002

ตอนที่ 2 ได้ข่าวมาว่าคุณเฉิงมีลูกไม่ได้ พอดีเลย ฉันเองก็ไม่ชอบเด็กค่ะ

ดูเหมือนว่าคำพูดของเฉิงฉีตงจะต่างไปจากที่เธอคิด หล่อนคิดว่าชายหนุ่มคงจะเรียกบอดี้การ์ดให้ลากตัวเธอออกไป

เพราะเธอเป็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญ

“สีดำเป็นสีแห่งความเซ็กซี่ลึกลับน่าค้นหา ฉันคิดว่าคุณจะชอบค่ะ” ยวี่หว่านยักคิ้ว สายตามองใบหน้าของชายหนุ่มไม่หลบเลี่ยง

“ก็ดูน่าค้นหานะ เกือบทำให้ผมคิดว่าคุณเป็นนักฆ่า” เฉิงฉีตงโยนรายงานที่อยู่ในมือลงบนโซฟาข้างๆ กระตุกมุมปากขึ้นนิดหนึ่ง มองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าอย่างมีนัย

เขารู้สึกไม่คุ้นหน้าเธอเลย

“ถ้าหากคืนนี้คุณต้องการนอนกับผม เกรงว่าคงจะทำให้คุณต้องผิดหวังแล้วล่ะ คืนนี้ผมไม่ต้องการผู้หญิง” เฉิงฉีตงยืนขึ้นตรวจความเรียบร้อยของเสื้อผ้าของตัวเองเล็กน้อย ยื่นแขนเรียวยาวไปหยิบแก้วไวน์ที่อยู่บนโต๊ะรับแขก หมุนแก้วเล็กน้อยก่อนจะจิบเข้าปาก

“คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ”

“อ้อ งั้นเหรอ?”

“คุณเฉิงคะ ฉันต้องการเป็นคุณนายเฉิง” หญิงสาวพูดตรงๆไม่อ้อมค้อมแม้แต่น้อย

“คุณตรงดีนะ” เฉิงฉีตงเหมือนจะสนใจขึ้นมา รอยยิ้มเข้มขึ้น แต่สายตายังคงมองเธออย่างสำรวจ เขามองผิวขาวราวหิมะของเธอ ดูแล้วผู้หญิงคนนี้คงจะทุ่มเทกับเรื่องนี้ไปไม่น้อย

ระยะห่างระหว่างยวี่หว่านกับเฉิงฉีตงมีเพียงโต๊ะรับแขกที่กั้นกลางเท่านั้น หล่อนทำตัวเหมือนเจ้าของบ้าน หยิบแก้วไวน์และขวดไวน์ขึ้นมาจากโต๊ะ รินไวน์ให้ตัวเองแล้วจิบเข้าปากทันที

“ได้ข่าวมาว่าคุณเฉิงมีลูกไม่ได้ พอดีเลย ฉันก็ไม่ชอบเด็กค่ะ เราสองคนเหมาะสมกันดีนะ คุณว่ามั้ย?”

มือที่เฉิงฉีตงหมุนแก้วไวน์อยู่กลับชะงักลง ไม่ตอบคำถามใดๆ ในดวงตารียาวราวกับปิดบังเรื่องราวบางอย่างไว้

ยวี่หว่านหมุนแก้วไวน์ในมือ ดวงตางดงามของหล่อนมองเขาอย่างเฉยเมย

“คุณเฉิงค่ะ ฉันขอเงินสามสิบล้านและตำแหน่งคุณนายเฉิง แล้วฉันจะเชื่อฟังคุณ ฉันจะไม่เรียกร้องความรักใดๆทั้งนั้น”

“คุณจะเอาอะไรมาต่อรองกับผม?” เขากลับไม่โกรธอย่างที่คิด

“เพราะว่าฉันเข้าใจคุณเฉิงมากกว่าเข้าใจตัวฉันเองเสียอีก”

“เช่น?”

“คุณเฉิงมีขนาดรอบเอว 78 รอบสะโพก 120 ความยาวขา 120.....”

“ขนาดของร่างกายผมคุณก็รู้ดีขนาดนี้เลย?” ชายหนุ่มยิ่งสนใจมากขึ้น

“มันเป็นเพียงแค่การรวบรวมตามคำบอกเล่าที่ได้ยินมาค่ะ แต่ก็ยังมีอีกที่หนึ่ง ที่ยังไม่ได้พิสูจน์”

ชายหนุ่มยักคิ้ว จุดบุหรี่แล้วมองหล่อนด้วยความสนใจยิ่งขึ้น “เพราะงั้นคุณเลยกะจะมาพิสูจน์ด้วยตัวเองอย่างนั้นสิ?”

“อืม คืนนี้ค่ะ”

พูดจบหล่อนก็ลุกขึ้น โยนกระเป๋าแล้วเดินไปยืนตรงหน้าเฉิงฉีตง นั่งลงบนตักของเขาโดยไม่สนใจสายตาอันตรายของเขา ใช้มือเรียวยาวโอบรอบคอชายหนุ่มไว้

ระยะห่างเพียงน้อยนิด ทำให้ยวี่หว่านเหมือนจะรู้สึกได้ถึงเสียงหัวใจเต้นของชายหนุ่ม ลมหายใจที่เป่ารดกัน ทำให้หญิงสาวรู้สึกเคลิบเคลิ้ม

ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเป็นผู้ชายเพอร์เฟค เพอร์เฟคยิ่งกว่าคำที่ผู้คนร่ำลือกัน

เฉิงฉีตงมีดวงตาที่ชวนให้ผู้คนหลงใหล มองไม่อออกว่าสิ่งที่อยู่ในดวงตาของเขาคืออะไร ทันใดนั้นชายหนุ่มก็เชยคางของหล่อนขึ้น

ใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือตกอยู่ในสายตาของเขา

หล่อนเงยหน้ามองไรหนวดที่เพิ่งงอกออกมาบนใบหน้าของชายหนุ่ม

“สามสิบล้าน? คุณคิดว่าค่าตัวคุณสูงขนาดนี้เลย?” เฉิงฉีตงมองหญิงสาวในอ้อมกอดคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม

“ฉันลืมแนะนำตัวเองไป ฉันแซ่เฉียว เฉียวเดียวกับเฉียวหลานซินน่ะค่ะ”

เฉียวหลานซิน สามคำนี้ผู้คนในเมือง B ต่างก็รู้จักดี เธอคือนักธุรกิจและนักการกุศลผู้มีชื่อเสียงโด่งดังนั่นเอง