Chapter 37

Sorry for the typos and grammatical errors. Enjoy reading!

Three chapters to go before Epilogue! Yey!

••••••

Chapter 37

Naabutan ko parin ang tatlo pagkapasok ko sa sala. Magkatabi silang nakaupo sa mahabang sofa at magkahawak kamay. Kinunotan ko sila ng noo dahil mukha silang mga tanga. Ano na naman ang trip ng tatlong 'to?

Dumaan ako sa kanilang harapan at nanatili paring nakatingin sa kanila. Ramdam ko ang kaba nila kaya nang tumigil ako ay sabay silang napaigtad.

"What?" salubong ang kilay kong sabi.

Naging mailap ang kanilang mga mata.

"About earlier—" I glare at Faustus the reason why his words were cut. Napalunok siya sa masama kong tingin ngunit kalaunan ay nagpatuloy. "I-i want to say sorry." mahina niyang sabi at napayuko.

Inalo naman siya ng dalawa na akala mo'y umiiyak ito. Tss.

Bumuntong-hininga ako. "Let's talk about that tomorrow. After breakfast." sabi ko at iniwan silang tatlo.

Narinig ko pa ang bulungan nina Estevan at Flavian.

"Parang si Mama si Alice. Nakakatakot magalit!" si Estevan.

"Tangina. Naalala ko tuloy si Amanda nung pinagbubuntis niya oa yung panganay namin. Parang si Alice kung magalit pero mas malala ang asawa ko dahil siyam na buwan puro mura ang natatanggap ko tuwing sinasabihan ko siya ng 'i love you'!. Damn. I miss my wife and kids!" si Flavian.

"Eww. Gay!"

Napailing nalang ako at tuluyang pumasok sa kwarto. Amanda. Flavian's wife. I want to meet her. Anong kaya ang pinakin ni Flavian sa kanya at pinatulan ang pinsan ko. Napangiwi ako sa naisip na 'pagkain'. Damn my mind!

Kagaya nang sinabi ko kagabi na mag-usap kami pagkatapos ng breakfast. Nasa harap ko ang apat. Kanina habang kumakain kami ay halatang hindi mapakali ang apat, lalo na si Faustus na ilang beses nahulog ang kanyang kubyertos sa sahig.

"Yanna and Faustus sa kwarto ko muna kayo. I want to talk with this two first." malamig kong sabi habang hinihimas ang malaki kong tiyan.

Tahimik na tumango at tumayo ang dalawa. Sinundan ko pa sila ng tingin hanggang makapasok at maisara ang pintl ng kwarto ko.

Nang ibinalik ko ang tingin sa dalawa kong pinsan ay magkahawak na naman sila ng kamay. Mahina pa silanh napaigtad.

My forehead creased.

"Umamin nga kayong dalawa." pabagsak na boses kong sabi.

"N-na ano, Aspasia?" kinakabahang tanong ni Flavian.

"Bakla ba kayo?" tanong ko at bumaba ang tingin sa magkahawak nilang kamay

Dahil sa tanong ko ay sabay nilang itinulak ang isa't-isa kaya ngayon ay nasa parehong dulo na sila ng sofa.

"What the—no!"

"Fucking no!"

I shrugged. "Okay."

We started talking. They explained their sides aboutwaht happened to my sister. And hearing their explanation made my mind understand. But still, I still don't I understand why my cousin and Yanna ended together! Like what the fuck dude? I didn't even think about Faustus na papatol sa bata! At sa kapatid ko pa! Pedophile ang hinayupak!

"We're really sorry, Aspasia. Gusto talaga naming ipaalam 'sayo pero ayaw naming pangunahan ang kapatid mo. Nangako kami sa kanya. At isa pa, ayaw naming dagdagan pa ang iniisip mo lalo na't buntis ka. We're really sorry, Aspasia. Please forgive us. Kahit kami lang dalawa ni Estevan ang patawarin mo. Huwag na si Faustus! Yung gagong 'yun! Tirador pala ng bata—" naputol ang lintanya ni Flavian nang siniko siya ni Estevan.

Magkatabi na naman sila at magkahawak ng kamay.

"Ba't mo sinisiraan si Faustus?!" pabulong pero rinig kong sabi ni Estevan kay Flavian.

"Hindi ko sinisiraan ang gagong yun! Totoo naman ang sinasabi ko ah! At isa pa, kasalanan niya kung bakit galit ang prinsesa sa atin!" nakasimangot na bulong pa balik nito.

Napairap ako.

"Stop whispering, will you? At isa pa naiintindihan ko kayo."

"We understand you too, Aspasia." Estevan.

"Sorry last night. Masyado lang talaga kaming nabigla dahil hindi namin inaasahang malalaman mo kaagad at hindi nadaan sa maayos na pag-uusap. We're sorry for stressing you. I hope ur niece were fine there, too. We were worried." malumanay na sabi ni Flavian.

"I should know better. Dahil may karanasan na ako sa mga buntis." dagdag niya habang nakayuko.

"It's okay. Stop saying sorry. And Flavian," pagkuha ko sa kanyang atensyon. Nag-angat siya ng tingin sa akin. "I want to meet you wife and kids soon." nakangiti ko nang sabi.

Napangiti ng dalawa. "You should. They are all lovely and amazing." puno ng pagmamalaking sabi ni Flavian.

Kita kong umingos bigla si Esteva. "Naku sasakit ang ulo mo sa bunso niya! Mapagkakamalan mong kumain ng isang kilong asukal dahil sa kahyperan!"

"Well, saan pa nag-mana?" Flavian sais mockingly.

"Tss." ismid ni Estevan.

Nag-usap pa kaming tatlo saglit bago nag-paalam ang dalawa na lalabas muna para may privacy kami nina Yanna at Faustus. Huminga ako ng malalim bago tumayo at natungo sa kwartk ko kung saan ang dalawa.

Pagpasok ko ay sabay silang napalingon sa akin. Nakatayo si Faustus malapit sa bintana habang si Yanna nakaupo sa gilid ng kama.

"Have a seat." itinuro ko ang hindi kalakihang sofa na nandito sa kwarto ko malapit sa pinto.

Tahimik silang naupo. Ako naman ay naupo sa gilid ng kama sa pwestong inupuan ni Yanna.

Tumikhim ako at sinamaan ng tingin ang pinsan ko.

"Lumayo ka sa kapatid ko Faustus. Masyado kang dikit." may diin kong sabi. Halos sumiksik na siya sa gilid ng sofa.

"Speak. Explain." utos ko.

Unang nag-salita si Yanna. At unti-unti ko nang naintindihan ang lahat kung bakit ginawa niya iyon. I blamed myself for it. She suffered without my knowing. Pero nagsimulang kumulo ang dugk ko sa galit nang ikinuwento niya ang relasyon nila ni Faustus.

"May nangyari na ba sa inyo?" tanong ko nang matapos magsalita si Yanna.

Napasuklay ako sa buhok ko nang makita ang kanilang reaksyon. Damn it!

"Aspasia naman!" halos magmakaawang sabi ni Faustus na kanjna ay tahimik lang.

Bumaling ako sa kapatid ko. "Ano Yanna? Sagutin mo ang tanong ko!" hindi ko na napigilan ang pagtaas ng aking boses.

"May nangyari na ba sa inyo?!" ulit ko sa galit na boses.

Unti-unti siyang tumango. "S-sorry a-ate." humihikbi nitong sagot.

Sa galit ko sa naibato ko ang mga unan kay Faustus. Panay naman ang sangga niya.

"Bullshit! Faustus! Alam mo ba kung ilang taon yang tinuhog mo?! She's just fucking sixteen, Faustus! Ba't mo pinatulan?! Putangina! Ang bata bata pa ng kapatid ko! For God's sake!" pakiramdam ko ay mapuputol ang ugat ko sa leeg nang wala sa oras dahil sa pagsigaw ko.

"A-ate, please. Kasalanan ko din naman eh."

"Buti alam mo!" sigaw ko.

Habol ang hininga ko at pilit kumalma. Napahilot ako sa sentido ko.

"Nag-iisip ka ba, Faustus?" mahinahon pero may diin kon nang sabi.

"It was just a mistake, Aspasia. Hindi ko naman alam na sixteen pa siya eh! She act like a mature woman! And I thought she's just eighteen or nineteen or something! I was so drunk when that happened! At nawala sa isip ko na kapatid mo pala siya! Natukso lang ako! I like her! At pananagutan ko naman eh!" dahilan niya.

Mapakla akong natawa at pinanliitan siya ng mata.

"Pananagutan? Bakit naulit ulit?"

Natahimik siya. Mariin akong napapikit nang biglang sumakit ang tiyan ko. Fuck. Babies, calm down. Alam ko baby. Ramdam ko ang galit niyo kay Uncle Faustus niyo. But please calm down babies.

Mas lalo akong napamura nang maramdamang lalong sumakit.

"Fuck! Manganganak na yata ako." hingal kong sabi.

Naitukod ko ang isa kong kamay sa kama bilang suporta habang ang isa ay nakawak sa tiyan.

"Babies, please calm down." nahihirapan kong sambit.

Hindi ko na maintindihan ang sinasabi ng dalawang natataranta na rin. Rinig ko lang ang malakas na pag-sigaw ni Faustus habang tinatawag ang dalawang pinsan namin.

"Ate," nag-aalalang sambit ni Yanna habang pinapaypayan ako.

Napasigaw ako. "I think manganganak na talaga ako! Kasalanan mo 'to Faustus! Bwesit ka! Pitong buwan pa 'tong mga pamangkin mo pero dahil sayo mapipilitan silang lumabas! Hayop ka! Dalhin niyo na ako sa hospital!"

Halong pag-aalala at kaba ang nararamdaman ko para sa mga anak ko. This is my first time at hindi ko alam kung ano ang dapat gawin. Sigyro makakaya ko pa kung isa lang ang lalabas ko pero tatlo? I don't know. I need Saber right now.

I need to give birth to our triplets safely. Please guide me, Lord.

Kinarga ako ni Flavian at nagmamadaling nagtatakbo palabas ng condo. Nakasunod naman ang tatlo na halos magtulakan na.

"Aspasia, hold on." bulong ni Flavian sa akin.

I gripped on his arm.

"A-ang sakit." mariin kong sabi.

Nang makalabas kami ng elevator ay may sumalubong kaagad sa amin na mga nurse at may dalang strecher.

"Please. Keep awake, Aspasia." paalala ni Faustus sa akin nang maisakay na ako sa ambulansya kasama sila.

Sinamaan ko siya ng tingin.

"Kasalanan mo 'to!" sigaw ko sa kanya.

"I know. I know. Sasamahan kita sa labor room para may makakapitan ka habang umeere." nakangiwi niyang sabi.

"Leeg mo ang kakapitan ko! Hinayupak ka!"

Mabilis kaming nakarating sa hospital. Namalayan ko nalang na nasa labor room na ako. Kasama si Faustus. He' not allowed here but he insisted at sa pa niya,

"Hindi lalabas ang mga pamangkin ko kapag wala ako! Kaya papasukin niyo ako kung ayaw niyong pasabugin ko itong hospital niyo!" banta niya.

At dahil natakot ang mga nurse at doctor napilitan silang papasukin si Faustus dito.

"Saber, that asshole should be the one who's here right now." may bahid na inis na sabi niya.

Mahigpit ang paghawak ko sa kanyang kamay. Tiningnan ko siya.

"I know. Para kaming dalawa sana ang unang makakita sa tatlong prinsesa namin." tumulo ang aking luha.

Marahan niyang hinaplos ang buhok ko at hinalikan ang aking noo.

"Shh... we'll get him back, Aspasia. Para makasama niyo na siya ng mga anak mo. Hindi ako papayag na lalaki ang anak mo na walang ama. We'll save him." he assured.

I mouthed him my 'thank you' before the doctor entered the room with five nurses. She told me what to do. At talagang kailangan ko ng lakas dahil tatlong bata ang ilalabas ko.

The whole room filled with my cries and scream. Isa pa lang ang nailabas ko pero nanghihina na ako. I want to give up because I was really exhausted but when I heard my baby cried, tila isang mahika iyon na nagpawala sa pagod at panghihina ko.

"Two more. You can do it!" the doctor cheered me up when she saw my face.

Patuloy sa pag-iyak ang anak ko.

I nodded and look Faustus who smiled at me.

"You can do it. The first princess is cheering you, Mommy Aspasia! I think she's excited to be with her sisters." excited niyang sabi.

At iyon nga ang ginawa ko. I gave all my strenght to gave birth to my healthy triplets. Hindi ko na napigilan ang aking pag-iyak nang marinig ang iyak ng tatlo kong anak.

"My babies...Saber our babies." sambit ko bago nawalan ng malay.

Nagising ako dahil sa marahang haplos sa aking pisngi. When I opened my eyes, I saw Yanna smiling at me from ear to ear.

Nangingiligid ang mga luha sa kanyang mata.

"Ate, mabuti naman at gising ka na." nakangiti niyang sabi sa akin.

Inilibot ko ang aking paningin. "Nasaan ang mga anak ko?"

Tuluyan nang tumulo ang kanyang luha.

"Ate, they are so lovely! Manang-mana sayo!" masaya niyang sabi.

"Where are they?" muli kong tanong.

Bumukas ang pintuan ng kwarto kaya sabay kaming napatingin doon. Pumasok ang tatlo kong pinsan na karga ang mga anak ko. May kasama silang dalawang nurse at tsaka doctor.

The doctor smiled warmly at me.

Ang mga pinsan ko naman ay may bahid na sa at tuwa habang karga-karga ang mga anak ko.

"Can I see?" maluha kong sabi.

Agad lumapit si Faustus at maingat na ibinigay ang anak ko sa akin.

"Huwag mo nang titingnan ang dalawa mong anak. Magkamukha naman silang tatlo eh." biro niya na ikinatawa ng lahat.

Pinagmasdan ko ang aking anak na nasa aking bisig.

"Hey little girl."

Napahikbi ako ng hawakan ng anak kogamit ang maliit niyang kamay ang aking hintuturo.

Bigla itong ngumiti. Ang kanyang mapupula niyang pisngi at maitim na buhok. The shaped of her face and her long nose. Her features are really look like Saber.

"Saberella...." bulong ko. I want to name her Saberella Elise Douglas.

Nag-angat ako ng tingin sa lahat. I smile at them.

Nagsalita ang doctor at pinaalalahan ako kung ano ang pwede kong gawin at hindi. Pwede na rin akong madischarge sa susunod na araw. But my triplets will stay in the hospital since kulang pa sila sa buwan nung ipinanganak kaya oobserbahan pa sila ng isang linggo.

Naunang magpaalam ang doctor. Nagpaiwan ang dalawang nurse.

Lumapit sa akin ang isa at tinanong ang pangalan ng tatlo kung anak.

"Pwede bang hindi ko muna sila bigyan ng pangalan? Gusto ko kasing ang asawa ko mismk ang magbigay ng pangalan sa dalawa." pakiusap ko.

"Sure Ma'am. Basta po within this week po." saad ng nurse. Tumango ako at nagpasalamat bago sila nagpaalam.

Bumaba ulit ang tingin ko sa aking anak n mahimbing na natutulog. I can't believe that I'm a mother of triplets now.

"Baby Sab." tawag ko. I smile when she move her head.

"What's the name of my cutie little niece there Alice? I heard the word 'Sab'!" napatingin ako kay Faustus na nasa tabi na ngayon ni Yanna habang nakaakbay at nakaupo sa mahabang sofa.

Tss. Looks like I can't stop this two.

Si Flavian at Estevan naman ay karga ang dalawang kong anak habang nakatayo at marahang sumasayaw.

"I want to name her Saberella Elise Douglas. She looks like her father." sagot ko.

Napatango sila.

"How about this pretty princess?" si Flavian.

"And this ómorfi prinkípissa." si Estevan.

(ómorfi prinkípissa means beautiful princess)

"I want Saber to name them." malungkot kong sabi.

Biglang may nag-ring na cellphone. Kay Faustus.

Nakakunot ang kanyang noo habang nakatingin sa cellphone niyang patuloy sa pag-ring. Mukhang hindi niya kilala ang caller. Nagkatinginan kaming lahat at itinuon ang atensyon kay Faustus.

Pero kalaunan ay napamura siya at agad sinagot.

"H-hello? Who's this?" bungad niyang tanong sa kabilang linya.

Nanlaki ang kanyang mata kasabay ng pag-iyak ng tatlo kong anak.

"S-saber?" sambit niya.

Nanginig ang katawan ko nang marinig ang pangalan niya. Oh god!

Nagmamadaling lumapit sa akin ang aking pinsan at ibinigay ang cellphone sa akin.

"He wants to talk to you. Fuck that bastard. I thought he lost the small paper I put in his pocket! Doon ko isinulat ang number ko!"

Kinuha muna ni Faustus ang anak ko na nasa bisig ko. Gamit ang nanginginig kong kamay na hawak ang cellphone. Unti-unti ko iyon nilapit sa aking tenga.

"H-hey," sambit ko.

I heard his heavy breathing. Tinakpan ko ang bibig ko sa isa kong kamay para pigilan ang paghikbi.

"H-how's my Alice? Hmm? Hindi ka ba pinapahirapan ng baby natin?" malambing niyang sabi pero halatang nahihirapan siyang mag-salita.

Tuluyan na akong napahagulhol sa kanyang sinabi.

"S-saber...baby. We're fine. I'm fine. I just gave birth to our little angels." umiiyak kong sabi.

"A-angels? As in plural, my Alice?"

Tumango ako as if na makikita niya.

"Yes angels. We have pretty little triplets, Saber."

He went silent for a second.

"Holy....fuck! We have triplets! I'm a Daddy of triplets! Damn! I'm the happiest father alive! O-our babies....wait for Daddy to get home my little ones. Wait for me." ang kanyang masayang boses ay unti-unting napapalitan ng hikbi. "I love you, my Alice. Thank you. I'm sorry dahil wala ako diyan sa tabi mo ngayon. I'm sorry."

"It's okay. I love you, too. Just be safe. We'll come to get you there. I love you, baby."

"I love you more, my Alice. By the way, anong mga pangalan nila?"

"Wala pa akong naisip na pangalan ng dalawa. Gusto ko ikaw ang magpangalan sa kanila. I name the other one, Saberella Elise Douglas." nakangiti kong sabi.

I heard him chuckled.

"Hula ko kamukha ko yan kaya iyan ang naisio mong pangalan. I love it, baby. I want to call her Sab. Gusto ko na kayong makasama. I really miss you. I want to see them badly, my Alice." malungkot niyang sabi sa huli.

"Same here, Daddy Saber. So what's the name of the two? Hmm? They have really the same features."

"Mukhang mahihirapan ako dahil hindi ko nakikita. But I want to name them, Aliciana Elise and Sylver Elise. I want the to have the same second name."

Napataas ang kilay ko.

"Sylver?"

"Yeah. I promise Syl to name our baby after him at aasahan niya iyon."

Kumunot ang noo ko.

"Why?"

"Because I hurt him so much. Gusto kong makabawi man lang sa kapatid ko."

Hindi nalang ako nagkomento tungkol sa sinabi niya dahil alam kong nasaktan ko din si Sylvester. I really hope he'll find the right girl for him. Who will accept and love him.

"Okay. If that's what you want."

"Thank you. Can I talk to your cousin? I only have five minutes left. I need to escape right now." nagmamadali niyang sabi.

"Okay. Be safe. I love you."

"I love you too, my Alice. Kayo ng mga anak natin. Babawi ako sa inyo. Pangako."