Di kasi marunong magtanong e. Tsk. Tsk.

"Kung alam ko lang na wala palang kwenta ang pag-antay ko sayo.." I cut him off.

"Bakit kasi di ka nalang umuwi?.."

"There.. Finally!. You spoke.." pasiring pang tumingin.

"E kasi pinangungunahan mo ako ng galit.." Lakas loob kong sabe. Bumagal ng bahagya ang patakbo nya. Biggest sign na pinakinggan nya ako.

Mahabang katahimikan ang bumalot sa paligid.

Paano nya maiintindihan ang paliwanag ko kung inuuna nito ang kanyang galit?. Yan ang hirap sa kanya, di marunong magtanong. Nag-aasume na kung anu ano tapos gagawa ng solusyon na di naman totoo. Sa madaling salita, gumagawa ng problema kahit wala naman talaga.

"Natagalan ako dahil umatend pa ako ng meeting.." paliwanag ko. Kita ko ang repleksyon ng kanyang mukha mula dito sa gawi ko. Yung noo nyang kunot. Bumalik na sa normal. Yung busangot nyang mukha, maayos na ulit. Yung kilay nyang nagsalubong, dumistansya na muli. At ang kanyang matang matalim, lumanlam na. Back to as he is now. Time for me to explain even more.

"Kasali ako sa intramuralssss..." tomodo ang haba ng huling pantig ng salitang binigkas ko dahil sa bigla nyang pagpreno. Damn boy!.

"What?!.." lumaki ang normal nitong mata. Base sa kanyang aksyon, hindi ito naniniwala. Ako rin naman. Napilitan lang.

Nasa gilid na ng kalsada ang sasakyan. Hawak ko ang noo-ng nauntog sa dashboard. Sya, nakaharap na sakin ng may death glare na tingin.

"Mag-ingat ka naman.." inis kong asik sa kanya. Himas pa rin ang nauntog.

Tumitig lang ito sakin. Walang sinasabi.

"What now?.. Akala ko ba gusto mo ng umuwi?.." ako naman ngayon ang galit sa kanya. Makapreno kasi, akala nya sya lang tao sa kanyang kotse. Di man lang naisip na may kapatid syang kasama.

"Sumali ka ng ano ulit Bamby?.."

"Pft..are you deaf or something or lutang ka na naman?.. I told you already. I hate repeating my words.."

"Don't get me mad again lil sis.." nagbanta pa. Di kaya ako takot. Ba'la sya dyan. Pinaikutan ko ito ng mata.

"You'll say it again or I'll spill something fishy cracky?.." hindi na seryoso ang mukha nya. May nakaplater na ring ngisi sa manipis nitong labi.

Naloko na. Pinagtritripan na naman ako ng napakabait kong kapatid.

Mataman kong tinitigan ang mata nya. Inaaral ang bawat anggulo kung nagsasabi nga ba sya ng totoo o hinde..

"You wanna hear what em gonna say lil sis?." inilapit pa ang bibig saking tainga.

Umiling ako sa idinulot nitong kiliti. "Ano ba?. Stop it!. You're just trippin' me again.. Drive now.." tulak ko sa dibdib nya. Humagalpak lang ito. Saka umandar na muli ang sasakyan.

"I'm telling you. I'm serious.." naging buo ang himig ng boses nya. Meaning, he's really serious.

"Not asking.." walang kainteres kong sabe. Sa bintana na nakatingin.

"Really?. What will you do then if I'm telling you... the name of your crush huh?.."

"Like duh?. You don't know anything.."

"Na uh!. It's opposite.. I know everything.."

"Kuya!!?.." inis kong sigaw dito.

"Hahahaha... I knew it!. I knew it.. Hahaha.." hagalpak pa nya. Naisip kong posible ngang alam na nga nya ang tungkol sa pagkatao ng crush ko. Pero di pa rin mawala sakin ang magtaka. Paano nya naman nalaman?.

"You're just crazy.." kunyaring iling ko.

Tumawa pa ito ng malakas tapos tinuro ako sabay sabi ng "I'm not crazy. You are mad damn crazy in love to Jaden.. Hahaha.." Damn!. He got me now. What should I do now?. What will happen next?.

Nakakahiya!...

PREV INDEX Next