163

บทที่ 163 ต้องขอโทษจริงๆ ครับ อาหารที่ประธานโหลวส่งมาเข้าไปอยู่ในท้องผมหมดแล้ว

”ด้วยความยินดีคะ” ยวี่หว่านอมยิ้ม แต่ยิ้มนั้นกลับดูแข็งๆ “คุณเพิ่งเลิกงานเหรอ?”

“อืม เพิ่งประชุมเสร็จ” ทันใดนั้นคนที่กลัวดอกพิกุลจะร่วงมาตลอดอย่างเฉิงฉีตงก็เข้ามาชี้แจงกับเธอว่าเมื่อกี้ตนเองได้ทำอะไรไปบ้าง ซึ่งเป็นอะไรที่ดูผิดวิสัยอยู่ไม่น้อย

“อ้อ ฉันรู้สึกคอแห้ง คุณช่วยไปที่ห้องชงชาแล้วเอาน้ำมาให้ฉันแก้วนึงได้มั้ยคะ” ยวี่หว่านพูดพลางยื่นแก้วน้ำของตัวเองไปตรงหน้าเฉิงฉีตงอยากให้เขาออกไปจากตรงนั้น

เธอต้องทำลายหลักฐาน

ต้องรีบจัดการกับอาหารและขนมที่โหลวเย่เฉิงส่งมาให้ ไม่เช่นนั้นด้วยนิสัยของเฉิงฉีตงแล้ว ต้องเดาได้แน่ว่าใครเป็นคนส่งมา

เฉิงฉีตงไม่ปฏิเสธ เขารับแก้วน้ำมาแล้วไปเติมน้ำให้เธอ

ยวี่หว่านเห็นเฉิงฉีตงพ้นประตูไปแล้ว ก็รีบลนลานเอาอาหารและขนมยัดลงถังขยะทันทีด้วยใบหน้าเลิ่กลั่ก

กว่าจะยัดของทุกอย่างลงถังขยะได้หมด เฉิงฉีตงก็กลับมาถึงพอดี เธอรีบลุกขึ้นปรับสีหน้าเป็นปกติแล้วรับแก้วน้ำคืนมาจากเฉินฉีตง