เม็กกะโลดอน: ฟันใหญ่

"รองเท้าเก็บไว้ในที่ๆ อากาศถ่ายเท หรือเป่าด้วยลมเย็นให้แห้งก่อนเก็บจะดีกว่าครับ"

เด็กๆ จับสังเกตว่าเขากำลังรู้สึกไม่สบายใจที่ต้องบอกความจริง ไม่สบตาและหน้าผากย่น ก่อนจะส่งกระดาษที่มีเคล็ดเด็ดยืดอายุรองเท้า "อย่าละเลยนะครับ"

แคสซิโอเปียยกมุมปากยิ้ม เมื่อฟ้าประทานรับใบคำแนะนำ รองเท้าก็ถูกปล่อยออกมาในมือของเธอ

"คูปองแลกรองเท้าหนัง 1 คู่ค่ะ"

*****

ประตู มีป้าย เขียนว่า [วิชา ความรู้ทั่วไป: บทเรียนย่อย มหาสมุทร]

[ดินแดนหลัก มหาสมุทร: ดินแดนย่อย มหาสมุทรเเปซิฟิก]

[ระดับความลึก 3,700 เมตร หรือ 12,100 ฟุต]

"ชมบรรยากาศใต้ท้องทะเล พวกเธอจะต้องสวมแว่นตาเลนส์สีม่วง" แคสซิโอเปียย้ำเตือนเพื่อนๆ

เด็กๆ ผงะถอยหลังทันทีที่โครงกระดูกปลาฉลามขนาดใหญ่โตมโหฬารเข้ามาจอดเทียบท่า

บดินทร์จ้องมองตัวแข็ง นี่เป็นอีกตอนหนึ่งที่เขากลัวจนขาอ่อน รู้สึกเหมือนตนเองกำลังจะไถลลื่นตกลงไปนั่งที่พื้น

"อดีตนักล่าแห่งมหาสมุทร เผ่าพันธุ์เม็กกะโลดอน อายุ 23 ล้านปี -- ชื่อ ฟันใหญ่" อควอมารีนบอกอย่างร่าเริง ขณะเปิดประตูซี่โครง

เธอก้าวลงจากมันพร้อมรอยยิ้มและโบกมือทักทายเหล่าเด็กนักเรียน ก่อนจะหันกลับไปยกมือขึ้นลูบศีรษะอย่างปลอบโยนเหมือนกับมนุษย์มุงกำลังทำมันขวัญกระเจิง

"เป็นอย่างไรบ้าง" อควอมารีนส่งยิ้มไปรอบๆ "พร้อมเข้าไปหรือยังล่ะ"

ดูเหมือนว่าจะไม่มีเด็กคนไหนต้องการทำเช่นนั้น กระนั้นวิลเลี่ยมก็ขยับเข้าไปนั่งเก้าอี้ยาว ก่อนจะตามมาด้วยบดินทร์ หลังจากนั้นภายในโครงกระดูกก็เต็มไปด้วยเด็กๆ ท่าทางระวังระไว

"เอาล่ะ ก่อนอื่นเลยที่พวกเธอต้องรู้เรื่องการเดินทางครั้งนี้ก็คือ ห้ามยื่นศีรษะ ขา หรือแขนออกข้างนอก" อควอมารีนพูด

"พวกมันจะฉีกออกจากร่างเราเหรอคะ" ฟ้าประทานถาม ใบหน้าของเธอถอดสี

อควอมารีนไม่ได้ทำให้ความรู้สึกกลัดกลุ้มกังวลใจของเด็กๆ ลดลงเลย ในตอนที่เธอหัวเราะชอบใจ "ถ้าแค่นั้นเธอก็จะรู้สึกดีกว่ามากเลยล่ะ อย่างน้อยก็ไม่ได้เสียชีวิต จริงมั้ย"

บดินทร์กับอเล็กซานเดอร์มองสบตากัน