292

ตอนที่ 292 อย่าเอาคืนฉันอีกได้มั้ย

บนตัวของเฉิงฉีตงมีกลิ่นบางอย่างที่ดึงดูดเฉียวยวี่หว่านอยู่เสมอ เฉียวยวี่หว่านคิด

ว่ากลิ่นนี้เป็นกลิ่นฮอร์โมนของความเป็นชาย.....

เฉียวยวี่หว่านสูดหายใจเข้าเบาๆ ใจของเธออ่อนระทวยในทันใด.....แต่ก็ยังทำท่าทางปั้นปึ่ง ยืนแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดของเฉิงฉีตง

“คุณทำอะไร” น้ำเสียงของยวี่หว่านฟังดูเย็นชา เพราะเธอไม่พอใจกับอากัปกิริยาของเฉิงฉีตงเมื่อสักครู่เอามากๆ

“ขอบคุณ” เฉิงฉีตงกระซิบข้างๆ หูของเธอ ลมหายใจนั้นรดลงบนใบหูของเธอ ในคำพูดนั้นเหมือนจะแทรกมาด้วยความเปียกชื้น ทำให้ยวี่หว่านรู้สึกเปียกอยู่ที่ใบหูเธอจึงยกไหล่ขวาขึ้นเพราะความรู้สึกจักจี้

“ขอบคุณอะไรคะ.....” ยวี่หว่านรู้สึกไม่พอใจจึงตอบเฉิงฉีตงไปด้วยเสียงแข็งๆ

“ขอบคุณคุณที่ทำให้ผมได้เป็นพ่อคน” เฉิงฉีตงพูดคำว่า “พ่อ” ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เป็นความอ่อนโยนที่เฉียวยวี่หว่านไม่เคยได้ยินมาก่อน

เฉิงฉีตงพูดด้วยน้ำเสียงหยิ่งยโสสุดๆ มาตลอด ตอนที่เพิ่งจะรู้จักเขา เขาเย็นชายิ่งกว่าน้ำค้างแข็งเสียอีก ราวกับว่าเรื่องอะไรก็ทำให้เขาหวั่นไหวไม่ได้