236

ตอนที่ 236 เหมือนเอากำปั้นทุบสำลี

ยวี่หว่านยืนอยู่ข้างๆ เฉิงฉีตงอย่างเงียบๆ เธออยากดูว่าเสิ่นอีหางจะเล่นบทไหน

ดูท่าทางเสิ่นอีหางคงจะเหนื่อยน่าดู เพราะวิ่งออกกำลังกายจนเหงื่อท่วมหน้าผาก ใบหน้าเธอปราศจากเครื่องสำอาง หอบแฮ่กๆ ดูแล้วชวนให้คนหลงใหล

“ฉีตง บังเอิญจังเลยค่ะ” ท่าทีของเสิ่นอีหางราวกับว่านานๆ จะได้เจอเฉิงฉีตงที่นี่ ท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ของเธอดูไม่เป็นธรรมชาติเอาเสียเลย ยวี่หว่านคิดว่าเธอมีตาอันแหลมคมสามารถแยกแยะดีชั่วได้ ฉะนั้นแล้วมองปราดเดียวก็รู้ว่าเสิ่นอีหางกำลังเสแสร้งทำตัวไร้เดียงสา

ยวี่หว่านยังคงยืนอยู่กับที่ มือสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกง พลางเบะปาก “บังเอิญงั้นเหรอ ไม่คิดว่าคุณเสิ่นจะตื่นตั้งแต่ไก่โห่ แล้วขับรถจากซีซานยวี่ตั้งครึ่งชั่วโมงมาที่นี่เพื่อมาวิ่งออกกำลังกาย คุณเสิ่นบอกฉันว่ามันคือความบังเอิญงั้นเหรอคะ?”

เสิ่นอีหางคงคาดไม่ถึงว่ายวี่หว่านก็มาวิ่งออกกำลังกายด้วย สีหน้าของเธอดูขาวซีดเล็กน้อย