09

Can you start again

Chapter 09

"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ที่ช่วยไปเป็นเพื่อนวันนี้"

"อลิสแกไปไหนมา รู้ไหมว่าฉันรอแกมาตั้งหลายชั่ว.... โมงแล้ว"

มะปรางตะโกนทันทีที่ฉันเปิดประตูห้องเข้าไป แต่มันเหมือนตกใจกับคนที่มากับฉันมากกว่า

"เอ่อ... พี่ไลก้า นี่มะปรางค่ะเพื่อนหนู"

"หนู?..."

"สวัสดีครับน้องมะปราง"

"สะ สวัสดีค่ะ"

"งั้นพี่กลับก่อนนะ ไว้คุยกันครับ"

พี่ไลก้าวางของที่ช่วยฉันถือมาก่อนจะขอตัวออกไป

"ยังไงไหนเล่า!!"

มะปรางที่มองหลังจากพี่ไลก้าปิดประตูห้องของฉันก็ถามขึ้นมาทันที

"ก็ไม่มีอะไร เจอพี่เขาเมื่อคืนแล้วเค้าก็อาสามาส่งที่คอนโด"

"แค่นี้?"

"พี่เค้าเป็นเพื่อนกับพี่เสือ พี่ชายของสิงหาอะ แถมเค้ายังอยู่ที่คอนโดนี้ด้วยนะ ว่าแต่แกเหอะไปไหนมามิทราบยะ"

"เอ่อคือ.... "

หลังจากที่ได้ฟังยัยมะปรางร่ายยาวมา เธอก็ถึงกับบางอ้อเลยแหละ ในที่สุดสิงหามันก็รุกบ้างแล้ว อันที่จริงฉันรู้นะ รู้มาตลอดว่ายัยมะปรางชอบสิงหามาก แต่ไม่กล้าบอกหมอนั่นเพราะกลัวจะเสียเพื่อน

แล้วเธอก็รู้ด้วยว่าสิงหาเองก็ไม่ได้อยากจะเป็นเพื่อนกับยัยปรางหรอก มีเพื่อนที่ไหนเขาชอบหึงเพื่อนกันล่ะ ขนาดพวกนทีไม่ยักกะหึงอย่างมันเลย

"อลิสวันนี้เราไปรับที่คอนโดนะ ชวนมะปรางด้วย"

"อลิสวันนี้มีคนมาจีบมะปรางใช่ปะ อย่าให้มันเข้าใกล้มะปรางนะ"

"อลิสเย็นนี้อยากกินอะไรเดี๋ยวเราพาไปอย่าลืมชวนมะปรางนะ"

ทุกครั้งที่มันทักมาหาฉันก็มักจะมีชื่อยัยมะปรางติดมาด้วยตลอด ฉันนอกจากจะเป็นเพื่อนมันแล้ว ยังต้องคอยมาเป็นไม้กันหมาให้มันอีก

"เอาตรงๆ เลยปะอิปราง สิงหามันชอบแก แล้วก็ชอบมานานแล้วด้วย"

"ระหว่างแกกลัวที่จะเสียเพื่อนกับเสียใจแกเลือกเอา ว่าอันไหนมันดีต่อความรู้สึกแกมากกว่า คิดเอาแค่ว่าถ้าวันหนึ่งมันไปมีแฟนแกทนได้เหรอ ทนมองคนที่แกชอบไปชอบไปรักคนอื่นได้ไหม แกอย่าไปกลัวกับอะไรที่มันยังมาไม่ถึงสิ ฉันก็ไม่อยากจะแนะนำอะไรมากหรอกนะ เพราะสิ่งที่ฉันเจอมาก็ไม่ได้เหมาะกับการจะมาแนะนำแกแบบนี้ ฉันเลยจะให้เป็นการตัดสินใจของแก ฉันอยากให้แกเลือก เลือกสิ่งที่มันทำให้แกมีความสุข ส่วนอนาคตไม่ว่าแกสองคนจะเลิกรากันไปแต่แกก็ยังมีฉันอยู่ข้างๆ เสมอ แกเข้าใจที่ฉันพูดไหม"

"อืม ฉันอยากลองเสี่ยงดูว่ะแก แค่คิดว่าสักวันมันต้องมีแฟน ฉันก็กลัวมองหน้ามันไม่ได้แล้ว"

"ไม่ว่าแกจะเลือกทางไหน ฉันก็จะอยู่ข้างแก เป็นเพื่อนแกไปตลอด แล้วก็อีกอย่างฉันไม่คิดว่าสิงหามันจะเป็นคนประเภทเดียวกับแฟนเก่าฉันหรอกนะ แต่ถ้าหมอนั้นกล้ามาทำให้เพื่อนรักฉันเสียใจฉันก็ไม่ปล่อยมันเอาไว้แน่ ๆ"

"งั้นวันนี้แกไปที่ผับกับฉันหน่อยดิ ฉันไม่อยากคุยผ่านข้อความอะ มันดูไม่จริงใจ"

"เอาดิ"

ฉันก็อยากไปเจอพี่ไลก้าเหมือนกัน ถึงแม้พี่เขาจะพึ่งเดินออกจากห้องฉันไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงก็เถอะ อ่า คิดถึงซะแล้วสิ

"แล้วแกกับพี่ไลก้านี่ยังไง"

"ก็ไม่ยังไง ฉันชอบเขาดูน่าค้นหาดีนะ"

"แหนะๆ ถ้าเป็นพี่เขาฉันเชียร์สุดแรงเลย"

"ไม่ต้องพูด ตอนนี้ฉันขอเชียร์แกก่อนแล้วกัน"

สิงหาชอบมะปรางแล้วยัยมะปรางก็ชอบสิงหา สองคนนั้นเริ่มต้นก็ชอบกันแล้ว แต่ติดตรงที่มันสองคนเริ่มต้นด้วยการเป็นเพื่อน ก็เหมือนฉันกับแฟนเก่าที่เป็นเพื่อนสมัยมัธยม

ฉันไม่รู้ว่ามันชอบฉันแบบไหนมันถึงตามจีบฉันมาหลายปี แต่ระหว่างที่มันจีบฉัน ฉันก็เห็นมันมีแฟนตลอด จนวันหนึ่งฉันเองที่เริ่มรู้สึกอ่อนไหวไปกับมัน แล้วพอฉันคบกับมันได้ไม่นานก็รู้ว่ามันก็แอบมีคนอื่นบ้าง คุยกับแฟนเก่ามันบ้าง จนสุดท้ายมันแอบเอาผู้หญิงเข้าบ้าน อันนี้คือที่สุดที่ฉันรับไม่ได้เลย

ส่วนครอบครัวมันฉันก็เคยเจอตั้งแต่สมัยยังเป็นเพื่อนร่วมห้องมัน

แต่มันเจ็บใจตรงที่พ่อแม่มันรู้ว่าเราคบกันแต่ดันปิดเรื่องนี้แล้วเข้าข้างลูกตัวเองนี่สิ แต่ก็คงปกติอยู่แล้วที่ครอบครัวเขาต้องเข้าข้างลูกในไส้ เขาจะมาเข้าข้างคนนอกอย่างฉันไปทำไม

ตั้งแต่นั้นเลยตัดสินใจไว้แล้วว่าถ้ามีแฟนอีกต้องตัดสินใจให้เด็ดขาด ถ้าเขาอยากไปเรียนรู้กับใครหรืออยากคุยกับใครต้องมาบอกฉันตรงๆ เพราะมันจะเสียใจน้อยกว่าการที่ต้องมารับรู้เองยังไงล่ะ....