021

ตอนที่ 21 นี่เธอต้องการเอาใจเขาขนาดนี้เลยหรอ?

“คุณเฉิง” พนักงานนำบัตรมาคืนให้เฉิงฉีตง ชายหนุ่มหยิบบัตรแล้วก้มลงจะเอาบัตรใส่ในกระเป๋าเสื้อสูทตามเดิม สายตาก็เหลือบไปเห็นที่ข้อมือของยวี่หว่าน

ข้อมือเรียวบางของหล่อนที่ถูกพันด้วยผ้าพันแผลหลายชั้น ตอนนี้มีเลือดซึมออกมา น่าจะเป็นเพราะถูกแรงกระชากของผู้ชายคนนั้น แต่ทว่าหญิงสาวยังคงมองเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เหมือนไม่รู้สึกตัวสักนิดว่าที่ข้อมือของเธอมีเลือดไหล

นี่เธอต้องการเอาใจเขาขนาดนี้เลย?

“มัวแต่คิดจะเอาใจผม ไม่สู้คุณไปพันแผลที่ข้อมือคุณก่อนดีกว่ามั้ย” คำพูดของเฉิงฉีตงไร้อารมณ์ พูดจบเขาก็ลุกเดินออกไปจากมู่เซ่อ

ยวี่หว่านก้มหน้าลง เพิ่งเห็นว่าที่ข้อมือของเธอมีเลือดไหลซึมออกมา จึงรีบหยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมาซับที่ข้อมือ แต่เธอก็ยังไม่ยอมแพ้ รีบเดินตามเฉิงฉีตงออกไป

นอกร้านมู่เซ่อ เฉิงฉีตงเดินตรงไปที่รถ ขณะที่เขากำลังเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง ยวี่หว่านก็ฉวยโอกาสเปิดประตูฝั่งที่นั่งข้างคนขับเข้าไปนั่งทันที

หล่อนรัดเข็มขัด แล้วนั่งตัวตรงมองเฉิงฉีตง

เฉิงฉีตงเห็นหล่อนอยู่ในรถก็รู้สึกทั้งตกใจทั้งไม่พอใจ

“ออกไป”

“บัตรประชาชนฉันอยู่ที่บ้านคุณ ถ้าไม่มีบัตรฉันก็เข้าพักที่โรงแรมไม่ได้ คุณคงไม่ใจร้ายปล่อยให้ผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างฉันต้องไปนอนข้างถนนใช่มั้ยคะ” ยวี่หว่านแกล้งทำเป็นไร้เดียงสา ท่าทางและดวงตาอันใสซื่อของหล่อนทำให้คนยากจะปฏิเสธ

ที่หญิงสาวพูดมาก็มีเหตุผล

เฉิงฉีตงหลุบตาลง สุดท้ายก็ไม่ได้ปฏิเสธเธอ

“พอได้บัตรประชาชนของคุณแล้ว ก็ไปให้พ้นจากสายตาผม” นี่เป็นคำเตือนครั้งสุดท้ายของเขา

ยวี่หว่านแลบลิ้นอยู่ท่ามกลางความมืด หล่อนจะไปให้พ้นจากสายตาของเขาได้ยังไง เพราะที่หล่อนออกจากที่คุกออเบิร์น แล้วกลับมาที่นี่ก็เพื่อที่จะแต่งงานกับเขา

*

ภายในรถ ที่ข้อมือของยวี่หว่านเลือดยังไหลออกมาไม่หยุด กระดาษทิชชู่ที่ซับอยู่ชุ่มไปด้วยเลือด หญิงสาวกลัวที่จะทำให้เบาะหนังแท้บนรถเขาต้องสกปรก จึงใช้ชายเสื้อพันรอบผ้าพันแผลเอาไว้อีกทีหนึ่ง เพราะกลัวว่าเฉิงฉีตงจะไล่เธอลงจากรถ

แต่กลิ่นคาวเลือดที่รุนแรงและฉุนจมูกกลับคละคลุ้งไปทั่วรรถ

“คุณต้องไปโรงพยาบาล”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ” ยวี่หว่านรีบส่ายหน้า หล่อนรู้สึกว่าเวลาสำคัญแบบนี้เธอไม่ควรจะทำเสียเรื่อง

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของหล่อนก็ดังขึ้น เป็นซานซานที่โทรเข้ามา หล่อนจึงรีบกดปุ่มรับสาย แต่เพราะมือเจ็บทำให้หญิงสาวจับโทรศัพท์ไม่ถนัด จนกดไปโดนปุ่มสปีคเกอร์โฟนเข้า เสียงของซานซานก็เลยดังขึ้นมาในรถ

“ยวี่หว่าน! แกเป็นไงบ้าง ถึงโรงพยาบาลหรือยัง?”

“ถึงแล้ว.....” โทรศัพท์ของหล่อนหล่นลงไปด้านล่างเบาะที่นั่ง ทำให้หล่อนหยิบไม่ถึง จะปิดสปีคเกอร์โฟนก็ปิดไม่ได้

“งั้นก็ดีแล้ว ลู่อีหนงผู้หญิงคนนี้หน้าด้านจริงๆ แกต้องขึ้นเตียงกับเฉิงฉีตงแก้เผ็ดให้ได้นะ!” ซานซานดู

เหมือนจะโกรธแทบบ้า พูดจาโวยวายเสียงดังจนเธอพูดแทรกไม่ได้เลย

“ซานซาน.....”ยวี่หว่านขมวดคิ้วทันที สายตาเหลือบไปมองเฉิงฉีตงที่หลังจากได้ยินประโยคนี้ ในดวงตาก็มีประกายดุดันพาดผ่าน

หล่อนได้แต่ถอนหายใจ เพราะยังไงก็คงหยุดซานซานไม่ได้แล้ว “ไม่งั้นแกก็ลองใหม่อีกครั้ง ตามแผนที่แกวางไว้ครั้งที่แล้วที่แกจะใส่ยาในน้ำให้เขากิน ฉันไม่เชื่อว่าถ้าแกมีอะไรกับเขาแล้วลู่อี้หนงยังจะกล้าผยองอยู่”