ตอนที่ 88 ถูกใจหรานหร่านเข้าแล้ว เธอไปไหนแล้วล่ะ
ลู่จ้าวอิ่งดึงฉินหร่านมาเป็นพวกของตัวเอง เริ่มค่อยๆ อธิบายบางส่วนให้เธอฟัง
แต่คิดไม่ถึงว่าพอเขาพูดจบ ฉินหร่านไม่แม้แต่จะถามสักคำ ใบหน้ายังคงไร้อารมณ์
เธอถึงขั้นว่าคีบผักให้ตัวเองเต็มตะเกียบ
ในใจไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด
ลู่จ้าวอิ่งรอให้ฉินหร่านถามเขาว่าสำนักงานสืบสวนอะไร ผู้บัญชาการเฉียนทำอะไร... เขากำลังรอคอยคำถามเหล่านี้อยู่
“เอาเถอะ” ลู่จ้าวอิ่งวางตะเกียบลง เอนหลังพิงเก้าอี้แล้วยิ้ม “ให้ตายเถอะ ทำไมฉันต้องพูดเรื่องพวกนี้กับเธอด้วย”
เธอไม่เข้าใจซะหน่อย
ลู่จ้างอิ่งถอนหายใจออกมาอย่างแรง
“ท่านเจวี้ยน ยากแล้วล่ะ” ลู่จ้าวอิ่งเอียงหัวไปทางเฉิงเจวี้ยนแล้วกระซิบบอก
เฉิงเจวี้ยนไม่สนใจลู่จ้าวอิ่ง แค่ก้มหน้ามองบาดแผลของฉินหร่านแวบหนึ่ง “วันนี้ทายาแล้วหรือยัง”
ช่วงที่บาดแผลของฉินหร่านสมานกันเธออยากใช้มือเกาอยู่ตลอด เฉิงเจวี้ยนเลยเอายาที่เย็นสบายให้เธอหลอดหนึ่ง ให้เธอทาให้ตรงเวลา
“อืม” ฉินหร่านกำมือของตัวเอง พูดอย่างขอไปที
เฉิงเจวี้ยนเหลือบมองเธอ ความผิดครั้งก่อนของเธอรุนแรงเกินไป
Support your favorite authors and translators in webnovel.com