333

ตอนที่ 333 ภรรยาผมไม่ทำอาหารเช้า ไม่ทำอาหารว่างยามดึกให้ผม

คำสามคำนั้นช่างเป็นดั่งยาชุบชีวิตที่มีประสิทธิภาพขั้นสูงที่ช่วยชุบชีวิตให้เฉียวยวี่หว่านหลังจากมีอาการหัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง.....

เฉียวยวี่หว่านแนบแก้มของเธอลงบนไหล่ของเฉิงฉีตง สะอึกสะอื้นเบาๆ จนลมหายใจไม่สม่ำเสมอ.....

“ฉันคิดว่าชาตินี้จะไม่ได้ยินคุณพูดคำนี้กับฉันแล้วซะอีก”

“คุณร้องไห้แบบนี้ ลูกชายเราก็ร้องตามไปด้วยนะ” เฉิงฉีตงตอบกลับเฉียวยวี่หว่านด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ แต่เฉียวยวี่หว่านกลับไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้ น้ำตาเม็ดโตๆ ยังคงไหลอาบแก้มไม่ขาดสาย

“ฉันก็รักคุณค่ะ” เฉียวยวี่หว่านหันกลับไปมุดตัวเข้าสู่อ้อมกอดของเฉิงฉีตง พลางสูดเอากลิ่นกายของเขาเฮือกใหญ่...

บางครั้งการกอดกันระหว่างชายหญิงก็ให้ความอบอุ่นมากกว่าการจูบ ลมหายใจรวมเป็นของกันและกัน อาจไม่ได้กระตุ้นอารมณ์เท่าการจูบ แต่การกอดมักให้ “ความรู้สึกกึ่งจะเขินอาย” ทำให้ยิ่งรู้สึกอบอุ่นมากขึ้นอย่างบอกไม่ถูก

เฉียวยวี่หว่านอาลัยอาวรณ์การกอดเฉิงฉีตงเป็นพิเศษ เพราะมันเหมือนกับว่าแค่เธอกอดเขาไว้ เขาก็จะกลายเป็นของเธอคนเดียว ขอแค่เธอไม่ปล่อยมืออก ก็จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง