บทที่ 469 พี่คิดจะทำลายชื่อเสียงผมหรือไง

บทที่ 469 พี่คิดจะทำลายชื่อเสียงผมหรือไง?

เยี่ยไป๋ไอ้หมอนี่คงจะเป็นสุนัขจนตรอกแล้วสินะ?

แต่ไม่น่าแปลก ลั่วเฉินไม่ได้บทนี้ไปก็เท่ากับไร้ประโยชน์

เขาพูดไว้แต่แรกแล้ว ขอแค่เขายังอยู่ที่กวงเย่าอีกหนึ่งวัน ไม่ช้าก็เร็วลั่วเฉินจะคลานกลับมาหาเขาเอง!

คิดถึงเรื่องนี้ โจวเหวินปินยิ่งมีความสุข ค่อยๆ เดินเยื้องย่างเข้าไป “เยี่ยไป๋ นายมาทำอะไรที่นี่ ทีมผู้กำกับกำหนดบทหลินลั่วเฉินให้กงซวี่ของเราแล้ว นายวิ่งมาโวยวายที่นี่ จะเสียมารยาทมากเกินไปหน่อยมั้ง!”

ได้ยินโจวเหวินปินพูดจาไร้มารยาททันทีที่มาถึง ใบหน้ากงซวี่ที่อยู่ด้านข้างเย็นเยียบขึ้นมาทันที

เยี่ยหวันหวั่นกลับพาดขา ใช้มือหนึ่งเท้าศีรษะ มองโจวเหวินปินเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “อ้าวเหรอ? กงซวี่ได้บทหลินลั่วเฉินไปงั้นเหรอ ผมไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย”

เวลานี้โจวเหวินปินที่กำลังได้ใจไม่ทันสังเกตเห็นอาการผิดปกติของกงซวี่ เห็นท่าทางไม่ยอมรับความเป็นจริงของเยี่ยไป๋แบบนี้ ก็แสยะยิ้ม “กงซวี่ของพวกเรากำลังยุ่งกับการเตรียมตัวเล่น ‘มังกรผงาด 2’ ไม่มีเวลามารับมือการโวยวายไร้สาระของนายหรอก!”