109

ตอนที่ 109 ไม่มีใครก็ไม่ต้องเสแสร้งขนาดนั้นก็ได้ คุณเหนื่อยผมก็เหนื่อย

เฉิงฉีตงริมฝีปากซีดเผือด ยวี่หว่านขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วเรียกชื่อเขาออกมาเบาๆ

“คุณเฉิงคะ” เธอคิดว่าเสียงของเธอเบามากแล้ว แต่ไม่คิดว่าเฉิงฉีตงจะหลับไม่สนิท เขาลืมตาขึ้นมาทันที

เขาปรือตาขึ้นมา ตาที่เดิมทีมีแค่ชั้นเดียวตอนนี้เปลี่ยนเป็นตาหลายชั้น แสดงให้เห็นถึงความเหนื่อยล้าของเขา

ยวี่หว่านมองใบหน้าของเขาก็รู้สึกว่าเฉิงฉีตงเหมือนเด็กที่นอนป่วยอยู่

“เหมือนคุณจะมีไข้นะคะ” ยวี่หว่านไม่ได้ลุกขึ้น แค่เอามือเท้าหมอนไว้แล้วพูดกับเขา

“อืม”

“ใช่เพราะโรคกระเพาะเป็นสาเหตุรึเปล่าคะ?” ยวี่หว่านบ่นพึมพำคนเดียว ในตาซ่อนความกังวลเอาไว้

“อืม” เหมือนเฉิงฉีตงจะไม่อยากพูดมาก น่าจะเพราะว่าเขารู้สึกไม่สบาย

“งั้นคุณนอนต่อสักหน่อย เดี๋ยวฉันจะไปทำโจ๊กมาให้ค่ะ” ยวี่หว่านลุกออกจากผ้าห่ม เธอลุกขึ้นจากเตียงแล้วก็รีบไปล้างหน้าล้างตาแล้วลงไปห้องครัวที่ชั้นล่าง