【บทเสริมพิเศษ 1】
ตอนเด็กเฉิงฉีตงเป็นตัวสร้างปัญหาอย่างมาก คุณปู่เฉิงปวดหัวกับหลานคนนี้มากที่สุด แน่นอนว่ายังมีจี้ซ่าว ‘หลาน’ อีกคนที่หลานคนนี้พากลับบ้านมาด้วย
หากจะให้คุณปู่เฉิงพูด จี้ซ่าวแทบจะมากินอยู่บ้านเฉิงอยู่แล้ว
แต่จี้ซ่าวไม่ได้รู้สึกเกรงใจเลยสักนิด คุณปู่เองก็ชอบเด็กน้อยปากหวานคนนี้พอดี ช่างแตกต่างกับเฉิงฉีตงตอนเด็กที่มักจะทำหน้าไร้อารมณ์ ไม่น่ารักเลยสักนิด
ตั้งแต่เด็กเฉิงฉีตงก็มีท่าทางแบบผู้ใหญ่ เขาเป็นเด็กที่ดูเหมือนผู้ใหญ่จนคุณปู่เองก็รู้สึกจนปัญญา ดังนั้นคุณปู่จึงรู้สึกว่าการให้จี้ซ่าวที่เป็นเด็กร่าเริงแจ่มใสมาเล่นกับเฉิงฉีตงก็เป็นเรื่องดี
แต่ตัวของเฉิงฉีตงเองกลับไม่ต้อนรับจี้ซ่าว
หากใช้คำพูดของเฉิงฉีตงมาบรรยายก็คือ จี้ซ่าวน่ารำคาญเกินไป...
“ตงตง บ้านที่อยู่หลังบ้านนาย ในสวนของพวกเขามีลูกพลับด้วย ฉันเห็นแล้วอยากกินมากเลย เย็นนี้หลังเลิกเรียนพวกเราไปขโมยลูกพลับกันเถอะ” จี้ซ่าวตื่นเต้นเป็นอย่างมาก จนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“ทำไมนายถึงจะไปบ้านฉันอีกแล้วล่ะ” เฉิงฉีตงถามคำถามที่มีความหมายลึกซึ้ง แต่จี้ซ่าวกลับชะงักไปพักหนึ่ง
Support your favorite authors and translators in webnovel.com