166

ตอนที่ 166 ตั้งแต่แต่งงานมา เธอไม่เคยแยกจากเขาเลย

มือของเฉิงฉีตงที่ประคองหน้าของเธอไว้นั้นยังมีกลิ่นบุหรี่ติดอยู่จางๆ กลิ่นนั้นเย็นๆ อ่อนๆ ปกติแล้วยวี่หว่านเป็นคนไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ แต่ยามที่กลิ่นนั้นแตะจมูก เธอกลับรู้สึกใจสงบลง…..

เธอใจลอยไปพักหนึ่ง เมื่อรู้สึกตัวก็รีบหันไปหาเฉิงฉีตงปากก็เอ่ยถาม “เขาว่ากันว่าตอนเช้าๆ ผู้ชายมักจะมีความต้องการ เอ่อ เรียกว่าอะไรนะ”

เฉิงฉีตงมองเธอด้วยใบหน้าจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม ริมฝีปากบางคู่นั้นเหมือนจะปรากฏรอยยิ้ม แต่ก็ไม่ชัดเจนนัก

“ช่างเถอะไม่พูดดีกว่า มันดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่” ยวี่หว่านยิ้มแห้งๆ ให้เฉิงฉีตง แต่เมื่อสายตามองไปเห็นริมฝีปากบางของเขา ทำไมเธอถึงนึกอยากจูบกับเขาอีกสักครั้งนะ

ยวี่หว่านรู้สึกกลัวความคิดตัวเองที่อยากลวนลามเขา เธอต้องไม่ปล่อยให้ “ความหล่อ” ของเฉิงฉีตงเข้าครอบงำเด็ดขาด.....

แล้วก็เป็นเฉิงฉีตงเองที่ปล่อยมือจากเธอ “ทานข้าวกันเถอะ”

ยวี่หว่านยังหวังว่าเขาจะทำอะไรมากกว่านี้อีกนิด แต่เขากลับผละจากเธอไปง่ายๆ แบบนี้ ทำให้เธอผิดหวังอยู่หน่อยๆเหมือนกัน