ตอนที่ 939 สู้ๆ นะ~
“ฉันว่านายมันไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา” ถังเยี่ยค่อยๆ ถอดแว่นตาสีทองบนใบหน้าออก
ถังลั่งเห็นแบบนั้นก็ลนลานหน้าถอดสี “โอ๊ะๆ...อย่าๆ...อย่าถอด! อย่าเอะอะๆ ก็ถอดแว่นได้ไหม? เรามีอะไรค่อยพูดค่อยจากันก็ได้!”
แต่คำพูดนี้สายเกินไปแล้ว หลังจากที่ไม่มีเลนส์ขวางกั้น ดวงตานักฆ่าของถังเยี่ยก็เปิดเผยไร้การปิดบังในทันที ราวกับภายในร่างถูกผนึกไว้ด้วยสัตว์ป่าที่รู้จักแต่การต่อสู้และเข่นฆ่า พุ่งทะยานหลุดออกมาจากกรงขัง
นิ้วมือของถังเยี่ยสอดเข้าไปที่เส้นผม บีบขยำเส้นผม ในเวลาเดียวกัน มือข้างซ้ายก็ยกขึ้น เกิดเสียง ‘ฟิ้ว...’ แว่นตาสีทองถูกโยนออกไปทางหนิงซี
หนิงซีพอเห็น รีบตะกุยเท้าเข้าไปรับแว่นตามาได้อย่างปลอดภัย กำหมัดให้กำลังใจว่า “ศิษย์พี่ใหญ่สู้ๆ น้า~”
“ยายตัวดี ถ้าฉันมีชีวิตรอดไปได้ จะอัดเธอเป็นคนแรก!”
หนิงซีโบกมือ “เอาชีวิตรอดให้ได้ก่อนค่อยพูดเถอะศิษย์พี่รอง~”
สิ้นเสียง ถังลั่งราวกับถูกสัตว์ป่าผู้หิวกระหายมานานแสนนานเข้าโจมตี แต่ละกระบวนท่าโหดเหี้ยม ไม้เด็ดปล่อยออกมาหมด อยู่ในสภาพคลุ้มคลั่งแล้วโดยสิ้นเชิง...
Support your favorite authors and translators in webnovel.com