webnovel

เรื่องไม่ดีในชีวิตเขา กับ เรื่องที่ดีในชีวิตเธอ

= ค่ายบำบัดทุกข์ บำรุงสุข =

หน่วยงานป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย

ภารกิจช่วยชีวิตนับพันท่ามกลางฝนที่เทกระหน่ำลงมายังคงดำเนินต่อไป

บันไดปูนแตกร้าว ชำรุดทรุดโทรม ราวที่จับหลุดห้อยร่องแร่ง

บานหน้าต่างกระจกแตกเกือบหมด

ทางเดินระเกะระกะไปด้วยซากสิ่งของและขยะ

บางพื้นที่มีแผ่นดินให้เดินก็เห็นทหารบก

บางพื้นที่มีหลังคาแทนแผ่นดินก็เห็นทหารเรือ

บนท้องฟ้าก็เห็นทหารอากาศ

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งร้องโอดโอยเพราะมีปลายแหลมของไม้แทงทะลุขา แพทย์ทหารให้เขาอยู่นิ่งๆ

ก่อนจะตัดไม้ให้สั้นลงถึงเคลื่อนย้ายคนบาดเจ็บ

บดินทร์คิดว่าเมื่อคนเจ็บอยู่ในรถพยาบาล

พวกเขาจะรีบนำส่งโรงพยาบาล แต่ไม่ใช่เลย

[โรงพยาบาลเคลื่อนที่]

[สถาบันบรรเทาสาธารณภัย กระทรวงสาธารณสุข]

มีเจ้าหน้าที่กู้ชีพขั้นพื้นฐานกำลังให้เลือด

มีเจ้าหน้าที่ผดุงครรภ์กำลังทำคลอด

คนที่มีแนวโน้มจะไปไม่ถึงโรงพยาบาลทุกคน แพทย์ทหารก็รักษาพยาบาลราวกับอยู่ในสนามรบซะเลย

ประสบภัยพิบัติครั้งใหญ่ขนาดนี้ จะเป็นใครก็ล้วนทุกข์ใจทั้งนั้น บดินทร์คิดว่าไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ดูนั่นสิ

เด็กหญิงคนหนึ่งวิ่งไปที่โต๊ะรับสิ่งของบรรเทาทุกข์อย่างกระตือรือร้น เธอวิ่งไปต่อแถวรับผ้าห่มกับผ้าปู เสื้อผ้ากับของเล่น...

"โอ้โห แบ่งประเภทมีระเบียบมาก" เธอชื่นชม!

มีความเห็นเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้ใช่รึเปล่า คอมเมนต์มาได้เลยไรต์อยากฟัง

KLAI_KANG_WONcreators' thoughts