โทรโข่งปากมาก
วันอังคาร ที่ 26 ตุลาคม พุทธศักราช 2542 (คริสต์ศักราช 1999) เวลา 05.00 นาฬิกา
บดินทร์ตื่นขึ้น และตื่นเต้นกังวลใจจนนอนต่อไม่ได้ เขาลุกขึ้นแต่งตัวนุ่งกางเกงยีนส์
แต่กระนั้นคุณยายยังตื่นเช้ากว่าเขา เธอทำข้าวกล่องใส่กระเป๋าเก็บอุณหภูมิ...
"นมอัดเม็ดจากฟาร์มไว้กินเล่นนะ หลาน"
กระเป๋าเดินทางเตรียมเสร็จเรียบร้อยตั้งแต่เมื่อคืน เช้านี้จึงไม่ต้องวิ่งวุ่น
"เจ้าก้อนดิน พร้อมแล้วหรือยัง ยกสัมภาระไปใส่รถได้แล้ว" อะลีฟถาม ขณะมองบดินทร์ที่กำลังมองคุณยาย
บดินทร์ส่งสายตาอ่านได้ว่า 'ผมต้องไปกับ 'เจ้าศัตรูบางเวลา' เหรอครับ' แต่แล้วสายตาพลันถูกเปลี่ยนทาง หลังจากอะลีฟกระแทกไหล่
บดินทร์เซสองสามก้าว ขณะอะลีฟกอดคุณยาย "ขอบคุณครับ สุดสวย" หลังจากรับนมอัดเม็ด 2,000 ซอง!
อะลีฟกับบดินทร์เอาของที่ถือมาไว้ท้ายรถ
อะลีฟจับกระเป๋าเป้สะพายที่หลังของบดินทร์วางไว้ที่เบาะด้านหลังของรถ เขาจัดของท้ายรถ ก่อนจะโบกมือทักทาย...
บุญญาพร (เผ่าพันธุ์กระสือ) พายเรือ เก็บดอกบัว, เจสสิกา (เผ่าพันธุ์คอยาว) ใส่บาตรนักบวช ซึ่งสวมรองเท้า ทั้งสองดูเหมือนคนปรกติ
ข้างหลังมีติณณ์ที่มีกระด้ง 2 ใบสะพายหลังคล้ายวาฟเฟิล 2 แผ่นกลมประกบกัน เขาเก็บเศษแก้วแตกตามทางเดินสาธารณะ
อยู่ๆ โทรโข่งปากมากประจำหมู่บ้านส่งความสุข พลันส่งเสียงประกาศเตือน
"เดือนที่ผ่านมามีเหตุฆาตกรรมสะเทือนขวัญเกิดขึ้นติดต่อกัน รวมถึงการสังหารโหดสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร คนหลายกลุ่มโดนซ้อมน่วม แล้วก็เหตุฆาตกรรมแบบลัทธิซาตาน แต่โดยรวมสถิติอาชญากรรมลดลง 14 เปอร์เซ็นต์จากปีที่แล้ว และเกือบ 30 เปอร์เซ็นต์จากปี 2530 หรือ 1987, แน่นอน 'หน่วยล่า' กำลังตามล่าใครก็ตามที่ก่อเหตุเหล่านั้น"
อีกสองชั่วโมงหลังจากนั้น เมื่ออาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า และรับประทานอาหารเช้า อะลีฟก็กระโดดขึ้นเบาะคนขับ มีบดินทร์นั่งข้าง แล้วพวกเขาก็ออกเดินทาง
มีความเห็นเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้ใช่รึเปล่า คอมเมนต์มาได้เลยไรต์อยากฟัง