Chapter 12

Kakadating lang namin ni christopher sa ospital . medyo na traffic lang kanina pero keri naman . 

Pag akyat namin sa second floor nakita agad namin ang kwarto ko at nakabukas ang pinto non.

Pagtapat namin ay nakita ko kaagad si kuya at yung dalawa kong ate. Nandun din si Mommy at Papa.

At may hawak silang cake na naka tapat sa akin habang kumakanta sila.

"Happy birthday to you. Happy birthday to you. Happy birthday.Happy birthday.Happy birthday to you " kanta nilang lahat at naluluhang nakatingin sa akin.

Namimiss kona sila. Gusto ko silang akapin.

"Baby ? Happy birthday. Gising na " umiiyak na sabi ni Mommy.

"Gusto ko na ding gumising Mommy. Miss na miss kona kayo " sabi ko naman.

Pumasok na kami sa loob at nag hospital gown na din si Christopher para makapasok siya.

"Good morning po" bungad ni Topher sa kanila at napatingin naman silang lahat kay Topher.

"Ohh ? Good morning Christ. What brings you here ?" nagpupunas na luha ni Mommy na tanong sa kanya.

"You know him hon?" tanong naman ni Papa kay Mommy.

" Oh yes hon. He's Sofia's friend " sabi naman ni Mommy.

" Dadalawin ko lang po si Sofia. And i just wanted to greet her Happy Birthday. " He said to Mommy.

" Oh. Go ahead  . " Mommy said then  lumabas muna sila.

Ako naman napatingin sa kanila habang lumalabas atsaka ako napatingin kay Topher na sinusuri ang lagay ko.

"Sofia? Do you think matutulungan talaga kitang makabalik sa katawan mo?" he asked .

" Honestly ? I don't know . But since you promised to help me. I trust you " i said with all my soul.

" You really trust me huh? Kahit dalawang araw mo palang akong kakilala?" he just asked  .

Well hindi ko rin alam. Siguro ramdam ko lang. Ramdam ko lang na mapagkakatiwalaan ko siya.

" Yes? I think ? I don't know? Maybe ?"i said then Lough a little.

Then natawa din siya. After non katahimikan ang kasunod. Pinagmasdan lang namin pareho ang katawan ko.

Nahihirapan na siguro sila Mommy sa gastusin namin dito sa hospital. Sobrang mahal siguro ng ginagastos nila para sa akin araw araw.

Pero anong magagawa ko. Hindi ko alam kung paanong makabalik sa katawan ko.

Chaka ko naalalang pwede akong humiling ngayon dahil birthday  ko.

Pumikit ako kaagad at humiling na.

" i wish... Sana. Sana makahanap na kami ng paraan para makabalik nako sa katawan ko. Sana. Sana dumating na kung sino man ang maaring tumulong sa amin o sa akin . " hiling ko at dumilat na.

Sana matupad.

Ilang sandali pa ay lumabas na kami ni Topher. Naabutan namin sila Mommy sa labas na nag uusap. Habang sila ate naman napatingin kay Christopher.

"Hello po. I'm Christopher Palma. Friend of Sofia" he said then offer his hand to my sisters .

"I'm Samantha " ate Sam said while shaking hand with Topher.

"And I'm Sandra. We're Sofia's sisters" ate Sanda said then accept Topher hand too.

My sister's casualty talk to Topher and they ask him a lot.

Habang nag uusap sila ay napatingin ako kila Mommy at Papa na nag uusap.

Mommy and Papa was talking about businesses again. As usual. It's about how they struggle and working hard just to pay my hospital bill. Everyday.

Cause every fucking day. They have to pay 150 thousand just to make sure that my treatment will continue and to make sure that every medicine and vitamins. Injections. Therapist will be applied to me.

They really make sure that every fucking day I will surely and possibly survive.

Naawa na ako sa kanila.Yes.  But i have to fight and never surrender. Kasi alam kong  hindi nila yun gugustuhin. At iniisip ko rin lahat ng perang nagastos nila para sa akin at sa mga gamot na itinuturok sa akin para lang maging malakas ang katawan ko.

I want to hug them really tight. I want to say to them that I'm fighting. That I'm always finding a way to get back to my body.

So that even they definitely can't feel me. I hugged them. Really tight. Then suddenly i just feel my tears falling.

I loved them. I really loved them both. And i know they loved me too.

I felt Mommy and Papa stilled.

"  Derek ? Do you feel that? Like.. Someone was hugging us" My Mom said then her tears began to flow.

"It's Sofia. I know. It's my daughter." Papa said.

They really love me. They could feel me! I'm happy! For now. It was really really better.

They hugged so as i hugged them. I'm happy.

"Sofia if that was you. Always remember that we love you. Please fight. Don't surrender my baby. Me and your  Papa,Kuya and ate's are fine. And we're doing everything just to make sure you are safe here. " Mommy said. She wants me to fight. They wanted me to fight. So as i will.

"I will Mommy and Papa. Lalaban ako para sa inyo. Gigising ako. Pangako yan " Sabi ko at yinakap ko muli sila.

Nang maghiwalay sila ng yakap ay lumapit ako kay Topher.

"Topher ? Tara na. Kailangan na nating humanap ng paraan para makabalik na ako at gustong gusto ko na silang makasama. "sabi ko.

Nang marinig niya iyon ay agad na siyang tumayo at nagpaalam na siya kila ate. Nandoon na rin si kuya at kausap na rin niya.

Nang makalayo kami ay tinanong niya na ako kung mayroon na ba daw akong idea sa gagawin.

Well wala pa rin. Pero nag babakasakali ako na may maligaw na tulong.

"Well hi Sofia. My dearest friend. Kamusta na ?" napatigil ako sa paglalakad dahil biglang lumitaw si Yanna sa harapan ko.

Kinabahan ako bigala sa pag papakita niya.

"Yanna. " mahinang sambit ko dahil parang may lung anong bumara sa lalamunan ko.

" Well. Kasama mo pala ang ex boyfriend ko. " umismid siya " Talagang hindi ka nakinig sa aking wag siyang lalapitan hano? Oh well hindi ka naman kasi talaga nakikinig. Kaya nga dahil sayo namatay ako hindi ba?" sabi niya at sarkastikong tumawa.

" Anong kailangan mo?" lakas loob kong tanong.

"Well. Wala naman. Dinadalaw lang kita. Tinitignan ko lang kung nakabalik kana sa katawan mo. Pero luckily to say. Hindi pa. " sabi niya ng may ngisi sa mga labi.

" Hindi ko alam kung bakit nandirito kapa sa lupa. Balit hindi ka napunta sa langit.. O sa umpyerno ?" malakas na loob na sabi ko. Hindi ko talaga gustong sabihin sa kanya yuon ngunit naiinis na rin ako.

Alam ko na may kasalanan ako sa pagkamatay niya pero hindi ako ang pumatay kaya bakit galit na galit siya sa akin.

"Ha!? Lakas naman ng loob mong sabihin sa akin yan Sofia. Ano sa tingin mo rin ang ginagawa mo rito sa lupa. Bakit wala ka pa rin sa impyerno?" mataray at nang gagalaiti niyng sabi.

Napansin siguro ni Topher na napatigil ako at mayroong kunakausa kaya lumingon siya sa akin.

"Sofia?"

" Hindi ako ang pumatay sayo at hindi ko rin iyon hiniling na mangyari. Kaya wag mo akong sisihin sa nangyari sayo. Alam ko at alam mong wala akong kasalanan. Sana matahimik kana Yanna. Mapunta ka na sana kung saan ka nararapat na mapunta" sabi ko at tinalikuran na siya.

Narinig ko ang nanggagalaiting sigaw niya ngunit hindi ko na iyon pinansin.

Nagpatuloy lamang ako sa paglalakad hanggang magkatapat kami ni topher.

"Sino yun? Mukhang mayroon kang kinakausap. " tanong niya sa akin.

" Ah. Yun ba. Wala yun. Kaluluwa lang na naliligaw. Saan daw ba ang lagusan patungong langit. Kaso hindi ko kako alam "  i lied.

"Ahhh. Tara na? " tanong niya at tumango na lamang ako.

Kaso habang naglalakad kami ay mayroon siyang nabunggong babae.

" ohh. Sorry miss. I didn't meant to do that" dali daling sabi niya at tinulungan yung babaeng pulutin ang kanyang mga ibang gamit na nalag lag.

Ilang saglit pa ay napatigil ang babae at napatitig kang Topher at... Sa akin. Pinabalik balik niya ang tingin sa aming dalawa.

"May kailangan kapa miss?"tanog na ni Topher sa babae dahil nakatitig lamang ito sa kanya  . I mean sa amin.

Itinutok niya ang titig kay Topher

" Sa tingin ko ay ikaw ang may kailangan sa akin. Kayong dalawa. " Sabi nito at siyang nakapag patigil kay Topher at sa akin.

...

To be Continued...

.............................····················'''''''''''''''''''''''''