บทที่ 2 ตื่นมาบนเตียงคนแปลกหน้า
หายไปไหนกันหมด!
ปิ่นกานต์เดินกลับมาที่โต๊ะอีกครั้ง แต่ก็ไม่เห็นเพื่อนทั้งสามคน และที่สำคัญเงินจำนวนหนึ่งวางไว้แทนหมายความว่าทุกคนกลับกันไปแล้ว...ทิ้งได้ลงคอ!
หญิงสาวกระแทกก้นนั่งลงที่โซฟา ก่อนที่จะหยิบเครื่องดื่มเทใส่แก้วแล้วยกขึ้นดื่มพรวดหมดทันที ความเครียดหลายเรื่องทำให้แทบบ้า แน่นอนว่าเรื่องหลักเลยคงไม่พ้นเรื่องขึ้นคาน!
ใช่ว่าจะไม่สน แต่ถ้าจะหาพ่อพันธุ์ดีๆ สักคนมันยากก็เท่านั้นเอง ผู้ชายคนไหนที่ดูแลได้ทั้งชีวิต ผู้ชายคนไหนที่ไม่เบื่อเวลาผ่านไปนานๆ และผู้ชายคนไหนที่รักอย่างแท้จริง คำตอบคือ ไม่มี...ไม่มีสักคน!
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่ความมึนจากเครื่องดื่มทำให้ ปิ่นกานต์ต้องหยุดลง หญิงสาวหยิบเงินจ่ายเพิ่มวางลงบนโต๊ะแล้วลุกขึ้นเดินเซไปเซมาพยุงกายออกไปจากคลับ
จะบอกว่าตอนนี้เมาแทบเดินไม่ถูกทางก็ใช่ เพื่อนรักทั้งสามคนดันเข้าใจว่ากลับไปแล้ว ทีนี้จะขับรถกลับยังไงล่ะเนี่ย! หญิงสาวเดินมาตรงลานจอดรถ มือหนึ่งยกขึ้นทาบกับรถคันสีดำซึ่งไม่ใช่รถของเธอ แต่ทว่าแรงดันและความมึนงงในร่างกายอยากจะทำให้เธอ…
อ้วก!
ของเหลวจากปากของปิ่นกานต์ออกมาพรวดใส่รถหรูสีดำตรงหน้าจนหมด หญิงสาวยังไม่หายเมาแต่ก็ดีขึ้นกว่าเมื่อครู่นี้ มือข้างหนึ่งยกขึ้นดันกระโปรงรถพร้อมกับหยิบทิชชูในกระเป๋าออกมาเช็ดปาก
อ่า...รู้สึกโล่งจริงๆ
"กรี๊ด!" หญิงสาวคนหนึ่งร้องอย่างตกใจ "ธีร์คะ รถของคุณ..."
ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของรถส่งสายตามองไปยังรถยนต์คันหรูสีดำรุ่นล่าสุดที่เพิ่งได้มาใหม่ยังไม่ทันข้ามวัน หล่อนอ้วกใส่รถสุดที่รักของเขา! แน่นอนว่ามันต้องดูไร้ราคาไปเลย
"ธีร์คะ แนตตี้ว่าวันนี้คุณไม่ต้องไปส่งแล้วละค่ะ" หญิงสาวบอกปัดพร้อมกับคลายมือออกจากแขนชายหนุ่ม
"ไว้เราค่อยเจอกันใหม่นะคะ"
สาวสวยพูดก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปข้างในคลับเหมือนเดิม สายตาของธีรวีร์มองหญิงสาวร่างระหงด้วยความเสียดาย แต่ก็ต้องหันกลับมาเคลียร์กับผู้หญิงขี้เมาคนนี้ให้เรียบร้อยเสียก่อน ชายหนุ่มสาวเท้าเข้าไปหาหญิงสาวที่ยังยืนอยู่ตรงรถเขา ดึงแขนของเธอออกไม่ให้สัมผัสกับรถ แต่ท่าตอนนี้จะไม่ทันแล้ว เมื่อรถสีดำตรงนี้เริ่มส่งกลิ่นโชยมาแล้ว เหม็นเน่าและพาให้อยากจะอ้วกตามไปด้วย
"คุณทำบ้าอะไรกับรถผมเนี่ย!" ธีรวีร์แทบอยากจะกระชากเข้ามาเขย่าถาม แต่ดูท่าของหญิงสาวตรงหน้าแล้วคงพูดกันไม่รู้เรื่อง
ปิ่นกานต์พยายามปรือตาขึ้นมองชายหนุ่มตรงหน้า เผยรอยยิ้มที่มุมปากออกมาก่อนหัวเราะพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบศีรษะชายหนุ่มแล้ว พูดว่า "ชิโร! แกตามฉันมาได้ยังไง"
ชิโร? ฟังดูคล้ายชื่อสุนัขนะ! อย่าบอกนะว่าเห็น...ให้ตายสิ!
"นี่คุณ..." ธีรวีร์ดึงมือออก ใบหน้าเข้มของชายหนุ่มแสดงถึงความขุ่นเคืองออกมาอย่างชัดเจน แต่ถึงยังไงหญิงสาวตรงหน้าก็ไม่รู้อยู่ดีว่ากำลังโกรธเรื่องอะไร
"ชิโร..."
"ฟังผมหน่อยได้ไหม! คุณทำรถผมเสียหายนะ!" ชายหนุ่มตวาดใส่หญิงสาว ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะรู้สึกตัวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ปิ่นกานต์ปรือตามองชายหนุ่มตรงหน้าที่เห็นหน้าตาไม่ชัด แต่ก็เลิกคิ้วและยิ้มให้ราวกับไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป และแล้วหญิงสาวก็เดินเซมาซบที่อกแกร่งพร้อมหลับตาลงทันที...
"เฮ้! คุณๆ" ชายหนุ่มเขย่าให้ตื่น ดูท่าว่าจะไม่ได้ผลเลยแม้แต่น้อย
อยากจะบ้าตาย!
ธีรวีร์สบถออกมา พลางคิดว่าควรทำยังไงกับรถและผู้หญิงคนนี้ดี ครั้นเมื่อมองร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดก็อดสงสารไม่อยากจะทิ้งไว้ ผู้หญิงอะไรเมาได้น่าเกลียดที่สุด
ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาก่อนที่จะพยุงคนตัวเล็กไปและเรียกรถแท็กซี่ขึ้นรถไปด้วยกัน
ให้ตายสิ! ไม่คิดเลยว่าคืนแสนหวานจะกลายเป็นคืนขมขื่นที่สุด!
รอพรุ่งนี้ก่อนเถอะ มีบัญชีต้องสะสางกันยาว!
ปวดหัวจัง...!
ปิ่นกานต์ขยับตัวใต้ผ้าห่มกลิ้งไปมา ปรือตามองไปรอบห้องก่อนค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง สายตาคู่มองสถานที่ไม่คุ้นเคยด้วยความตกใจ ที่นี่ที่ไหน!? จากที่ยังมึนหัวตอนนี้แทบหายเป็นปลิดทิ้ง
"ตื่นแล้วหรือไง?" เสียงผู้ชายคนหนึ่งกล่าวทักทายขึ้นทำให้ หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าห้องและใส่เพียงกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว ส่วนท่อนบนเปลือยเปล่า!
"กรี๊ดดดดด!" ปิ่นกานต์ร้องขึ้นด้วยความตกใจ มือเรียวรีบยกผ้าห่มขึ้นบังหน้าทันที ใบหน้าสวยแดงซ่านด้วยความอาย คนตรงหน้าเป็นใครแล้วทำไมแก้ผ้าอยู่ต่อหน้าเธอแบบนี้ น่าเกลียดที่สุดเลย!
"คุณกรี๊ดทำไม?" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินเข้ามาหา
"ตื่นแล้วก็ลุกขึ้นซะ เรามีเรื่องที่ต้องสะสางกันยาว!"
สะสาง?
หญิงสาวเลื่อนผ้าห่มลงแล้วมองด้วยความไม่เข้าใจว่าพูดถึงเรื่องอะไร "คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร"
"คุณจำไม่ได้หรือ?" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ หญิงสาวช่างเหมือนลูกแกะน้อยเสียจริงๆ น่าแกล้งและน่าจับตีก้นเสียให้เข็ด!
"เรื่องอะไรของคุณ...หรือว่า!" ปิ่นกานต์รีบก้มมองเสื้อผ้าที่ตัวทันที แน่นอนว่ามันถูกเปลี่ยนออกไปเหลือเพียงแค่เชิ้ตตัวเดียว!
"ไอ้ผู้ชายลามก!" พูดพร้อมกับหยิบหมอนที่ข้างตัวปาใส่คนตรงหน้าทันที
หมอนใบแรกถูกเหวี่ยงตามแรงคนอยู่บนเตียงปาดเข้าที่หน้าหล่อๆ ของธีรวีร์อย่างจังๆ
"หยุดเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน!" ได้ผลทีนที หญิงสาวที่เตรียมจะปาหมอนใบที่สองก็วางมือลงแล้วมองด้วยความระแวง ธีรวีร์มองหน้าหญิงสาวแล้วถอนหายใจออกมา...เอาเป็นว่าอย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมาแล้วกัน
"เอาเถอะ ช่างมัน คุณกลับไปได้แล้ว"
เมื่อได้ยินชายหนุ่มตรงหน้าพูดออกมาปิ่นกานต์ถึงกับทำอะไรไม่ถูก ผู้ชายตรงหน้านี้เป็นใคร แล้วแอบทำอะไรไม่ดีหรือเปล่า...
"อย่าบอกนะว่าคุณ...ไอ้...!" หญิงสาวกล่าวว่าด้วยความขุ่นเคืองและอับอาย เกิดมาจะอายุสามสิบยังไม่เคยนอนกับผู้ชายเลย แล้วเขาเป็นใครมาบังอาจเกินไปแล้ว!